λόγος του Θεού

Να μελετούμε τον λόγο του Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Είναι πολύ ωφέλιμο στην ψυχή μας να έχουμε όλοι το Ευαγγέλιο στο σπίτι μας. Και, εκτός από την προσευχή που πρέπει να κάνουμε κάθε πρωί και κάθε βράδυ, να έχουμε την καλή συνήθεια, την αγία συνήθεια να διαβάζουμε και από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή γενικότερα, ιδίως από το Ευαγγέλιο, δυο-τρεις σελίδες κάθε μέρα, έχοντας την συνείδηση ότι αυτό που διαβάζουμε είναι ο λόγος του Θεού. Κι εμείς το διαβάζουμε για να δούμε τι θέλει ο Θεός από εμάς. Δεν διαβάζουμε για να αποκτήσουμε γνώσεις, όπως διαβάζουμε ένα άλλο βιβλίο, ή για να περάσουμε την ώρα μας, αλλά διαβάζουμε για να φωτιστούμε να δούμε τι θέλει ο Θεός, ποιο είναι για εμάς το θέλημα του Θεού.

Διαβάστε περισσότερα »

Ο αιώνιος Λόγος του Θεού (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Με το άρθρο μου αυτό δεν σκοπεύω να κινδυνολογήσω ούτε να προφητεύσω και πολύ περισσότερο να απολυτοποιήσω τις διαπιστώσεις ειδικών ότι, δυστυχώς, ο τόπος μας πορεύεται προς την ολοκληρωτική κατάρρευση των αξιών. Και τούτο γιατί επεκράτησε -κατά κοινή ομολογία- ο απόλυτος ατομισμός. Εξέλειπε το πρόσωπο και ως εκ τούτου εξέλειπε η διαπροσωπική κοινωνία. Η ύπαρξη του Δημιουργού Θεού είναι έξω από τα ενδιαφέροντά μας. Συνεπώς δεν μας ενδιαφέρει και ο λόγος Του. Ο πλησίον, ο συνάνθρωπος βρίσκεται έξω από την ακτίνα των καθημερινών ενεργειών και επιθυμιών μας. Καταντήσαμε μια κοινωνία ακοινωνήτων προσώπων. Ποιος θα λυτρώση τον τόπο μας; Ποιος θα λυτρώση τον Ορθόδοξο Έλληνα; Διαβάστε περισσότερα »

Η γλυκύτατη μελωδία των λόγων Του Θεού (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Διηγούνται για ένα πουλί που το λένε σειρήνα, ότι όποιος ακούσει τη μελωδική φωνή του, τόσο πολύ αιχμαλωτίζεται, ώστε το ακολουθεί στην έρημο και ξεχνάει εξαιτίας του και τις ανάγκες της ίδιας του της ζωής και, στερούμενος τα απαραίτητα, πέφτει και πεθαίνει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην ψυχή. Όταν δηλ. εμπέσει μέσα της η ουράνια γλυκύτητα, τότε, από τη γλυκιά μελωδία των λόγων του Θεού, που τα αισθανόμαστε στο νου μας, ολόκληρη η ύπαρξή μας ακολουθεί το δρόμο της μελωδίας αυτής, με αποτέλεσμα να ξεχάσει τις σωματικές ανάγκες αυτής της ζωής, και ακόμη, να χάσει και την όρεξη για φαγητό, και να υψωθεί, από τούτη τη ζωή, προς το Θεό. (287). Διαβάστε περισσότερα »