Κάποτε ο Μεμίς Αγάς, ένας άνθρωπος πολύ φιλάργυρος, αρρώστησε βαριά. Η γυναίκα του φώναξε αμέσως τον γιατρό, για να δει τι είχε. Εν τω μεταξύ ο Μεμίς Αγάς έστειλε κρυφά τον εγγονό του, να φωνάξει τον γέροντα Ιμάμη.
Έπειτα από λίγο ο Ιμάμης και ο γιατρός βρίσκονταν στο δωμάτιο του Μεμίς Αγά. Ο Μεμίς Αγάς ρώτησε πρώτα τον γιατρό πόσο θα στοιχίσει η θεραπεία του, επισκέψεις και φάρμακα μαζί. Ο γιατρός του είπε ότι η αρρώστια του ήταν πολύ βαριά και ότι η θεραπεία του θα στοίχιζε τουλάχιστον 200 έως 250 γρόσια. Γύρισε έπειτα προς τον Ιμάμη και τον ρώτησε πόσο θα στοίχιζε η κηδεία του, αν τυχόν πέθαινε. Ο Ιμάμης του είπε ότι θα στοίχιζε 40 γρόσια. Τότε λοιπόν, γύρισε ο Μεμίς Αγάς προς τον γιατρό και του λέει:
Είσαι ελεύθερος, γιατρέ, δεν έχω ανάγκη από τις υπηρεσίες σου. Όπως βλέπεις από αυτήν την υπόθεση, προτιμώντας τον Ιμάμη, κερδίζω τουλάχιστον 160 γρόσια!
(Διάπλασις των Παίδων, Ιανουάριος 1934)
Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον παραπάνω μύθο στο σήμερα και να παραλληλίσουμε τα πρόσωπά του και τις ενέργειές τους με αυτές που ξεδιπλώνονται τις τελευταίες δεκαετίες στην πατρίδα μας, κάνοντας μερικές σκέψεις. Διαβάστε περισσότερα »