αποξένωση

Οι ασθένειες της ευδαιμονίας (Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος)

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα, που δείχνει συμπτώματα κοινωνικής αποσύνθεσης, όπως τα ζούμε στην καθημερινότητά μας και όπως τα προβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ). Είναι όλη η λεγόμενη πολιτισμένη Δύση. Μπορεί οι χώρες Της και μόνον αυτές, ως επί το πλείστον να έχουν δημοκρατικά καθεστώτα, όμως στην πραγματικότητα είναι ένα πολυτελές και με πολύτιμους εντός του θησαυρούς οικοδόμημα, που είναι υπό κατάρρευση. Το λυπηρό είναι ότι ουδείς εκ των σημερινών ηγητόρων των χωρών της Δύσης δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Όλοι είναι διαχειριστές της παρακμής… Και αν κάποιος τολμήσει να πει την αλήθεια για την ηθική υπόσταση της νεωτερικής Δύσης και να αντιδράσει δέχεται τα πυρά των οπαδών Της. Διαβάστε περισσότερα »

«Απρόσωπη σύνταξη», ένα πρόβλημα ανθρώπινης προσέγγισης (Σαράντος Ι. Καργάκος, συγγραφέας – Ιστορικός).

(Στην ΓΚΕΛΗ που ήξερε να βλέπει, να αισθάνεται και ν’ αγωνίζεται· δηλαδή ν’ αγαπά)

«Κοινωνία της Μοναξιάς»- ένα οξύμωρο σχήμα, που, επειδή είναι μια πραγματικότητα, εκφράζει με παραστατικότητα το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Δείχνει το μεγάλο μας «κατόρθωμα» να ενώσουμε δυο λέξεις με τόσο διαφορετικό νόημα: την κοινωνία, που σημαίνει επικοινωνία, και τη μοναξιά που σημαίνει απομόνωση, αποξένωση, έλλειψη επικοινωνίας. Έτσι αυτό που σήμερα ονομάζουμε κοινωνία, από σύνολο συνδεομένων λειτουργικά ανθρώπων, γίνεται σύνολο μοναξιάς. Ρίξαμε το καράβι της ανθρωπιάς στα βράχια κάποιου έρημου νησιού. Δεν επικοινωνούμε με ανθρώπινο τρόπο ούτε και στην έχθρα μας. Αντιπαθούμε τους συνανθρώπους μας όχι γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που είμαστε. Σκεπτόμαστε το διπλανό μας, μόνο όταν τον ζηλεύουμε και τον φθονούμε. Ο λόγος μας έχασε την επικοινωνιακή, συνδετική λειτουργία του. Ένα απλό «δυστυχώς» δε σημαίνει απόκριση και ανταπόκριση. Διαβάστε περισσότερα »

Η αποξένωση και οι άνθρωποι σαν κύτταρα (Παντελής Μπουκάλας)


"Δεν πρόκειται για γενικευμένη αγοραφοβία ή ανθρωποφοβία, δεν πρόκειται δηλαδή για ατομική ψυχοπαθολογία, αλλά για πρόβλημα κοινωνικό και πολιτικό, για ρήξη μέχρι πλήρους αποσυνθέσεως ενός κοινωνικού ιστού που έχει ήδη κερματιστεί σε συγκρουόμενες φατρίες, συντεχνίες, ομάδες συμφερόντων, σχεδόν σε κύτταρα που, ασφυκτιώντας μέσα σε έναν τεράστιο πολτό, αδιαφορούν για τη συμμετοχή τους σε οποιοδήποτε έμμορφο όλον."

Διαβάστε περισσότερα »