Αντρέι Ρουμπλιώφ

Ερμηνεία της Αγίας Τριάδας του Αντρέι Ρουμπλιώφ (Παύλος Ευδοκίμωφ)

1. Στὰ 1515 ὁ καθεδρικὸς ναὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στὴ Μόσχα μόλις εἶχε διακοσμηθῆ μὲ εἰκόνες λαμπρές, ἐκτελεσμένες ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ μεγάλου διδασκάλου Ρουμπλιώφ. Ὅταν ὁ μητροπολίτης, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πιστοὶ μπῆκαν σ’ αὐτόν, ὅλοι μὲ μία φωνὴ ἀνέκραξαν: «Ἀληθινὰ ἀνοίγονται οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ λαμπρότητες τοῦ Θεοῦ παρουσιάζονται». Κατανοοῦμε ἀπόλυτα αὐτὸ τὸ αἴσθημα ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τῶν εἰκόνων, τὴν εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος, ἐκτελεσμένη στὰ 1425 ἀπὸ τὸν μοναχὸ Ἀνδρέα Ρουμπλιώφ. Ἑκατὸν πενῆντα περίπου χρόνια ἀργότερα ἡ σύνοδος τῶν Ἑπτὰ Κεφαλαίων τὴν ἀναγνωρίζει ὡς ὑπόδειγμα τῆς ἁγιογραφίας καὶ ὅλων τῶν ἀναπαραστάσεων τῆς ἁγίας Τριάδος.

AGIA TRIADA ROUBLIOF Διαβάστε περισσότερα »

Δημιουργικότης και μοναχική αγιότης στην σκέψι και το έργο του Αντρέι Ταρκόφσκι (Edwin Carels)

Ο ρώσ­σος Α­ντρέϊ Ταρ­κόφ­σκι, ο ‘ποι­η­τής του κι­νη­μα­το­γρά­φου’, ένας α­πό τους ση­μα­ντι­κο­τέ­ρους σύγ­χρο­νους σκη­νο­θέ­τες, εγεν­νήθη το 1932 κο­ντά στην Μόσχα. Η α­ξία των έρ­γων του, η αι­σθη­τι­κή και η πνευ­μα­τι­κή, εί­ναι τό­σο μεγά­λη, που σπά­νι­α συ­να­ντά­ται, όχι μό­νο στον κι­νη­μα­το­γρά­φο, αλ­λά και στην πα­γκό­σμι­α τέχνη. Ε­νώ ο ίδι­ος συ­χνά πα­ρε­πο­νεί­το: ‘Θα ή­θε­λα να γυ­ρί­ζω δυο ται­νί­ες τον χρόνο’, μέσα σε 23 χρό­νι­α γύρι­σε μό­νον 7 ται­νί­ες: ‘Τα παιδικά χρόνι­α του Ι­βάν’ (1962), ‘Α­ντρέϊ Ρου­μπλι­ώφ’ (1966), που προεβλήθη πε­ρι­κε­κομ­μέ­νη το 1971 και ο­λόκλη­ρη το 1987 στη Μό­σχα και το 1973 στο ε­ξω­τε­ρι­κό, ‘Σολάρις’ (1971), ‘Ο κα­θρέ­φτης’ (1974), ‘Στάλ­κερ’ (1979), ‘Νο­σταλ­γί­α’ (1983) και ‘Η θυ­σία’ (1985). Σι­γά – σι­γά, η δι­ε­θνής αναγνώρι­ση, τα βρα­βεί­α και οι δι­α­κρίσεις συ­νόδευ­σαν ό­λα του τα έρ­γα. Όμως, μέσα στην πα­τρίδα του, μετά την ται­νία γι­α την ζω­ή του με­γάλου ρώσσου αγι­ο­γράφου Αντρέϊ Ρουμπλιώφ (15ος αι.), ή­ταν έ­νας ανε­πι­θύμη­τος, έ­νας κυ­νη­γη­μέ­νος, κά­τι σαν ‘μία­σμα’. Έτσι το 1984 α­να­γκάσθη­κε να αυτοεξο­ρι­σθή στην Δύ­ση, θρη­νώ­ντας γι­α την α­γα­πη­μένη του Ρωσ­σία και λέγο­ντας: ‘Αυ­τή είναι η χει­ρότε­ρη στι­γμή της ζω­ής μου’. Πέθα­νε σε η­λι­κί­α 54 ετών α­πό καρ­κί­νο των πνευ­μό­νων, στις 29 Δε­κεμ­βρίου του 1986, στο Πα­ρίσι κι ε­τά­φη στο νε­κρο­τα­φεί­ο της α­γί­ας Ζενεβι­έ­βης του Δά­σους, κο­ντά σε άλ­λους ρώσ­σους εξό­ρι­στους και μετανάστες.

Διαβάστε περισσότερα »