Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας. Διαβάστε περισσότερα »

Οι παραβολές δεν κινούνται στο ψυχολογικό επίπεδο, ούτε αποσκοπούν στην ψυχολογική μας εξέλιξη και αποκατάσταση και την εξ αυτών προερχόμενη αυτοδικαίωσή μας, η οποία είναι συνήθως καρπός της αυταπάτης και των ψευδαισθήσεων. Οι παραβολές αποτελούν παραστάσεις της Βασιλείας του Θεού. Μας ομιλούν για την αγάπη του Θεού και Πατρός προς τα πλάσματά του, και για την προετοιμασία, την αναγωγή, και τη μετάθεση του ανθρώπου σε μιαν άλλη κατάσταση. Έτσι κινούν ταυτόχρονα την ελπίδα μας. Δεν μπορούμε να δούμε την παραβολή του ασώτου, όπως και όλες τις παραβολές, σαν απλές καθημερινές ιστορίες. Ωστόσο διατηρούν τον βαθύ ανθρώπινο χαρακτήρα τους. Στην παραβολή αυτή μας γίνεται γνωστή η δικαιοσύνη του Θεού, το περιεχόμενο της δικαιοσύνης του. Καμιά βία, καμιά εκδικητικότητα, καμιά απαίτηση ικανοποίησης δεν υπάρχει στον πατέρα, αλλά διατρανώνεται η αγάπη και η καλοσύνη του. Διαβάστε περισσότερα »