Περιοδικό “Διάλογος”

Διάλογος Γέροντος Παϊσίου με προτεστάντη

(Η κατωτέρω συνομιλία του π. Παϊσίου μ’ έναν ευλαβή νέο, πού είχε πλανηθεί από τις κακοδοξίες προτεσταντικής αιρέσεως, δημοσιεύτηκε στην ετησία έκδοση “Ο Όσιος Γρηγόριος” της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους του έτους 1995. Ο μακαριστός γέροντας με τις φαινομενικά απλοϊκές απαντήσεις του στις υπαρξιακές ανησυχίες ενός νέου, έσωσε κι αυτή την ψυχή από την απώλεια και τον επανέφερε στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος μας έδωσε την ευλογία του για την αναδημοσίευση του κειμένου της συνομιλίας αυτής). Διαβάστε περισσότερα »

Ψαρεύοντας στα θολά νερά: Η χρήση από την «Νέα Εποχή» όρων με άλλο νόημα (μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολογίας, Πτ. Φιλοσοφίας)

Ο Τζωρτζ Όργουελ στο πασίγνωστο βιβλίο του 1984 -στο καλύτερο ίσως βιβλίο που έχει γραφεί για τον ολοκληρωτισμό- λέγει ότι «Οποιοσδήποτε ελέγχει τη γλώσσα ενός ανθρώπου, ελέγχει και τις σκέψεις του». Η πολύ σημαντική διαπίστωση αυτή έδωσε αφορμή να αναπτυχθεί ένας ολόκληρος κλάδος της προπαγάνδας και των τεχνικών διανοητικής χειραγώγησης.
Το χταπόδι, το πλέγμα δηλαδή των οργανώσεων που συμπλέκονται σ’ αυτό που ονομάζουμε «Νέα Εποχή», γνωρίζουν και επωφελούνται από τις διαπιστώσεις αυτές της προπαγάνδας.
Έτσι η γλώσσα χρησιμοποιείται πολλές φορές, ιδιαίτερα στην προπαγάνδα, όχι για να φανερώσει αλλά για να κρύψει και να συσκοτίσει. Είναι γνωστό το ρητό ότι η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα. Πάντως η τεχνική της μισής αλήθειας πολλές φορές πετυχαίνει αυτό που δεν θα πετύχαινε το ξεκάθαρο ψέμα. Το ίδιο πετυχαίνει και η χρήση μιας επιστημονικοφανούς ορολογίας, την οποία το ευρύ κοινό δεν έχει τις προϋποθέσεις να αντιληφθεί. Οπότε τα λεγόμενα χρειάζονται ανάλυση και αποκρυπτογράφηση. Όταν δεν γίνεται αυτό -και συνήθως δεν γίνεται- ο καθένας αντιλαμβάνεται αυτά που διαβάζει ή ακούει με τον δικό του τρόπο, ο οποίος πολύ συχνά είναι αντίθετος με το πραγματικό νόημα των λέξεων και φράσεων.
Για να γίνω πιο σαφής θα θυμίσω λέξεις και φράσεις που ακούμε από τα ΜΜΕ. Από τις «παράπλευρες απώλειες», για τις όποιες μιλούσαν οι Νατοϊκοί όταν βομβάρδιζαν τη Σερβία το 1999, εννοώντας τους θανάτους άμαχων από τους βομβαρδισμούς που έκαναν, μέχρι το «πιστωτικό γεγονός», για το οποίο ακούγαμε στις ειδήσεις μέχρι πριν από δυο-τρεις μήνες. Με τον όρο αυτόν εννοούσαν τη χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας. Τώρα πλέον δεν χρειάζεται να το κρύβουν.
Οι Ομάδες του μωσαϊκού της «Νέας Εποχής» χρησιμοποιούν πολύ αποτελεσματικά όρους, οι οποίοι στην τρέχουσα χρήση τους από τον μέσο άνθρωπο έχουν συγκεκριμμένη σημασία, δίνοντάς τους ένα διαφορετικό νόημα. Έτσι «ψαρεύουν στα θολά νερά» -για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του τίτλου του θέματος- δηλαδή επωφελούνται από τη σύγχυση που δημιουργούν στο μυαλό των ανθρώπων στους οποίους απευθύνονται.
Η σύγχυση έγκειται στο γεγονός ότι ο αποδέκτης του μηνύματος θεωρεί εσφαλμένα ότι δύο πράγματα ανόμοια είναι δήθεν ίδια. Αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο του συγκρητισμού, ο οποίος αποτελεί βασικό κεφάλαιο πίστεως της «Νέας Εποχής». Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, η Ν.Ε., στο πλαίσιο του συγκρητιστικού πιστεύω της, λέγει ότι δέχεται πως όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο σκοπό. Όποια πίστη, όποιο δόγμα και αν δέχεσαι, μπορείς να φθάσεις στην καταξίωση του προσώπου σου και στη σωτηρία.
Και για να φέρω συγκεκριμμένα παραδείγματα χρήσεως όρων με άλλο νόημα:

Διαβάστε περισσότερα »

Υποχρεωτικό ομολογιακό μάθημα θρησκευτικών ως αντίδοτο στην απειλή των σεκτών και της παραθρησκείας (Κωνσταντίνος Παπαχριστοδούλου, Πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων)

Μεγάλη συζήτηση γίνεται εσχάτως στην ελληνική κοινωνία ακόμα και μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα των Θεο­λόγων όσον αφορά στο περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών και τον τρόπο της διδασκαλίας του. Γίνεται λόγος για μείωση των ωρών διδασκαλίας, την μετατροπή του σε επιλεγόμενο, ακόμα και σε κατάργηση του (από ορισμένες, ευτυ­χώς, μειοψηφίες). Ως προς το περιεχόμενο του ζητείται η αλλαγή τού προσανατολι­σμού σε Θρησκειολογικό, ανθρωπιστικό ή κοινωνιολογικό, χωρίς σαφή Ορθόδοξο προσανατολισμό. Το ίδιο το μάθημα χα­ρακτηρίζεται ως ομολογιακό, αμιγώς κα­τηχητικό, ενώ μερικοί κάνουν λόγο ακόμα και για «προσηλυτισμό». Νομίζουμε ότι για κάθε ένα χαρακτηρισμό πρέπει να γί­νει ιδιαίτερη αναφορά κατατείνοντας στην άποψη ότι τελικώς το μάθημα πρέπει να είναι ομολογιακό, με στοιχεία θρησκειο­λογίας, χωρίς ποτέ να χάνει τον Ορθόδοξο προσανατολισμό του:

Διαβάστε περισσότερα »

Θαυματολαγνεία και χαρισματολαγνεία: Μια παιδική αρρώστια (Αρχιμ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος)

Μια από τις βασικές αίτιες παγιδεύσεως ανθρώπων στις καταστροφικές λατρείες και γε­νικότερα στις αιρέσεις, είναι η νοσηρή αναζήτη­ση θαυμαστών σημείων και εντυπωσιακών χα­ρισμάτων.
Αυτή η θαυματολαγνεία και χαρισματολαγνεία δεν είναι άγνωστη και στον χώρο της Εκκλησίας. Η εμφάνιση σημείων θεωρείται από πολλούς ως το ύψιστο κριτήριο και η ανα­γκαία εγγύηση αληθείας. Όπου δεν υπάρχουν εμφανή σημεία και χαρίσματα, δεν υπάρχει  κατ’ αυτούς  εγγυημένη ορθοδοξία!

Διαβάστε περισσότερα »

«Εναλλακτικές Θεραπείες». Η επιστροφή του γιατρού – μάγου (Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολ. Πτ. Φιλολ.)

Τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες μπορεί να προσεγγίσει κάποιος από την επιστημονική-ιατρική πλευρά, αλλά και από την πνευματική πλευρά, την πλευρά δηλαδή της κοσμοθεωριακής των θεμελιώσεως, και των πνευματικών επιπτώσεων που ενδεχομένως έχει η ενασχόληση με αυτές. Την ιατρική πλευρά, είναι άλλοι αρμοδιότεροι να την πραγματευτούν. Εμείς θα ασχοληθούμε εδώ όσο μας το επιτρέπει ο χώρος με την πνευματική πλευρά. Θα πρέπει πάντως να πούμε εξ αρχής ότι και από επιστημονικής-ιατρικής πλευράς οι εναλλακτικές θεραπείες δεν γίνονται αποδεκτές. Διαβάστε περισσότερα »