Εκκλησιαστική Παρέμβαση

«Γάμος ομοφύλων» και «τεκνοθεσία» (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί στήν Πατρίδα μας προχωρᾶ σταδιακά στόν «πολιτικό γάμο» τους, ὕστερα ἀπό ἀπαιτήσεις, ἴσως καί πιέσεις τῶν ἐνδιαφερομένων, μέ τήν παράλληλη ἀπαίτηση στό δικαίωμα τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν, τήν τεκνοθεσία.

Ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τήν θεολογία της παραμένει πιστή στήν πάγια θέση της ὅτι εὐλογεῖ τόν ἑτερόφυλο γάμο μέ τό μυστήριό της, ἀπό τόν ὁποῖον γάμο συγκροτεῖται μιά οἰκογένεια, καρπός δέ τῆς ἀγάπης τῶν δύο αὐτῶν, τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός, εἶναι τά παιδιά. Κάθε ἄλλη σχέση εἶναι ἐκτός Χριστιανικοῦ γάμου.

Διαβάστε περισσότερα »

Τα δύο φύλα και οι «σεξουαλικοί προσανατολισμοί» (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ἡ Ἐκκλησία διαλέγεται μέ τόν κόσμο, τούς ἀνθρώπους, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, μέ τίς ἀνησυχίες τους καί τά προβλήματά τους, μέσα ὅμως ἀπό τήν θεολογία  της, πού εἶναι τό consensus patrum –δηλαδή  ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων, ἡ ὁποία διατυπώθηκε Συνοδικῶς– ἔχοντας, ὅμως, ὑπ᾽ ὄψιν καί τά δεδομένα τῆς σημερινῆς ἐπιστήμης. Ἑπομένως, δέν πρόκειται γιά αὐθαίρετες καί ἀτομικές ἑρμηνεῖες τοῦ καθενός.

Ἕνα ἀπό τά ἐπίκαιρα θέματα πού συζητεῖται ἰδιαίτερα στίς ἡμέρες μας, εἶναι τό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἀναζητᾶται κάθε φορά, ἀπό ὅσους μᾶς ρωτοῦν, νά ἐκφράσουμε τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γι᾽ αὐτό.

Διαβάστε περισσότερα »

Η αμαρτία τού πολέμου – Ζωοποιός πόλεμος (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ἡ ἁμαρτία τοῦ πολέμου

Ἡ πυκνή εἰδησεογραφία δημιουργεῖ ἐθισμούς. Χειρότερος εἶναι ὁ ἐθισμός στίς εἰδήσεις γιά ἄδικους φόνους, στά πεδία τῶν μαχῶν ἤ στίς βομβαρδιζόμενες πόλεις.

Οἱ πολεμικές εἰδήσεις ὅμως δέν δείχνουν μόνον κτήρια νά βομβαρδίζονται καί νά γκρεμίζονται, οἱ ἴδιες (σέ ἄλλο πεδίο) γκρεμίζουν καί «βεβηλώνουν» εἰκόνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς συναξαριακῆς μας μνήμης. Ἡ ἔρημος, μέσα στήν πνευματική μας παράδοση, εἶναι ταυτισμένη μέ τήν ἡσυχία, τούς λιπόσαρκους ἐρημίτες, τούς προσευχόμενους ἀντιπάλους τῆς ἰδιοτέλειας, τούς καλλιεργητές τῶν σπερμάτων τῆς ἀγάπης, πού ἐγκατέσπειρε μέσα στήν φύση μας ὁ Θεός. Τώρα τήν βλέπουμε νά γίνεται πρῶτα τόπος κοσμικῶν διασκεδάσεων, κατόπιν θέατρο φονικῶν τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων καί στήν συνέχεια πεδίο αἱματηρῶν στρατιωτικῶν ἐπιδρομῶν, μέ ἀσυγκράτητο μίσος, τό ὁποῖο τροφοδοτοῦν ἐθνικά συμφέροντα ἤ ἐθνικά δίκαια ἤ ἀκόμη ἀγωνίες ἐθνικῆς ἐπιβίωσης.

Πάντως, στά τελευταῖα γεγονότα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἶναι χαρακτηριστική ἡ συντομία μέ τήν ὁποία ὁ θύτης γίνεται θύμα καί τό θύμα θύτης· τό πῶς τό ἐθνικό δίκαιο χάνεται μέσα στήν ἀγριότητα μιᾶς τρομοκρατικῆς ἐπίθεσης καί πῶς τό δικαίωμα στήν αὐτοάμυνα ἐξανεμίζεται ἀπό τούς φόνους τῶν ἀμάχων, κυρίως τῶν παιδιῶν.

Ἡ ἔρημος τοῦ Ἄθω, μέ τό δυναμικό πνευματικό της περιεχόμενο, μᾶς ἄφησε μιά σημαντική μαρτυρία γιά τήν μεγάλη ἁμαρτία τοῦ πολέμου. Εἶναι τοῦ ὁσίου Σωφρονίου τοῦ ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος γράφει:

Διαβάστε περισσότερα »

Σκοτεινές περιοχές σε φωτεινές πόλεις – Πρώτα ο άνθρωπος, όχι η οικονομία (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Σκοτεινές περιοχές σέ φωτεινές πόλεις

Ὁ πολιτισμός μας δέν βοηθάει τόν κόσμο νά ἀποκτήση εἰρήνη, νά ἡμερέψη τό ἦθος του, νά χαίρεται τήν ζωή του, ὡς κάτι πού ἀληθινά ἀξίζει, γιατί ἔχει πολύ ὑψηλό νόημα, νόημα ἀθάνατο. Μέσα στά ἰδανικά τοῦ πολιτισμοῦ μας δέν εἶναι ἡ ἀνιδιοτέλεια, πού εἶναι σημαντική προϋπόθεση τῆς εἰρήνης. Ἡ ἀνιδιοτέλεια ἀπαιτεῖ ὑπερβάσεις πού μόνον μέ ὑγιῆ θεολογική ὑποδομή, μέ ὀρθή καί ἀταλάντευτη πίστη μπορεῖ κανείς νά τίς ἐπιχειρήση, ὥστε νά ἐπιθυμήση τήν ἀνιδιοτέλεια ὡς δική του ἀρετή καί κατόπιν κάπως νά τήν προσεγγίση. Ὅμως, ὁ πολιτισμός πού μᾶς αἰχμαλώτισε, ὁ δυτικός πολιτισμός, δέν θέλει νά μιλᾶ γιά τόν Θεό, δέν τόν θέλει στά καινούρια πολιτιστικά θεμέλια τῶν λαῶν του.

Διαβάστε περισσότερα »

Δραπέτες από τον κόσμο τής φθοράς (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Μια σύντομη διατύπωση πατερικοῦ κειμένου μᾶς ἔβγαλε στήν σύγχρονη οἰκουμένη. Πιό συγκεκριμένα, ἡ ἑρμηνεία τῆς πρώτης προτάσεως ἀπό τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τήν δίνει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ὁ ὁποῖος συνοψίζει τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἔγινε ἀφορμή νά ἁπλωθῆ ἡ προσοχή μας στήν νοοτροπία τοῦ σύγχρονου κόσμου, τοῦ δυτικοῦ συγκεκριμένα κόσμου, ὁ ὁποῖος αὐτοδιαλύεται, αὐτοκτονεῖ πνευματικά καί πολιτιστικά, ἀκολουθώντας ἐπιλεκτικά κάποιες ἀπό τίς ἀρχές πού ἔβαλε ὡς θεμέλιο στήν ζωή καί τήν πολιτεία τῶν ἀνθρώπων, κυρίως ἀπό τήν Ἀναγέννηση καί μετά.

Αὐτήν τήν πολιτιστική αὐτοδιάλυση καί κατάρρευση τοῦ δυτικοῦ κόσμου τήν βλέπουν ἀκόμη καί οἱ πλέον ἁπλοί ἄνθρωποι, οἱ ἀνίδεοι ἀπό φιλοσοφικά ρεύματα καί κοινωνικές θεωρίες. Βλέπουν στήν καθημερινή εἰδησεογραφία ὅτι στίς δυτικές κοινωνίες πολλά ἀπό τά δραστήρια μέλη τους πολεμοῦν τούς θεσμούς τους· πολεμοῦν τίς ἀρχές πάνω στίς ὁποῖες δομήθηκε ἡ κοινωνία καί ἡ Πολιτεία τους, σάν νά εἶναι ἐχθροί τους, σάν νά τίς μισοῦν, σάν νά ἀποστρέφονται τήν ἴδια τους τήν φύση, ἀφοῦ κάποιοι ἀπό τούς σοφούς τους ἔφθασαν νά ποῦν ὅτι φύση δέν ὑπάρχει, ὑπάρχει μονάχα ἐλευθερία, ὁ ἀνθρωπος εἶναι ἡ ἐλευθερία.

Δέν θά ξεστρατίσουμε σέ κοινωνιολογικές ἤ πολιτικές ἀναλύσεις. Δέν εἴμαστε εἰδικοί, οὔτε ἁρμόδιοι γιά κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε ὅτι ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος γιά ἐμᾶς εἶναι νά βλέπουμε ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου μέσα στόν ὁποῖο ζοῦμε, χρησιμοποιώντας ὡς κριτήριο καί ὡς φῶς καθοδηγητικό τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τήν δίνει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδή οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες. Κι αὐτό μετά ταπεινώσεως καί διακρίσεως, στοχεύοντας στόν πυρήνα τῆς ζωῆς μας, στό βάθος καί ὄχι στήν ἐπιφάνεια, ἐπιδιώκοντας νά νομοθετήσουμε τόν θυμό, τήν ἐπιθυμία καί τήν λογική μέ τήν θεσμοθεσία τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, πού φέρνει ὡς καρπό, ἄν εἴμαστε ἁπλοί καί εἰλικρινεῖς, τόν φωτισμό τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς, δηλαδή τήν μεταμόρφωση τῆς ζωῆς μας. Αὐτή ἡ «ἀναβάθμιση» τῆς ζωῆς μας πραγματοποιεῖται ἐν Χριστῷ μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν, ὄχι μέ τά μέσα καί τίς δυνάμεις ὁποιασδήποτε ἀνθρώπινης θεσμοθεσίας, ἐγχώριας, εὐρωπαϊκῆς ἤ παγκόσμιας.

Διαβάστε περισσότερα »