βιβλία

Ο καιρός της ζωής είναι καιρός για μετάνοια (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Πού έλαβε αρχή ο πραγματικός θάνατος που προξένησε και στην ψυχή και στο σώμα τόσο τον πρόσκαιρο, όσο και τον αιώνιο θάνατο; Όχι στον τόπο της ζωής; Γι’ αυτό και ευθύς αμέσως – αλοίμονο – ο άνθρωπος καταδικάστηκε σε εξορία από τον Παράδεισο του Θεού, γιατί έκανε τη ζωή του θανατηφόρο και ακατάλληλη για το θείο Παράδεισο. Ώστε και η αληθινή ζωή, η οποία και στην ψυχή και στο σώμα προξενεί την αθάνατη και αληθινή ζωή, θα λάβει την αρχή της εδώ, στον τόπο του θανάτου· κι όποιος δε σπεύδει να την κάνει εδώ κτήμα της ψυχής του, ας μην ξεγελά τον εαυτό του με κούφιες ελπίδες ότι θα τη λάβει εκεί. Ούτε να ελπίζει ότι θα λάβει τη φιλανθρωπία του Θεού εκείνη την ώρα· γιατί τότε είναι καιρός ανταποδόσεως και εκδικήσεως (Ιερ. 28:6) και όχι συμπάθειας και φιλανθρωπίας. Τότε είναι καιρός φανερώσεως θυμού και οργής και δικαιοκρισίας του Θεού (Ρωμ. 2:5)· καιρός που θα φανεί το δυνατό θείο χέρι να κινείται για να κολάσει τους απειθείς.

Διαβάστε περισσότερα »

Θεανθρώπινη κοινωνία (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Στη θεανθρώπινη κοινωνία όλα συνοψίζονται στο ζωηφόρο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού. Αυτός είναι η ύψιστη αξία και το ύψιστο αγαθό. Όλες οι άλλες αξίες, και ατομικές και κοινωνικές, πηγάζουν από αυτήν, όπως οι ακτίνες από τον ήλιο.

Το αντιλαμβάνεσθε ότι μιλώ για την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία ως θεανθρώπινη κοινωνία. Διαβάστε περισσότερα »

Η παρουσία σου σήμερα (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Καὶ παρʾ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην” (Ἰωάννου 1, 39)

Κύριε Ἰησοῦ, χάρισες στοὺς μαθητές σου τὸ μόνιμο δῶρο τῆς Παρουσίας σου. Τοὺς εἶπες «Καὶ ἰδόὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28,20). Νὰ ἤμουν ἱκανὸς νὰ ζήσω μὲ τὴ σταθερὴ αἴσθηση αὐτῆς τῆς παρουσίας! Ἤ, ἂν δὲν μποροῦσα νὰ τὴν αἰσθάνομαι, τοὐλάχιστον ἡ πίστη μου νὰ ἦταν τόσο ζωντανή, ὥστε νὰ εἶμαι βέβαιος πάντοτε ὅτι εἶσαι ἐδῶ, μαζί μου. Καὶ νὰ καθιστῶ τὴν ὅλη μου συμπεριφορὰ σύμφωνη μὲ μιὰ τέτοια βεβαιότητα!…

Διαβάστε περισσότερα »

Πρώτος Όροφος (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σ’ ένα ύψωμα πάνω από τα γαλάζια νερά της λίμνης Γενησαρέτ κάθεται ο Θείος Δημιουργός στο πράσινο χορτάρι και αρχίζει να αποκαλύπτει το σχέδιο ενός οικοδομήματος. Δεν έδειξε το σχέδιο σε χαρτί ούτε το έγραψε με πένα, αλλά το σφράγισε με δυνατούς λόγους στις ψυχές των μαθητών Του και στο λαό σαν διαμάντι πάνω στο βουλοκέρι. Οι πρώτοι λόγοι Του αποκαλύπτουν πώς ξεκινά η οικοδόμηση των πυραμίδων του παραδείσου, και πώς δομείτε ο πρώτος όροφος.

«Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

Διαβάστε περισσότερα »

Από τον βίο του αγίου Αντωνίου

 Βλέποντας ο εχθρός τον μεγάλο ζήλο του Αντωνίου για την αρετή και θέλοντας να τον εμποδίσει, καθώς αυτός πορευόταν για το όρος, (*) του έδειξε κατά φαντασίαν έναν μεγάλο ασημένιο δίσκο στον δρόμο. Ο Αντώνιος κατάλαβε το τέχνασμα του διαβόλου που μισεί το καλό· στάθηκε λοιπόν, και βλέποντας προς τον δίσκο, άρχισε να ελέγχει τον κρυμμένο σε αυτόν διάβολο λέγοντας:

Διαβάστε περισσότερα »