Στὰ δύσκολα χρόνια τὰ ἐφηβικά, καλοί μου φίλοι, τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος «ψάχνεται» γιὰ ὅλα, τότε εἰδικά, ἔρχονται στὸ νοῦ μας διάφορες σκέψεις. Καὶ μάλιστα ἐπαναστατικές! Μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει, καὶ πὼς εἶναι παραμύθια γιὰ μικρὰ παιδιὰ ὅλα ὅσα ὥς τότε ἄκουγε! Κι ἐπειδὴ μεγάλωσε πιά, θεωρεῖ πλέον πὼς ἡ ἀπιστία εἶναι πράξη ἐπαναστατική, ὅπως καὶ πολλὲς ἄλλες. Ἂν εἶναι δυνατόν! Μάλιστα ἀπ’ τὰ πρῶτα πράγματα ποὺ ἀπορρίπτει κανεὶς μέσα ἀπ’ τὴν (ἐπαναστατικὴ) αὐτὴ κατάσταση καὶ λογική, εἶναι αὐτὸ τῆς πίστης του στὸν Θεό, στὸν ἀληθινὸ Θεό.

Στ’ ἀλήθεια τί ἔχει νὰ πεῖ κανεὶς ἐπ’ αὐτοῦ; Ἂς δοῦμε μερικὰ … Διαβάστε περισσότερα »

Στο βιβλίο “Η κόκκινη πλατεία και ο θείος Αρθούρος”, ο Χρ. Γιανναράς αφηγείται ένα διάλογο με τη ξεναγό και μεταφράστρια του, όταν βρέθηκε στη Μόσχα το 1982 σε συνέδριο του Πατριαρχείου. Μετά τις πρώτες τυπικές ερωτήσεις την ρώτησε.

-Καμία ιδιαίτερη σχέση με το Πατριαρχείο;

-Απολύτως καμία, είμαι άθεη, απάντησε.

-Άθεη από πεποίθηση ή άγνοια;

Χαμογελάει δίχως απάντηση.

Κάθε φορά που συναντιέμαι μ’ έναν αυτοπροσδιοριζόμενο “άθεο” μου έρχεται στο νου αυτό το περιστατικό.

Σε κάποιον που απηύθυνα το ίδιο ερώτημα: “Άθεος από πεποίθηση ή άγνοια;”, μου απάντησε: “Από πεποίθηση”. Όμως δε με έπεισε. Σίγουρα εννοούσε από “άγνοια”.

Αφορμή για να γράψω τούτες τις γραμμές στάθηκε ένα περιστατικό. Διαβάστε περισσότερα »

Τι αμαρτία έπραξες και σε βρήκε αυτή η ατυχία πάνω απ’ όλες τις δυστυχίες; Να διακόψεις τη σχέση σου με την πηγή της ζωής και Τον Δωροδότη του λογικού; Να απαρνηθείς Εκείνον, του οποίου το αιώνιο Ον είναι πιο οφθαλμοφανές από το δικό μας εφήμερο ον και με του οποίου την ύπαρξη μόνο μπορεί να επιβεβαιωθεί και η δική μας ύπαρξη;

Ο Θεός δεν κρύβεται από τον άνθρωπο. Ο αμαρτωλός άνθρωπος κρύβεται από τον Θεό· κρύβεται ώσπου εντελώς να Τον χάσει από την όψη. Διαβάστε περισσότερα »

Ὁμιλία στήν ἐκδήλωση γιά τήν εὐλογία τῆς βασιλόπιτας τοῦ Συλλόγου «Μετεώρων Λιθόπολις» (26.01.2020) Καθημερινά, ὅλο καί περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀκόμη καί στήν πατρίδα μας μέ τήν μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση, γίνονται ἀρνητές τῆς πίστεως καί τοῦ Θεοῦ καί δέν μετέχουν στήν ζωή καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Πολλοί νέοι μας, δυστυχῶς καί παιδιά (μαθητές Γυμνασίου καί Λυκείου), δηλώνουν ἄθεοι καί ἄπιστοι καί ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, παρασυρμένοι ἀπό τόν συρμό τῆς ἐποχῆς καί τήν διαρκῆ προβολή τῆς ἀθεΐας ἀπό καθηγητές, δασκάλους, τόν κοινωνικό περίγυρο, τά ΜΜΕ κ.λπ.

Ἡ ἀθεΐα εἶναι ἡ τάση πού τείνει νά ἐπικρατήσει στήν ἐποχή μας. Προβάλλεται κατά κόρον ὡς δικαίωμα, ὡς διεκδίκηση, ὡς χειραφέτηση, ὡς ἀπελευθέρωση ἀπό προκαταλήψεις, ὡς ἀποδέσμευση ἀπό στεγανά. Προβάλλεται καί ἐπιβάλλεται, μέ ποικίλα ἐπικοινωνιακά τεχνάσματα, ὡς κατάκτηση, ὡς πρόοδος, ὡς ἐκσυγχρονισμός καί καθίσταται τελικά κυρίαρχη ἄποψη καί ἰδεολογία. Διαβάστε περισσότερα »