Ο σεισμο ες τ συναξάρια τς κκλησίας

 

Το Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου κα γ. Βλασίου εροθέου

 

 

 

Ο σει­σμο συν­δέ­ον­ται μ τν ζω­ τν ν­θρώ­πων σ ­λες τς στορι­κς πε­ρι­ό­δους. ­στο­ρί­α δι­α­σώ­ζει μν­μες τέ­τοιων κα­τα­στρε­πτι­κν σει­σμν πο ε­χαν φο­βε­ρς συ­νέ­πει­ες κα σ ν­θρώ­πους κα σ λ­λα ντι­κεί­με­να. Μέ­σα στ Συ­να­ξά­ρι­ο τς κ­κλη­σί­ας, πο δι­α­βά­ζε­ται καθημε­ρι­ν κα­τ τν ­κο­λου­θί­α το ρ­θρου, δι­α­σώ­ζον­ται ο μν­μες τέτοιων φο­βε­ρν σει­σμν. Κα τ ­τι ­τέ­θη­σαν στ Συ­να­ξά­ρι­ο, α­τ ­ταν κ­φρα­ση τς ε­γνω­μο­σύ­νης πρς τν Θε­ γι τν σω­τη­ρί­α, λ­λ κα τς πα­ρα­κλή­σε­ως πρς Α­τν γι ν μ συμ­βον κ νέ­ου τέ­τοιες καταστροφι­κς ­νέρ­γει­ες.

­εί­μνη­στος Πρώτ. π. ­ω­άν­νης Ράμ­φος σ μί­α με­λέ­τη μ τί­τλο “Μν­μαι σει­σμν” κά­νει λό­γο γι τος σει­σμος ο ­πο­οι πέ­ρα­σαν μέ­σα στ συ­να­ξά­ρι­α τς κ­κλη­σί­ας. Στ τέ­λος δ ­χει συμ­πε­ρι­λά­βει κα ε­δι­κ ­κο­λου­θί­α τν ­ποί­α ­ποί­η­σε ­εί­μνη­στος ­μνο­γρά­φος τς Με­γά­λης του Χρι­στο κ­κλη­σί­ας μο­να­χς Γε­ρά­σι­μος Μι­κρα­γι­αν­να­νί­της. ­κο­λου­θί­α α­τ τι­τλο­φο­ρε­ται: “­κε­τή­ρι­ος κα ε­χα­ρι­στή­ρι­ο­ς” κα ­γι­νε “ες νάμνησιν τν ν ­τει 1953 γε­νο­μέ­νων σει­σμν ες τς ­ο­νί­ους Νή­σους, Κε­φαλ­λη­νί­αν, Ζά­κυν­θον κα ­θά­κη­ν” κα ψάλ­λε­ται τν 11ην Αυγούστου.

 

Στν συ­νέ­χει­α το κει­μέ­νου α­το θ ­θε­λα ν ­να­φερ­θ στος σει­σμος πο μνη­μο­νεύ­ον­ται στ κ­κλη­σι­α­στι­κ Μη­νο­λό­γι­ο.

 

α) Δύ­ο σει­σμο ­γι­ναν τν 25η Σεπτεμβρίου: “­νά­μνη­σις το με­γά­λου σεισμο, ν τε­λε­ται ν τ ­έ­ρι ρ­πα­γ το παι­δό­ς” κα τν 26η Ιανουαρίου: “μνή­μη το με­γά­λου σει­σμού”. Με­ρι­κο ­σχυ­ρί­ζον­ται ­τι πρό­κει­ται γι ­ναν σει­σμό, πο ρ­χι­σε τν 26η Σεπτεμβρίου κα τε­λεί­ω­σε τν 26η Ιανουαρίου, λ­λ ­εί­μνη­στος π. ­ω­άν­νης Ράμ­φος ­σχυ­ρί­ζε­ται τι πρό­κει­ται γι δύ­ο σει­σμούς, ­π τος ­ποί­ους πρ­τος (25 Σεπτεμβρίου) συ­νε­χί­στη­κε γι τέσ­σε­ρεις μ­νες κα δεύ­τε­ρος (26 ανουαρί­ου) συ­νε­χί­στη­κε γι τρες μ­νες, ­πο­τε ­πρ­ξαν δύ­ο κύ­ρι­οι σεισμο μ τς με­τα­σει­σμι­κς δο­νή­σεις τους. πρ­τος ­γι­νε στν ρ­χ τς βα­σι­λεί­ας το Θε­ο­δο­σί­ου το Β' (408-450) κα δεύ­τε­ρος στ τέ­λος τς βασι­λεί­ας του. χρο­νο­γρά­φος Θε­ο­φά­νης δι­α­σώ­ζει τν πλη­ρο­φο­ρί­α ­τι τό­σο φο­βή­θη­καν ο Βυ­ζαν­τι­νο ­π τν σει­σμ τς 25ης Σεπτεμβρίου, ­στε ­φυ­γαν ­ξω ­π τν πό­λη “κα ­σαν δι­η­με­ρεύ­ον­τες σν τ ­πι­σκό­πω ν τας πρς Θε­ν δε­ή­σε­σι λι­τα­νεύ­ον­τε­ς”. Μά­λι­στα, κα­τ τν δι­άρ­κει­α τς λι­τα­νεί­ας “κυ­μαι­νο­μέ­νης τς γς κα παν­τός του λα­ο κρά­ζον­τος τ Κύριε, ­λέ­η­σο­ν” ­να μι­κρ παι­δ ρ­πά­γη στν ­έ­ρα κα ­κου­σε μί­α θε­ϊ­κ φω­ν πο το ­λε­γε ν ­ναγ­γεί­λη στν ­πί­σκο­πο κα τν λα­ ν ψάλλουν τν ­μνο “­γι­ος Θε­ός, ­γι­ος ­σχυ­ρός, ­γι­ος ­θά­να­τος, ­λέ­η­σον ­μς, μη­δν ­τε­ρον προ­στι­θέν­τα­ς”, ­πει­δ με­ρι­κο α­ρε­τι­κο “θεοπασχίται” προ­σέ­θε­ταν τ “σταυ­ρω­θες Θε­ό­ς”. ­μνος α­τός, χω­ρς τν προ­σθή­κη “σταυ­ρω­θες Θε­ό­ς”, μ ν­το­λ το Πα­τρι­άρ­χου Προκλο κα τς βα­σί­λισ­σας Πουλ­χε­ρί­ας θε­σπί­στη­κε ν ψάλ­λε­ται σ ­λό­κλη­ρη τν τό­τε α­το­κρα­το­ρί­α. Κα­τ τν δι­άρ­κει­α το σει­σμο τς 26ης Ιανουαρίου γκρε­μί­στη­καν τ τεί­χη τς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, πολ­λ τμή­μα­τα τς Πό­λε­ως κα πολ­λς ο­κί­ες, κα­θς ­πί­σης “ λι­μν τν Τρω­α­δι­σί­ων κα τ Χαλ­κον Τε­τρά­πυ­λο­ν”.

 

β)  σει­σμς τς 7ης Οκτωβρίου το ­τους 524 ­π το ατοκράτορος ­ου­στι­νι­α­νο το Α'. Στ Συ­να­ξά­ρι­α γρά­φε­ται “μνή­μη τς με­τ φι­λαν­θρω­πί­ας ­πε­νε­χθεί­σης ­μν φο­βε­ρς ­πει­λς το με­γά­λου σει­σμού”.

 

γ σει­σμς τς 26ης Οκτωβρίου το ­τους 740 μ.Χ. σει­σμς ατς δι­ήρ­κη­σε ­π ν­δε­κα δώ­δε­κα μ­νες. χρο­νο­γρά­φος Θε­ο­φά­νης γρά­φει: “­πτω­ή­θη­σαν κ­κλη­σί­αι κα μο­να­στή­ρια, λα­ς τ πο­λς τέθνηκεν”. ­πε­σαν πολ­λο ν­δρι­άν­τες “τ τ χερ­σαί­α της πό­λε­ως τεί­χη κα πό­λεις κα χω­ρί­α ν τ Θρά­κη κα Νι­κο­μή­δει­α ν Βι­θυ­νί­α κα Πραίνε­τος κα Νί­και­α, ν μί­α ­σώ­θη κ­κλη­σί­α”. Μά­λι­στα παρατηρήθη­κε κα λ­λα­γ τν ­ρί­ων τς θα­λάσ­σης σ με­ρι­κ ση­με­α. Σ ­νά­μνη­ση α­το του με­γά­λου κα φο­βε­ρο σει­σμο, ­μνο­γρά­φος τς κ­κλη­σί­ας ­γι­ος ­ω­σφ συ­νέ­γρα­ψε ε­δι­κ κα­νό­να, ­πο­ος ψάλ­λε­ται τν 26η Οκτωβρίου, κα­τ τν ­ποί­α ψάλ­λου­με κα τν ­κο­λου­θί­α το ­γί­ου Δη­μη­τρί­ου, κα δι­α­σώ­ζε­ται μέ­χρι σή­με­ρα.

 

δ σει­σμς τς 14ης Δεκεμβρίου το ­τους 557 μ.Χ. Στ Συ­να­ξά­ρι­ο τς κ­κλη­σί­ας γρά­φε­ται: “Μνή­μη τς με­τ φι­λαν­θρω­πί­ας ­πε­νε­χθεί­σης ­μν φο­βε­ρς ­πει­λς το σει­σμο, ς παρλ­πί­δα πά­σαν ­λυ­τρώ­σα­το μς φι­λάν­θρω­πος Κύ­ρι­ο­ς”. Πρό­κει­ται γι ­ναν φο­βε­ρ σει­σμ πο διήρ­κη­σε δέ­κα ­μέ­ρες. χρο­νο­γρά­φος Θε­ο­φά­νης ­να­φέ­ρει ­τι ­πα­θαν με­γά­λες ζη­μις τ δύ­ο τεί­χη τς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως, κα­τέ­πε­σαν πολλς κ­κλη­σί­ες, θυ­σι­α­στή­ρι­α τν κ­κλη­σι­ν κα Κι­βώ­ρι­α, σοπεδώθηκαν ­λό­κλη­ρες πε­ρι­ο­χές, για­τ γρά­φει: “κα οκ ν τό­πος προ­ά­στει­ον, οκ ­πε­σεν ­π τς φο­βε­ρς ­πει­λς το σει­σμού”. Τό­σο με­γά­λος κα φο­βε­ρς ­ταν σει­σμς ­στε “ο μέ­μνη­ται ν­θρω­πος ­π τς γς ν τ γεν­νε­ ­κεί­νη”. α­το­κρά­τωρ ­ου­στι­νι­α­νς ' “οκ φόρε­σε τ στέμ­μα ­π ­μέ­ρας μ’ (σα­ράν­τα), λ­λ κα τ ­γί­α του Χριστο γεν­νή­σει χω­ρς α­τ στέμ­μα) προ­σλ­θεν ν τ κ­κλη­σί­α”. Κε­δρη­νς ­να­φέ­ρει ­τι χω­ρς στέμ­μα προ­σλ­θε κα κα­τ τν ­ορ­τα­σμ τν Θε­ο­φα­νεί­ων. Φαί­νε­ται ­τι ­γι­νε με­γά­λη κα­τα­στρο­φ κα ­πρ­ξαν πολ­λ ν­θρώ­πι­να θύ­μα­τα.

 

ε)  σει­σμς τς 9ης Ιανουαρίου το ­τους 870 στν ρ­χ τς βασιλεί­ας το Βα­σι­λεί­ου το ' ­ταν δι­αρ­κεί­ας σα­ράν­τα ­με­ρν. Δη­λα­δ ο με­τα­σει­σμι­κς δο­νή­σεις κρά­τη­σαν σα­ράν­τα ­μέ­ρες. χρο­νο­γρά­φος Νική­τας Πα­φλα­γν, ­φο τν ­πο­κα­λε “φρι­κω­δέ­στα­το­ν”, λέ­γει: κατεδαφί­σθη­καν πολ­λς κ­κλη­σί­ες, στο­ς κα ο­κί­ες “κτη­νν τ κα νθρώ­πων ­μύ­θη­τος γέ­γο­νε πα­νω­λε­θρί­α” κα α­τς Να­ς τς ­γί­ας Σο­φί­ας δι­α­κιν­δύ­νευ­σε ν ρα­γί­ση, ­ν ο κρα­τον­τες δν τν ­πι­με­λον­το.

 

στ)  σει­σμς τς 17ης Μαρτίου το ­τους 790, κα­τ τος χρό­νους το Κων­σταν­τί­νου το Βα­σι­λέ­ως.

 

ζ)  σει­σμς τς 16ης Αυγούστου το ­τους 542. Μά­λι­στα ο χρονογρά­φοι Γε­δε­ν κα Θε­ο­φά­νης στς πε­ρι­γρα­φς τος ­μι­λον γι σεισμ φο­βε­ρ κα­τ τν ­πο­ον γκρε­μί­στη­καν κ­κλη­σί­ες, σπί­τια κα τ τε­χος τς Κων­σταν­τι­νου­πό­λε­ως “κα ­πέ­θα­νον πολ­λο κα ­γέ­νε­το φόβος μέ­γα­ς”. σει­σμς α­τς κρά­τη­σε σα­ράν­τα ­μέ­ρες. Θε­ο­φά­νης γρά­φει: “κα πρς ­λί­γον ο ν­θρω­ποι κα­τε­νύ­γη­σαν λι­τα­νεύ­ον­τες κα προ­ε­δρεύ­ον­τες κα ες τς κ­κλη­σί­ας μέ­νον­τες, κα φι­λαν­θρω­πί­ας Θε­ο γε­νο­μέ­νης ­π τ χε­ρον γε­γό­να­σι”. Ο πλη­ρο­φο­ρί­ες α­τς τς ­πο­ες συνεγ­κέν­τρω­σε ­εί­μνη­στος π. ­ω­άν­νης Ράμ­φος ε­ναι πο­λ ση­μαν­τι­κς κα μς δί­δουν τν δυ­να­τό­τη­τα ν κά­νου­με τς ­κό­λου­θες πα­ρα­τη­ρή­σεις, ο ­πο­ες βέ­βαι­α ­χουν σχέ­ση κα μ τος συγ­χρό­νους σει­σμούς.

 

1.  κ­κλη­σί­α ­πεν­θυ­μί­ζει κά­θε χρό­νο στος πι­στούς της τς μέρες τν φο­βε­ρν σει­σμν, πο ­να­φέ­ρα­με, ­στε φ­νς μν ν εχα­ρι­στή­σουν ο πι­στο τν Θε­ γι τν σω­τη­ρί­α τν ­πι­ζών­των νθρώ­πων, φ­τέ­ρου δ ν πα­ρα­κα­λέ­σουν τν Θε­ κα γι τς ψυ­χς τν φο­νευ­θέν­των, κα γι ν μν ­πι­τρέ­ψη πά­λι τν ­νερ­γο­ποί­η­ση α­τν τν φο­βε­ρν σει­σμν.

 

2. Ο σει­σμο ­ταν πάν­το­τε συν­δε­δε­μέ­νοι μ τν ζω­ τν νθρώπων κα βέ­βαι­α ε­χαν ρ­νη­τι­κς κα θε­τι­κς συ­νέ­πει­ες. Καθηγητς κ. Βα­σί­λει­ος Πα­πα­ζά­χος, σ ­να πα­λαι­ό­τε­ρο ρ­θρο το νέλυ­σε τς σύγ­χρο­νες θε­ω­ρί­ες γι τος σει­σμούς, σύμ­φω­να μ τς ­πο­ες ­νά­λο­γα μ τς κι­νή­σεις, τν ­πο­μά­κρυν­ση τ σύγ­κλι­ση τν λιθοσφαιρι­κν πλα­κν, τ πε­τρώ­μα­τα στ ­ρι­α τν πλα­κν α­τν τεντώ­νον­ται συμ­πι­έ­ζον­ται, μ ­πο­τέ­λε­σμα ν σπά­ζουν ­πό­το­μα κα τσι δη­μι­ουρ­γον­ται τ ρήγ­μα­τα, τ ­πο­α ­νά­λο­γα μ τ μ­κος τος προ­ξε­νον τ μέ­γε­θος το σει­σμο. Στν συ­νέ­χει­α λέ­γει: “Ο σει­σμο ποτε­λον μέ­ρος τς φυ­σι­κς δι­α­δι­κα­σί­ας γέ­νε­σης κα ­ξέ­λι­ξης τς γς. Ε­ναι δι­α­δι­κα­σί­α πο δη­μι­ούρ­γη­σε τ βου­ν κα τ δά­ση, τς ε­φο­ρες πε­δι­ά­δες, τς ­μορ­φες θά­λασ­σες κα τν ­ρυ­κτ πλο­το. Συ­νε­πς, ο σεισμο ε­ναι ο κ­δη­λώ­σεις τς ­ξαι­ρε­τι­κς λ­λ κα σπά­νι­ας στ σύμπαν τε­κτο­νι­κς δρα­στη­ρι­ό­τη­τας (ζων­τά­νιας) τς γής, πο τν κά­νουν πο­λ φι­λό­ξε­νη γι τν ν­θρω­πο. Τν δι­α­δι­κα­σί­α α­τ ­χι μό­νον δν μπορο­με λ­λ ο­τε μς συμ­φέ­ρει ν τν λ­λά­ξου­με. Συ­νε­πς τό­σο γέ­νε­ση τν σει­σμν ­σο κα μ­φά­νι­ση το ν­θρώ­που στν γ, ­χουν τν ­δια α­τί­α. Γι’ α­τ πρέ­πει ν μά­θου­με ν ζο­με μ τος σει­σμος κα ν ­να­ζη­το­με συ­νε­χς κα­λύ­τε­ρους τρό­πους μεί­ω­σης τν ρ­νη­τι­κν συνε­πει­ν του­ς”.

 

ς Χρι­στια­νοί, χω­ρς ν ρ­νού­μα­στε α­τς τς ­πό­ψεις τν πιστημό­νων, δε­χό­μα­στε ­τι ­λα α­τ τ γε­ω­λο­γι­κ φαι­νό­με­να (βρο­χή, ­έ­ρας, χα­λά­ζι), ­πως κα λ­λα πα­ρό­μοι­α, γί­νον­ται μέ­σα στν δημιουργι­κή, κυ­βερ­νη­τι­κ κα σω­τη­ρι­ώ­δη ­νέρ­γει­α το Θε­ο, ποος πεμβαί­νει ­που χρει­ά­ζε­ται μ σκο­π τν δι­α­τή­ρη­ση τς βιολογικς ζω­ς κα τν σωτη­ρί­α τν ν­θρώ­πων.

 

3. Οι σει­σμοί, κα­τ τ Συ­να­ξά­ρι­ο τς κ­κλη­σί­ας, συν­δέ­ον­ται μ τν φι­λαν­θρω­πί­α κα τος ο­κτιρ­μος το Θε­ο. λ­λο λέ­γε­ταιμνήμη τς με­τ φι­λαν­θρω­πί­ας ­πε­νε­χθεί­σης ­μν φο­βε­ρς ­πει­λς το σει­σμού”, κα λ­λομνή­μη τς με­τ ο­κτιρ­μν ­πε­νε­χθεί­σης ­μν ν τος και­ρος ­κεί­νοις φο­βε­ρς ­πει­λς το σει­σμού”. Δν μπο­ρο­με ν εσέλ­θου­με στν σκο­π τς Προ­νοί­ας το Θε­ο κα ν ­ρευ­νή­σου­με για­τί ­πι­τρέ­πει κα πα­ρα­χω­ρε Θε­ς τν μ­φά­νι­ση ­νς σει­σμο, κατ τ ψαλ­μι­κό: “ ­πι­βλέ­πων ­π τν γν κα ποι­ν α­τν τρέ­μει­ν”. Πάν­τως μέ­σα ­π τος σει­σμος τς γής, γί­νον­ται κα λ­λες σεισμικς δο­νή­σεις, πνευ­μα­τι­κς κα σω­τη­ρι­ώ­δεις, σώ­ζον­ται ποι­κι­λο­τρό­πως ο νθρω­ποι μ τν φι­λαν­θρω­πί­α το Θε­ο. [Σημείωση «Άλλης Όψεως»: Δείτε σχετικά και Η αγάπη σείει την γη (+ Θεόκλητος Διονυσιάτης μοναχός)]

 

4. Οι Χρι­στια­νο τς ­πο­χς ­κεί­νης ­ξε­ραν ν ν­τι­με­τω­πί­ζουν ­λα τ θέ­μα­τα, ­κό­μη κα α­τος τος σει­σμούς, μ τν δέ­ου­σα προσο­χ κα τ κ­κλη­σι­α­στι­κό τους φρό­νη­μα. ­π τν πρώ­τη ­ρα κα­ναν λι­τα­νε­ες κα προ­σευ­χές. Μά­λι­στα, κα­τ τν δι­άρ­κει­α τν λιτα­νει­ν, ­πως ε­δα­με, ε­χα­με κα θαυ­μα­τουρ­γι­κς κ­δη­λώ­σεις, ­τοι τν ρ­πα­γ το παι­διο κα τν θέ­σπι­ση το ρ­θο­δό­ξου τρι­σα­γί­ου ­μνου. Γι’ α­τ κα ­πάρ­χουν τρο­πά­ρι­α, Κα­νό­νες, πα­ρα­κλή­σεις, ε­χς γι τν περί­πτω­ση σει­σμν. ­κτς ­π με­ρι­κς πε­ρι­πτώ­σεις, πο ε­δα­με στν τηλε­ό­ρα­ση, κα­τ τς ­πο­ες ο δι­α­σω­θέν­τες ε­χα­ρι­στο­σαν τν Θε­ό, δν ε­δα­με α­τς τς λι­τα­νε­ες, τς προ­σευ­χές, κα α­τς πο ­γι­ναν δν θεώρη­σαν κα­λ ν τς δεί­ξουν τ Μέ­σα Μα­ζι­κς ­νη­μέ­ρω­σης. ­πο­τε ατ δεί­χνει τν δι­α­φο­ρ τς νο­ο­τρο­πί­ας τν ν­θρώ­πων της τό­τε κα τς σύγ­χρο­νης ­πο­χς.

 

5. Οι σει­σμο κα τρό­πος ν­τι­με­τω­πί­σε­ώς τους δεί­χνει κα μί­α λλη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ο χρο­νο­γρά­φοι μς λέ­νε ­τι κα­τ τν δι­άρ­κει­α τν σει­σμν ο ν­θρω­ποι κα­τε­νύ­γη­σαν, ­κα­ναν προ­σευ­χές, μετανόησαν, λ­λ “κα πά­λιν φι­λαν­θρω­πί­ας Θε­ο γε­νο­μέ­νης ­π τ χερον γε­γό­να­σι”, δη­λα­δ ­ταν Θε­ς μ τν φι­λαν­θρω­πί­α Το σταμάτησε τος σει­σμούς, τό­τε ­χι μό­νον ­πα­νλ­θαν στν προηγούμε­νη ζω­ τς ­μαρ­τί­ας, λ­λ ­κα­ναν κα χει­ρό­τε­ρα. Δεί­χνει α­τ τν τρε­πτό­τη­τα τν ν­θρώ­πων κα τν σκο­πι­μό­τη­τα πο δείχνουν σ διάφορες φά­σεις τς ζω­ς τους.

 

Ν πα­ρα­κα­λο­με τν Θε­ ν μς ­πα­λά­ξη ­π τος σει­σμος ν τος πε­ρι­ο­ρί­ση κα ­διος ν ­πεμ­βαί­νη θαυ­μα­τουρ­γι­κά, κα­θς πίσης ν μς βο­η­θ γι ν ­περ­βαί­νου­με τν φό­βο το θα­νά­του, ­φο α­τς φό­βος δη­μι­ουρ­γε πα­νι­κό, ­πελ­πι­σί­α κα ­λα τ πα­ρε­πό­με­νά τους. Ν εχη­θο­με στν Θε­ ν ­να­παύ­ση τς ψυ­χς τν ν­θρώ­πων πο πέθαναν μέ­σα στ συν­τρί­μι­α τν κα­τε­δα­φι­σθέν­των ο­κο­δο­μη­μά­των, καθς ­πί­σης ν δί­δη κου­ρά­γιο στος πο­νε­μέ­νους κα ν ­που­λώ­ση γρήγο­ρα τς πλη­γές τους. Ν πα­ρα­κα­λέ­σου­με ­κό­μη τν Θε­ ν φω­τί­ση τος μη­χα­νι­κος ν κά­νουν κα­λ τ κα­θ­κον τους, λ­λ κα ν προσφέρη τ πνευ­μα­τι­κά Του ­γα­θ σ α­τος πο μ κίν­δυ­νο τς ζω­ς τος ­σω­σαν κα βο­ή­θη­σαν ποι­κι­λο­τρό­πως τος γ­κλω­βι­σθέν­τας δελφούς μας.

 

“Έτι δε­ό­με­θα ­πρ το δι­α­φυ­λα­χθ­ναι τν πό­λιν ταύ­την, κα πάσαν πό­λιν κα χώ­ραν ­π λοι­μο, λι­μο, σει­σμο, κα­τα­πον­τι­σμο, πυρός, μα­χαί­ρας, ­πι­δρο­μς λ­λο­φύ­λων, μ­φυ­λί­ου πο­λέ­μου κα αφ­νι­δί­ου θα­νά­του· ­πρ το ­λε­ων, ε­με­ν κα ε­δι­άλ­λα­κτον γε­νέ­σθαι τν ­γα­θν κα φι­λάν­θρω­πον Θε­ν ­μν, το ­πο­στρέ­ψαι κα δι­α­σκε­δ­σαι πά­σαν ργν κα νό­σον τν καθ’ ­μν κι­νου­μέ­νη· κα ρύ­σα­σθαι ­μς κ τς ­πι­κει­μέ­νης δι­καί­ας α­το ­πει­λς, κα ­λε­­σαι ­μά­ς”.

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 14/2/2014)