οκογένεια ες καιρος ποστασίας

 

Τ ερν «Μυστήριον το ΓΑΜΟΥ»
μέσα ε
ς τν σήμερινν κατάστασιν
τ
ς Μεγάλης ποστασίας τν νθρώπων π τν Θεν

 

π το Πατρς κα Καθηγουμένου
τ
ς ερς Μονς Σταυροβουνίου
ρχιμανδρίτου θανασίου

 

 

 

 

γαπητοί μου Χριστιανοί,

“χαίρετε ν Κυρί πάντοτε”!

 

 

Ες τς μέρας μας δη καλλιεργεται κα βιοται μέσα ες τν κόσμο κατ’ ξοχν Μεγάλη ποστασία, περ τς ποίας μιλον κα προφητεύουν τόσον γία Γραφ σον κα ο θεοι Πατέρες.

 

Ατ παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανς ποστασία π σα ρίζει Νόμος κα Λόγος το Θεο, προετοιμάζει τ σαθρό, διεφθαρμένο κα ξαθλιωμένο περιβάλλον, μέσα π τ ποο θ δυνηθ ν ναδυθ κα ν ναφαν προφητευμένος σχατος ντίχριστος!

 

ποστασία, ες τς μέρας μας, συνίσταται τόσον στν θεωρητική, σον κα στν πρακτικ ρνησι τς πάρξεως τς θανάτου ψυχς, τς μετ θάνατον ζως, το πνευματικο κόσμου, τς αωνιότητος, το Δημιουργο κα κυρίως μάλιστα το Θεανθρωπίνου Προσώπου το Σωτρος μας ησο Χριστο, πο λθε στν γν κα ς νθρωπος, γι ν σώση τν κόσμον π τν μαρτίαν τν φθοράν, τν διαφθοράν, κα τν αώνιον πώλειαν!

 

Ατ ποστασία προχωρε ες τς μέρας μας μετ συνεχς παυξανομένης ταχύτητος κα πιπόνου τραχύτητος πρς τν νευ προηγουμένου αχμήν της, ναφορικς, χι μόνο στ ”κοσμοθεωρητικό”, λλά, κα κατ ναπόδραστον συνέπειαν, κα στ ”πρακτικ” κα τθικ” πεδίο!

 

φθαλμοφανής, σο ποτ λλοτε, παρουσιάζεται σήμερον πολλ σέβεια πρς τν Δημιουργ κα πολλ θικ διαφθορ μεταξ μν τν νθρώπων. Τ κακ πληθύνθη π τς γς κα διαπράττεται τώρα εκολωτέρως, νετωτέρως κα ερυτέρως καί, προπαντός, κατ τρόπον ναιδέστερον, ποβοηθούσης μάλιστα κα τς κακς χρήσεως τς ραγδαίως ξελισσομένης τεχνολογίας!

 

«Πάντες ξεκλίναμεν» κατ τν ψαλμδν Δαυίδ, κα οα κα λίμονον ταν θ ξεχειλίση κάποιαν στιγμν τ ποτήριον τς πομονς το Θεο!

 

 

Σήμερον προβάλλεται προκλητικς μαρτία, κα προσβάλλεται πρωτογνώρως ρετή!

 

Ες τς μέρας μας κορυφοται τ κακ μέσα ες τν κόσμο, στε ν προσβάλλεται πνευματικς κα σωτήριος τρόπος ζως, πο μς δίδαξεν Λόγος το Θεο κα ο γιοι τς κκλησίας μας, κα ν προβάλλεται πλέον μαρτία, πς εναι τάχα… «φυσιολογική»!

 

ρετ (πίστις, θεοσέβεια, τιμιότης, γνότης, αταπάρνησις, ταπείνωσις, φιλοχρηματία, σωφροσύνη, λεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, λιγάρκεια, γιότης κα μάλιστα ληθιν γάπη, πως τν δίδαξε Χριστός), παρουσιάζωνται πλέον, ς… παρωχημένα, χρείαστα κα χρηστα!

 

Δυστυχς ατ πικίνδυνος πορεία κα φάμαρτος νοοτροπία μφανίζεται μφαντικς κόμη κα μεταξ μν τν θεωρουμένων ρθοδόξων Χριστιανν!

 

ταν μως μαρτία μνηστεύεται, σημαίνει τι εναι κ τν πραγμάτων δύνατον ν δηγήση πλέον ες τν σωτήριον μετάνοιαν! λλ’ μως, που δν πάρχει μετάνοια, κε σφαλς δν πάρχει οτε λυτρωτικ ξαγόρευσίς της, οτε ν τ Μυστηρί ξομολόγησίς της. , κα ν πάρχη, ατ εναι μόνον τυπική, ”δι τν χειλέων” μόνον, ξωτερική. Δν εναι καθαρ κα ελικρινής. Δν νεργεται μ τν δέουσαν συντριβν καρδίας κα μ πραγματικ διάθεσιν διορθώσεως κα λλαγς τρόπου σκέψεως κα ζως!

 

Πς εναι δυνατν ν μετανοήση κάποιος δι’ μαρτίας, τς ποίας, ν μν τς διαπράττει, δν τς παραδέχεται μως ς μαρτίας, λλ τς θεωρε πλς παρωνυχίδας;

 

πάρχει μήπως χειροτέρα μαρτία π τν σκληροκαρδίαν κα ρα π τν μετανοησίαν; Κα μάλιστα ταν ατ μετανοησία προέρχεται π τν ”μνήστευσιν” πολλν σοβαρν, κόμη κα θανάσιμων μαρτημάτων;

 

τοιαύτη μετανοησία ποτελε σφαλς την σχάτην νοησίαν!

 

Μήπως δν ποτελε ατ κριβς μμον ες τν μετανοησία τν βλασφημίαν, κατ το γίου Πνεύματος, περ τς ποίας μιλε Κύριος, κα ποία (βλασφημία) βεβαίως δν δύναται ν δηγήση ες μετάνοιαν, ρα οτε ες φεσιν μαρτιν, κα κατ συνέπειαν δηγε ες τν αώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´ 29);

 

 

Μοναδική μας λπίδα:

πιστροφή μας ες τν Σωτρα μας Χριστόν!

 

Μέσα μως ες λην ατν τν σύγχρονον παραζάλην, τν ζόφωσιν, τν σύγχυσιν κα τ φοβερ διέξοδα, πάρχει σταθερς κα ναλλοιώτως μία κα μοναδικ μετάθετος λπίδα Σωτηρίας:

 

πιστροφή μας ες τν Σωτρα μας κα Κύριόν μας, τν ησο Χριστόν!

 

 

«Κατάστασις Πολιορκίας»

 

Πολλ τ ατια κα πολύμορφοι α κδηλώσεις τς κ το Θεο ποστασίας μας ες τς μέρας μας!

 

”Κατάστασις Πολιορκίας” σωθεν κα ξωθεν!

 

Κα κατ’ ρχς μέν, μέχρι πρό τινος φθονία τν λικν γαθν, εκονικ εμάρεια, κα νομιζομένη πολυτέλεια, μς νέπαιξαν τν νον, μς νάρκωσαν τς καρδίας κα μς νέκρωσαν τ πνευματικ κριτήρια κα ασθητήρια. πως λέγει Γραφή: «Κα φαγεν ακβ κα νεπλήσθη, κα πέλακτισεν γαπημένος· λιπάνθη, παχύνθη, πλατύνθη, κα γκατέλιπε Θεν τν ποιήσαντα ατόν, κα πέστη π Θεο, το Σωτρος ατο» (Δευτ. 32, 15).

 

Δι τοτο συνεχίζομεν μέχρι κα σήμερον, ν ζμεν μέριμνοι, ς πνωτισμένοι, σν ”ν μν συμβαίνη τίποτε”, ς ζντες μν βιολογικς, λλά, δυστυχς, ς νεκρο πνευματικς, καλλιεργοντες τν προτέραν μας μαρτωλν συνήθειαν, κα παραμένοντες προσκολλημένοι ες τν γωνιώδη μέριμναν δι τ μάταια κα κίβδηλα πράγματα το νν αἰῶνος, το πατενος!

 

Κα δν ερίσκομεν, σχυριζόμεθα, καιρν ν λογισθμεν περ το Θεο, περ το περχομένου βεβαίου (συχνάκις κα βιαίου) βιολογικο μας θανάτου, περ τς φοβερς μέρας τς Κρίσεως, περ τς Μελλούσης Ζως κα περ τν θεοδιδάκτων τρόπων τς Αωνίου Σωτηρίας μας.

 

Προσηλώσαμεν δυστυχς τ βλέμμα μας μ μπάθειαν πρς τν παρερχομένην λην κα τν παρεχομένην ξ ατς δυνηρν δονν πρς τ φθαρτ κα φάμαρτα το παρόντος βίου. ναζητομεν ψευδ κα παροδικν παρηγορίαν ες πατηλς συναναστροφς κα φυχοφθόρους ”ψυχαγωγίας”, δι μέσου ποικίλων δαιμονικν κδηλώσεων, πως π.χ. νυκτερινν κα σκοτεινν «εκαιριν», κα ν γένει δι τς διαπράξεως πράξεων πονηρν.

 

πολύμορφος κολασία πλεονάζει πλέον ες τν κόσμον, διακρίτως δόγματος κα φυλς. Τραγικώτερον μως τι πλεονάζει, δυστυχς, κα μεταξ μν, τν θεωρουμένων ρθοδόξων χριστιανν!

 

 

γία Γραφ περιγράφει προφητικς, τος «σχάτους Καιρούς»

 

πόστολος Παλος περιγράφει προφητικς, λλ κα πολ εκρινς, τ χαρακτηριστικ το σημερινο κόσμου τν “σχάτων μερν”, τν καιρν τς π το Θεο σχάτης ποστασίας: «ν σχάταις μέραις νστήσονται καιρο χαλεποί· σονται γρ ο νθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, λαζόνες, περήφανοι, βλάσφημοι, γονεσιν πειθες, χάριστοι, νόσιοι, στοργοι, σπονδοι, διάβολοι, κρατες, νήμεροι, φιλάγαθοι, προδόται, προπετες, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μλλον φιλόθεοι, χοντες μόρφωσιν εσεβείας, τν δ δύναμιν ατς ρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´, 1-5).

 

Ατ εναι δυστυχς σήμερον πραγματικ «εκόνα» το τρόπου ζως το συγχρόνου νθρώπου: ποστασία δηλαδ μν π τν Δημιουργόν μας κα περιφρόνησίς μας πρς σα Ατός, π πειρον γάπη, μς παραγγέλλει δι τν σωτηρίαν μας!

 

Τ ποκορύφωμα δ τς μαρτίας μας εναι τι δν γαπμεν μ λην μας τν ψυχή, τν νον κα τν καρδίαν μας, τν Κύριόν μας κα Θεόν μας! Κα τοιουτοτρόπως, κατ ναπόφευκτον συνέπειαν, οτε κα τν πλησίον μας γαπμεν, ποος ( κάθε πλησίον μας) εναι κατ’ εκόνα Θεο πλασμένος!

 

Πς μως ν γαπήσωμεν τν Θεόν μας, ταν ματαιοπονοντες προσπαθομεν, “ψυχαναγκαστικς” κα “κομπλεξικς”, (σως κα δι ν φησυχάζωμεν τ νοχικά μας σύνδρομα, πλν μως ματαίως), ν ρνηθμεν κα ατν κόμα τν παρξίν Του;

 

π δ τν τοιαύτην πιστίαν μας κα τν τοσαύτην λλειψιν τς πρς τν Χριστν γάπης μας, προέρχονται ναμφιβόλως κα ναδύονται ναποφεύκτως τ μεγάλα δεινά, πο φορμον φιαλτικ κα καταδιώκουν καταδυναστικ τος νθρώπους τς ποχς μας.

 

σκοτίσθη διάνοια μν τν νθρώπων π τ πάθος το γωϊσμο μας: Τς μπαθείας, τς φιλαργυρίας, τς κενοδοξίας, το τζόγου (=πιδιώξεως μετ μανίας εκόλου κα παρανόμου ”κέρδους”), τν ναρκωτικν (=ναζητήσεως ψεύτικης ετυχίας, διότι δν πιστεύομεν ες τν Θεόν), τς σωτίας (=κζητήσεως χαρίτου χαρς μακρυ π τν Σωτρα), κα μάλιστα τς πούλου κα πατηλος θεοποιημένης φιληδονίας, πο ποτελε κα ατ μίαν λλην παρδαλν παραλλαγν το πολυμόρφου τέρατος, το κράτου γωϊσμο μας!

 

 

σημεριν μεγιστοποιημένη ποστασία μας π τν Θεν πηρεάζει πικινδύνως κα τν ελογημένην πραγμάτωσιν κα σωτήριον βίωσιν το «Μυστηρίου το Γάμου»

 

Ατ γενικωτέρα Κατάστασις ποστασίας π τν Δημιουργόν μας κα Θεόν μας δν φησε σφαλς πείρακτον οτε κα τν ν Θε πραγμάτωσιν κα σωτήριον βίωσιν το μεγάλου Μυστηρίου το Γάμου!

 

ς συνέπεια ατο το γεγονότος παρατηρεται ες τς σχέσεις τν φύλων διαφθορά, ψεδος, μεγάλη ποκρισία, ξεγύμνωμα, νήθικος πρόκλησις νδρν τε κα γυναικν, πορνεαι, μοιχεαι κα φόνοι (π.χ. κτρώσεις)!

 

Μεγάλη εναι αξησις τν ποικίλων συνεπαγομένων κα συμπεπλεγμένων γκλημάτων, λόγ τς ποστασίας μας π τν Θεό. πως δη προαναφέραμεν, τ γκλημα τν βδελυρν κτρώσεων, που διος γονες καταντ ες τό σημεον ν φονεύση διος, μ τν δικήν του πόφασιν, γκρισιν, συνενοχήν κ.., τ δικόν του σπλάγχνο, τ ντελς θον κα νυπεράσπιστον κυοφορούμενον παιδί του!!!

 

Εναι λοφάνερον πλέον τι θεσμς τς θεοσδότου χριστιανικς οκογενείας φίσταται κ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικν δόνησιν!

 

παυσε κατ’ ρχς ν πάρχη πρέπων σεβασμς κα ελογημένη πακο τν τέκνων πρς τος γονες τους.

 

Τ διαζύγια συνεχς κα πληθύνονται. Παντο μοιχεαι, πορνεαι, ποικίλαι περίγραπτοι σωτεαι, μέχρι κα βδελυρόταται διαστροφαί, πως π.χ. α παίσχυνται μοφυλοφιλίαι. Μεγάλη διαφορία π πολλος πρς τν συζυγικν πίστιν κα πρς τν ερν θεσμν τς οκογενείας, πως τ ρισεν Θεός. χάθη σωφροσύνη, φυγαδεύθη φόβος το Θεο! Κα λαι ατα α μαρτίαι μς φέρουν ντιμετώπους πρς τν διον τν Θεόν! Καί, ς τ πράγματα δεικνύουν, δημιουργομεν “ξ δίων μας”, π μόνοι μας, κείνας τς μαρτωλς προϋποθέσεις, πο μς δηγον ναποφεύκτως πρς τν ατοτιμωρίαν μας κα τοιουτοτρόπως κατρακυλομεν πρς τν ατοκαταστροφήν μας!

 

 

Διαφθορ κα Διαζύγια

 

Μ τ γενικότερον κατάντημα τς διαζούσης ποιοτικς κα κραίας ποσοτικς Καταστάσεως ποστασίας ες τ μέρας μας, πλθαν ναποφεύκτως κα α σήμερον ναφανεσαι μεγάλαι συμφορα ες τ Γένος μας.

 

Μεταξ τν λλων αξάνονται συνεχς ο χωρισμο κα τ διαζύγια, κατ δραματικν κα ραγδαον μάλιστα ρυθμόν.

 

χωρισμός μας κα τ θελούσιο “διαζύγιόν” μας π τν Δημιουργόν μας κα Θεόν μας, πέφερεν, ς ναπόφευκτον συνέπειαν, κα τ διαζύγια μεταξ τν γγάμων νθρώπων!

 

Γνωρίζομεν, κ τς πολυχρονίου μπειρίας μας, πολ καλά, τι σοι Χριστιανο εναι πραγματικς συνδεδεμένοι μ τν κκλησίαν κα τ ερ Μυστήριά Της δν χουν τ διάζοντα σήκωτα οκογενειακ προβλήματα, πο συνεπάγεται κα πιφέρει ποστασία π τν Χριστόν, κα τ ποα δηγον κα καταλήγουν πλειστάκις ες τν χωρισμν μεταξ τν γγάμων.

 

λλ κα ες περιπτώσεις, πο μφανισθον σοβαρ προβλήματα μέσα ες ντως χριστιανικς οκογενείας, ατ δύνανται εκολώτερον ν ξεπεραστον, μ τν πίστιν, τν ταπείνωσιν, τν γάπην κα τν πομονήν, θεμελιώδεις ρετς τς ποίας δίδαξεν Χριστός. Κα τ ναφυόμενα προβλήματα ντιμετωπίζονται πιτυχς κα πωφελς, μ τν Χάριν το Θεο, π ατος βεβαίως, πο πιστεύουν Ατν κα τηρον τς ντολάς Του.

 

ντιθέτως, ἐὰν εμεθα ποξενωμένοι κα ποκομμένοι π τν ζων τς κκλησίας μας, χωρς πραγματικν μετάνοιαν, ατομεμψίαν κα ελικριν ξομολόγησιν, χωρς προσευχήν, χωρς νηστείαν, χωρς ταπείνωσιν, χωρς τν ν Χριστ γάπην, τότε π μόνοι μας κδιώκομεν π τν ζωήν μας τν Χάριν το Θεο κα ναποφεύκτως θ ποπέσωμεν κα ες ποικίλα σαρκικ πάθη, τν φιληδονίαν κα τν λαγνείαν. Ατ τ πάθη μς σκοτίζουν τν νον κα τν διάνοιαν, μς παραπλανον κα μς δηγον ες ποπροσανατολισμόν, τν σύγχυσιν κα τν ατοκαταστροφήν. Κα τοιουτοτρόπως δημιουργονται λα κενα τ οκογενειακ δράματα, τ ποα βλέπομεν κα κούομεν δυστυχς καθημερινς. Γονες π.χ. μ δύο κα τρία παιδι καταντον ες τ ν δημιουργον παρανόμους “σχέσεις” κα “δεσμούς” ν ποδουλώνονται ες τ πάθη κα τς μαρτίας, κα λόγ ατν τν παρανομιν ν διαλύουν τς ννόμους οκογενείας των, προφασιζόμενοι πλθος δικαιολογήτων “δικαιολογιν” κα σοφιστικν προφάσεων ν μαρτίαις!

 

Δυστυχς α ξωγαμαιααι “σχέσεις” πιφέρουν ”σχάσεις” (=σχίσιμο) τν ερν κα ελογημένων σχέσεων ν τ Γάμ, κα ο λεγόμενοι “δεσμο” καθιστον “δεσμίους” (=ποδούλους) ες τος δαίμονας, σους ποκύπτουν ες ατά.

 

λλά, κα λλο δυνηρ ποτέλεσμα πέρχεται π τν διάλυσιν τν οκογενειν, διότι πλειστάκις κα τ παιδι π διαλυμένας οκγογενείας, οτε προκόπτουν, οτε εδοκιμον. Καταντον οχ σπανίως προβληματικά, φο, κτς τν λλων, δν βλέπουν τ καλν κα γιον παράδειγμα ες τν ζων τν γονέων των! κ τς προσωπικς μας πείρας, δυνάμεθα ν επωμε τι κα τ τέκνα κ τν διαλυομένων οκογενειν, τείνουν μελλοντικς συχνάκις κα ατ ν δημιουργήσουν, μ τν σειράν τους, προβληματικς οκογενείας! Βεβαίως, που πάρχει γνησία Μετάνοια εναι δυνατν ν ποτραπ μι τέτοια δυνηρ ξέλιξις.

 

 

π τν μερν μας πικρατήσασα μαρτωλ “μόδα” τν προγαμιαίων νομαζομένων “δεσμν”, “σχέσεων” κα τν νευ το ερο Μυστηρίου το Γάμου “συμβιώσεων”

 

μεσα συνδεδεμένο πρς τ κραον κατ τς μέρας μας, κατρακύλισμα ες τν πιστίαν, τν φιληδονίαν κα τν σαρκολατρείαν εναι κα α λεγόμεναι “προγαμιααι σχέσεις”. Δν φθάνουν δηλαδ ο νέοι μας γνο κα παρθένοι ες τ Μυστήριον το Γάμου, πως δηλαδ τ καθορίζει Θες κα κκλησία, λλ δυστυχς χουν πλειστάκις σχέσεις σαρκικς πρ το Γάμου των.

 

Παραγνωρίζουν ο νέοι μας τι διάρκεια κα γιεία τς σχέσεως το νδρογύνου ξασφαλίζεται, δι τος πιστούς, ντς το Μυστηρίου το Γάμου. Μέσα ες τ Μυστήριον, σχέσις ξαγιάζεται, ξυψώνεται, ποκαθαίρεται, ριμάζει κατ τρόπον γι κα ναδεικνύεται βαθμηδν ες βαθεαν, ληθινν κα γίαν γάπην!

 

Πς λοιπν θ θεμελιωθ θεαρέστως μελλοντικός των Γάμος χωρς πνευματικά, ελογημένα κα θεα θεμέλια;

 

Ες τς μέρας μας, μάλιστα, παρεκτροπ ατ π τς ντολς το Θεο κατήντησεν πουλος ξεπεσμός. Διότι, κα π τν κκίνησιν κόμη τν μ ελογημένων ατν συμβιώσεων, νυπάρχουν πιμελς κεκρυμμένα μέσα ες ατάς, τ σπέρματα τν μετέπειτα περχομένων συνήθως δυνηρν, ως κα κρηκτικν συνεπειν, πως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, δυρμν, ψυχικν νασταστώσεων, τραυμάτων, χθρας, μίσους, φθόνων, κόμη κα φόνων (π.χ. κτρώσεων)!

 

Κατήντησε δυστυχς “ναρκοθετημένο πεδίον” μαρτωλοτάτη ατ συνήθεια, δηλαδ τ ν συζον ο ρραβωνιασμένοι πρ το Γάμου των, σν ν σαν νυμφευμένοι. Κα τοτο μάλιστα συμβαίνει, οχ σπανίως, κα μ τν προτροπήν, στω μ τν νοχν (κα πομένως συνενοχν) τν γονέων των!

 

Δν ντιλαμβάνονται, δυστυχς, τι δι’ ατο το ντελς λανθασμένου κα νευλογήτου τρόπου συμβιώσεως ποσκάπτονται τ πνευματικ θεμέλια το μελλοντικο των Γάμου, μ πολλς κα θλιβερς συνεπείας δι τν μετέπειτα ζωήν των, χι μόνον ν τ παρόντι, λλ δυστυχς κα ν τ μέλλοντι…

 

Τί δ ν επωμεν κα δι τος λεγομένους “πολιτικος γάμους”, που ποτιμται βαναύσως τ ερν Μυστήριον, στερεται οτω τ ζεγος τς γιαστικς χάριτος το γίου Πνεύματος κα εναι ναπόφευκτοι α μετέπειτα δυνηρα ξελίξεις κα καταλήξεις!

 

Φθάσαμεν δυστυχς, κατ τν παρόντα καιρν τς κραίας ποστασίας, κα ες τ πρωτοφανς φαινόμενον, πρτα ν γενννται τ τέκνα (σα βεβαίως δν φονεύθησαν μ τν πάρατον κτρωσιν) κα πειτα ν τελεται τ ερν Μυστήριον το Γάμου! Ἐὰν, βεβαίως, δν καταλήξωμεν, ντ το Μυστηρίου, ες τν συνέχισιν τς παρανόμου συμβιώσεως, τν σύναψιν το λεγομένου “πολιτικο γάμου”, περ σοδυναμε οσιαστικς μ ρνησιν τν ερν Μυστηρίων τς κκλησίας κα ρα ρνησις κα ατς τς διας τς κκλησίας, το Μυστικο Σώματος το Χριστο!

 

 

Α σαρκικα σχέσεις προτο τελεσθ τ Μυστήριον το Γάμου συνιστον μετακλήτως «Κώλυμα ερωσύνης»

(νεξίτηλον μπόδιον δι ν δύναται γίνη κάποιος ερες)

 

Τν πολυτίμητον διάστασιν κα κορυφαίαν ξίαν τς γνότητος κα παρθενίας, τόσον δι τν νδρα, σον κα δι τν γυναίκα, μέχρι τν ραν τς τελέσεως το Μυστηρίου το Γάμου των, κφράζουν μφανέστατα κα διαμφισβήτητα ο θεόπνευστοι γιοπνευματικο ερο Κανόνες τς κκλησίας μας!

 

Συμφώνως μ τος ντεταγμένους μετακλήτως ες τς θεοπνεύστους ποφάσεις Οκουμενικν Συνόδων ερος Κανόνας, προγαμιαία σαρκικ σχέσις, κόμη κα μεταξ μεμνηστευμένων (ατν, πο δν τέλεσαν μν κόμη τ Μυστήριο το Γάμου, λλ’ μως προγραμματίζουν μελλοντικς ν πραγματοποιήσουν τν Γάμον των), ποτελον νεξίτηλον (δηλαδ μ νατρέψιμο κα μ πιδεχόμενον, καθ’ οονδήποτε τρόπον, ναίρεσιν) μπόδιον δι ν χειροτονηθ κάποιος ες βαθμν ερωσύνης.

 

νέφερε περ τούτου το ζητήματος κα μακαριστς γιος Γέροντάς μας Γερμανός: «Εναι τελείως νεπίδεκτα “οκονομίας” τ καθοριζόμενα π τος ερος Κανόνες κωλύματα ερωσύνης. Δν πιτρέπεται δηλαδ σ καμμι περίπτωσι ν δοθ “συμμαρτυρία”, γι ν προσέλθη στς τάξεις τς ερωσύνης κάποιος, πο πεσε σ βαρι σαρκικ μαρτήματα, πως εναι ο πρν π τ γάμο του σεξουαλικς σχέσεις, στω κα μ ατν κόμη τν ρραβωνιαστικιά του, λλ κα κάθε λλη ξω π τν γάμο του, σεξουαλικ σχέσι, πως εναι πορνεία, μοιχεία, ρσενοκοιτία.

 

Ο Πνευματικοί, πο συγκαταβαίνουν σ τέτοιες περιπτώσεις κα δίνουν “συμμαρτυρία”, φρουν τεράστια εθύνη νώπιον το Θεο (σ.σ. πως σφαλέστατα κα ο μπλεκόμενοι, ν πιγνώσει, ες τοιαύτας χειροτονίας, ετε λαϊκοί, ετε ερωμένοι)! λλοίμονο κα σ’ κείνους πο κρύβουν τέτοια μαρτήματα π τν Πνευματικό, γι ν ποκλέψουν στ συμμαρτυρία του, κα ν γίνουν ναξίως ερες!» (π τ βιβλίο: « Γέρων Γερμανς Σταυροβουνιώτης, Φς λαρν κα μυστικν στν σκοτοδίνη τν σύγχρονων καιρν», κδοσις .Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).

 

ς μ μς διαφεύγη πίσης κα λίαν πικίνδυνος λυσιδωτς κατήφορος τς μαρτίας, πο εκόλως θ πακολουθήση. Ἐὰν δηλαδ κάποιος λαβε “συμμαρτυρίαν” δι χειροτονίαν του, ν δν θ πρεπε, τοιοτος, εκόλως ργότερον θ δίδη κα ατς “συμμαρτυρίας” ες χοντας “κωλύματα ερωσύνης”. τσι, ατ μαρτία εκόλως θ διαιωνίζεται. Κα μάλιστα π τ κακό, ες τ χειρότερον…

 

Λησμονομεν δυστυχς τν λειτουργίαν κα δ τν λαθήτων πνευματικν νόμων: Προβαίνοντες ες χειροτονίας πρς “πίλυσιν” τάχα προσκαίρων ναγκν, νοίγονται οσκο το Αόλου” δι πολλ περχόμενα ργότερον ναπόφευκτα δεινά, ετε μμέσως, ετε μέσως, ετε μφανς, ετε φανς!

 

 

Ἡ ἐσχάτη αἰσχρότης τῶν “ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων”

 

Δὲν ὑπάρχουν δυστυχῶς ἱκανὰ λόγια διὰ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν βδελυράν, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ πιστῶν ἀνθρώπων, εἰσβαλοῦσαν καὶ ἐπεκτεινομένην ἐπαίσχυντον παρεκτροπὴν καὶ διαστροφήν, τῶν λεγομένων “ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων”. Καὶ μάλιστα εἰς θεωρούμενα “χριστιανικὰ” ἔθνη καὶ λαούς. Αὐταὶ θὰ ὁδηγήσουν βαθμηδὸν καὶ ἀναποφεύκτως τὴν κοινωνίαν εἰς ἀπερίγραπτον καταστροφήν, ὅπως συνέβη ἀκριβῶς εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι ἐζοῦσαν ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς τοιαύτης βδελυγμίας! Ὁ διαστροφικὸς τρόπος ζωῆς, θὰ ἐπιφέρη ἀναποφεύκτως καὶ διαστροφικὸν τρόπον καταστροφῆς!

 

Λειτουργοῦν καὶ ἐδῶ, ὅπως πάντοτε, οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ποὺ ἔθεσεν ὁ Ὕψιστος. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ μέγας Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος, προεφήτευσε λέγων ὅτι: “ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! Διότι ὁ Τελικὸς Ἀντίχριστος, τοιαῦτα ζοφερὰ καὶ βρωμερὰ ὑπόβαθρα “ἀναμένει” νὰ ἀναφανοῦν, ὥστε νὰ διευκολυνθῆ καὶ νὰ γίνη ἀποδεκτὴ ἡ ἐμφάνισίς του μέσα εἰς τὸν κόσμον”!

 

Τὰ πάθη μας, ὠφείλομεν μετ’ ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως καὶ Πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως, πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ὥστε νὰ εὕρωμεν Ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριον! Ἀλλ’ οὐδέποτε νὰ τὰ ἀμνηστεύωμεν, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ … “νομιμοποιοῦμεν”.

 

 

Ἀποφυγὴ τεκνογονίας καὶ Ἐκτρώσεις

 

Ἀλληλένδετο ΤΟΣΟΝ μὲ τὰς προγαμιαίας καὶ ἐξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ καὶ μὲ τὸ θανάσιμον ἁμαρτημα τῆς, ἐντὸς τοῦ γάμου, διὰ τεχνητῶν μεθόδων ἢ παραφύσιν παρεκτροπῶν, ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας (ἐκτὸς καὶ ἐὰν ὑπάρχη “ἐκ συμφώνου” ἐγκράτεια μεταξὺ τῶν συζύγων, καθὼς καθορίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος), εἶναι καὶ τὸ φοβερὸν καὶ ἀπάνθρωπον ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων ἢ ἐκτρώσεων.

 

Ἡ ἔκτρωσις, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι φόνος, φόνος φρικτός, ἁμαρτία μεγάλη! «Ὁ Ἀδὰμ πλάστηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ πρῶτος καὶ ὕστερα ἡ Εὔα. Κι αὐτός, ποὺ ἀπατήθηκε πρῶτος δὲν ἦταν ὁ Ἀδάμ, ἀλλὰ ἡ γυναίκα καὶ ἔπεσεν πρώτη στὴν παράβασι. Θὰ σωθῆ ὅμως (ἡ γυνὴ) μὲ τὴν τεκνογονίαν. Ἀρκεῖ αἱ γυναῖκες νὰ μείνουν στὴν Πίστιν καὶ στὴν Ἀγάπην καὶ στὴν Ἁγίαν ζωήν, καὶ ἐὰν διατηροῦν τὴν συζυγικὴν σωφροσύνην» (Α´ Τιμ. β´, 13-15), ὅπως διακηρύττει ὁ κήρυκας τῶν ἐθνῶν, ὁ θεῖος Παῦλος.

 

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ λέγει: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν» (Γεν. Α´, 28). Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἡ ὁποία ἔχει, ὡς εἴπομεν, συνήθην κατάληξιν δυστυχῶς καὶ τὰς ἐκτρώσεις, εἶναι μέγα ἁμάρτημα, εἶναι παράβασις τὴς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ παράβασις δείχνει ὀλιγοπιστίαν εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν κηδεμονίαν Του.

 

Ὅσοι ἐμποδίζουν τὴν τεκνογονίαν μὲ τὰ διάφορα πονηρὰ ἐφευρήματα ἐκδιώκουν δυστυχῶς ἀπὸ μόνοι τους, ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους, τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀποφεύγοντες τὴν εὐλογημένην τεκνογονίαν ἀπομακρύνουν τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν ζωήν τους! Ἂς μὴν ψάχνωμεν μετὰ νὰ βροῦμεν “ἀλλοῦ” τὸ λάθος διὰ τὰ ἐπώδυνα συνεπακόλουθα ποὺ ἐνδεχομένως θὰ συμβοῦν, εἴτε κατ’ ἄμεσον, εἴτε κατ’ ἔμμεσον τρόπον.

 

Δὲν λέγει ὁ Θεός, νὰ κάνης μόνον ἕνα-δύο παιδιά, καὶ τὰ ἄλλα νὰ τἀ ἐμποδίζης συνειδητὰ καὶ δι’ ἀθεμίτων μέσων νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωήν, ἤ, ἐὰν ἔλθουν, ἐσὺ νὰ τὰ φονεύης μὲ τὰς ἐκτρώσεις!

 

Χριστιανοί μου, μὲ τὰς ἐκτρώσεις γινόμεθα ὄχι γονεῖς ἀλλὰ φονεῖς!

 

Καταντοῦμεν φονεῖς τῶν ἰδίων μας τέκνων, τῶν ἰδίων μας τῶν σπλάγχνων! Διότι, καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ἐπρόλαβαν αὐτὰ τὰ ἀγγελάκια νὰ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως, τὰ φονευθέντα ἔμβρυα, ἔχουν καὶ αὐτὰ (ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα στιγμὴν τῆς «σύλλήψεώς» των) ψυχὴν ἀθάνατον! Εἶναι καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ ἔμβρυα, ἀνθρώπινοι ὑπάρξεις! Διὰ τοῦτο, κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως θὰ κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς λέγουν: «Ἀγαπητοί μας γονεῖς, ἐσεῖς μᾶς ἐκλείσατε ἔτσι τὴν λαμπροφόρον θέσιν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!». Ἀλίμονον εἰς τοὺς ἀμετανοήτους αὐτοὺς γονεῖς, κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην!

 

Ἀλλὰ διατί, ἀγαπητοὶ γονεῖς, εἴτε διὰ μίαν δοκιμασίαν κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἐγκυμοσύνης, εἴτε διὰ κάποιον πρόβλημα, ποὺ συναντᾶτε, εἴτε δι’ ἕναν ἀνεύθυνον λόγον κάποιου ἰατροῦ, εἴτε διὰ μίαν ἐφάμαρτον ἄποψιν “φίλων” ἢ συγγενῶν σας, νὰ φονεύετε τὰ παιδιά σας; Οὔτε Θεὸν φοβούμεθα, οὔτε ἀγγέλους καὶ ἁγίους ἐντρεπόμεθα;

 

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὶ ἀναφέρει σχετικῶς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ: Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἦσαν ἀκόμη ἐξόριστοι καὶ ὑπόδουλοι εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὁ βασιλεὺς Φαραώ ἐκάλεσε τὰς μαίας τὼν Ἑβραίων Σεπφώραν καὶ Φουά, καὶ τὰς προσέταξε, ὅταν θὰ ἐξεγεννοῦσαν τὰς γυναίκας τῶν Ἑβραίων, νὰ φονεύωσι μὲν τὰ ἀρσενικὰ βρέφη, νὰ διατηρῶσι δὲ εἰς τὴν ζωὴν τὰ θηλυκά, διὰ νὰ μὴ πληθυνθῆ τὸ γένος τῶν Ἑβραίων. Ὅμως «ἐφοβήθησαν αἱ μαῖαι τὸν Θεὸν» (Ἐξ. Α’, 17), λέγει ἡ Γραφή. Καὶ δι’ αὐτὸ παρήκουσαν εἰς τὸν Φαραώ, καὶ ἄφηναν ζωντανὰ καὶ τὰ ἀρσενικά. Ὅταν δὲ ὁ Φαραὼ τὸ ἔμαθε, ἐκάλεσεν τὰς μαίας καὶ τὰς ἠρώτησεν ἀπειλητικῶς, διατὶ ἐζωογονοῦσαν τὰ ἀρσενικά. Καὶ τοῦ ἀπήντησαν αἱ μαῖαι: «Δὲν ὁμοιάζουν αἱ Ἑβραῖαι, μὲ τὰς ἄλλας γυναίκας τῆς Αἰγύπτου, ἀλλὰ προλαμβάνουν καὶ γεννοῦν τὰ τέκνα των, προτοῦ ἀκόμη προσέλθουσι πρὸς αὐτὰς αἱ μαῖαι»! Τοιουτοτρόπως ὁ Θεὸς ἐπροστάτευεν καὶ ἐπευλογοῦσεν τὰς μαίας, ποὺ δὲν ἐφόνευαν τὰ νεογέννητα!

 

Ὅλη ἡ ὑπόθεσις αὐτή, ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι μιὰ ἀκόμη ἀποστομωτικὴ ἀπάντησις πρὸς τοὺς ὑπερμάχους τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῆς λεγόμενης «εὐθανασίας»! Εἰς τὴν χώραν τῆς ἁμαρτίας (“τύπος” καὶ “εἰκόνα” τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Αἴγυπτος, συμφώνως πρὸς τὰς ἑρμηνείας τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας), βασιλεύει ὁ Σατανᾶς (τοῦ ὁποίου πάλιν “τύπον” καὶ εἰκόνα” ἀποτελεῖ ὁ Φαραώ). Ὁ Διάβολος λοιπὸν παρακινεῖ εἰς τὸν φόνον τῶν παιδιῶν. Ἀλλ’ αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι φοβούμεναι τὸν Θεὸν δὲν ὑπακούουν εἰς τὰ προστάγματα τοῦ «Φαραώ-Σατανᾶ», ἐπευλογοῦνται καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ὡς φυλάσσουσαι τὸν Νόμον Του καὶ τὰς Ἐντολάς Του!

 

Προτιμοῦν νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, παρὰ εἰς τὰς προσταγὰς τῶν ἀνθρώπων, ἔναντι οἰωνδήποτε συνεπειῶν, ἀκόμη καὶ μὲ κίνδυνον νὰ τὰς φονεύση ὁ Φαραώ!

 

 

Αἱ εὐρύτεραι προ-ἐκτάσεις τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων

 

Ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς “συλλήψεως” ἑνὸς ἐμβρύου, ἔχομεν ἀμέσως μίαν καινούργιαν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν, διὰ τοῦτον τὸν λόγον, λίαν ἐπικίνδυνος καὶ φοβερὰ εἶναι ἀπὸ πνευματικῆς σκοπιᾶς (καὶ ὄχι μόνον) καὶ ἡ λεγομένη “ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις”, ὅταν αὐτὴ συνεπάγεται ἀπόρριψιν (=φόνον ἀνθρωπίνων ζωῶν) γονιμοποιηθέντων ὠαρίων! Καθ’ ὅσον καὶ αὐτὰ τὰ γονιμοποιούμενα ὠάρια ἀπαρτίζουν ἀνθρωπίνους ὑπάρξεις εἴτε ἀφήνομεν γονιμοποιημένα ὠάρια ἔγκλειστα εἰς τὰ “ψυγεῖα”, μὲ ἀκαθορίστους, ὑπόπτους καὶ συγκεχυμένους προορισμούς, ἕως καὶ θανατικὰς καταλήξεις.

 

Τί δὲ νὰ εἴπωμεν διὰ τὰ λεγόμενα “χάπια τῆς ἑπόμενης ἡμέρας”, καθὼς καὶ δι’ ἄλλα, παρομοίας παρεκτροπῆς σατανικὰ ἐφευρήματα; Διότι, ὅλα αὐτὰ ἀποσκοποῦν σαφῶς καὶ ἀναμφιβόλως ὄχι εἰς τὴν διάσωσιν ἀλλὰ εἰς τὴν δολοφονίαν τοῦ ἐμβρύου, ποὺ ἐνδεχομένως «συνελήφθη»!

 

Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ εὐρύτατος κύκλος τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων δὲν ἐξαντλεῖται μόνον εἰς αὐτά:

 

Προκειμένου νὰ ἀποφευχθῆ ἡ τεκνογονία χρησιμοποιοῦνται ἐνίοτε, ἕως καὶ μηχανουργήματα πονηρά, ποὺ αὐτὰ ἐμπεριέχουν τὴν ἱκανότητα νὰ φονεύσουν τὸ ἐνδεχομένως συλληφθὲν “ἀνεπιθύμητο παιδί”.

 

Ἀλλά, ὤ! τοῦ παραλόγου τῆς ἀνθρωπίνης “λογικῆς”! Προκειμένου νὰ ἐπιτευχθῆ «τεκνογονία», ἐπενοήθησαν καὶ χρησιμοποιοῦνται εἰς τὰς σημερινὰς ἡμέρας τῆς Ἀποστασίας, ἀκόμη καὶ ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρώπινην ζωήν, ἀποσκοποῦσαι εἰς τὸ νὰ προκύψη νέα ἀνθρωπίνη ζωή. Καλύπτονται ὅμως αἱ μέθοδοι αὐταὶ κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν τῶν ὀνομαζομένων «ἐξωσωματικῶν μεθόδων». Καὶ λέγομεν “ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ζωήν”, διότι κατὰ τὴν ἐνεργοποίησιν καὶ πραγματοποίησιν αὐτῶν τῶν μεθόδων, οὐχὶ σπανίως, πραγματοποιοῦνται ἐκούσιοι ἀπορίψεις ἤδη γονιμοποημένων ὠαρίων, ἄρα, οὐσιαστικῶς, ἐκτελοῦνται φόνοι ἀνθρωπίνων ζωῶν.

 

Καὶ ὁ ἐξώφθαλμος παραλογισμὸς ἔγκειται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὴν ἐπίμονον προσπάθειαν δημιουργίας “πάσῃ θυσίᾳ” μιᾶς νέας ζωῆς, χρησιμοποιοῦνται συχνάκις τοιαῦται μέθοδοι, κατὰ τὰς ὁποίας ἐνυπάρχει ἰσχυρὰ ἡ πιθανότης νὰ φονεύονται πολλαὶ ἄλλαι ἀνθρώπιναι ζωαί.

 

Προκειμένου νὰ φέρωμεν ζωήν, φονεύομεν, κατὰ κανόνα ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἄλλας ζωάς!!! Ἐν προκειμένῳ ὑπογραμμίζομεν καὶ πάλιν ὅτι ἑκάστη ἰδιαιτέρα καὶ διακεκριμένη ἀνθρωπίνη ὕπαρξις “ἐμψυχοῦται”, καὶ ἑπομένως ὑπάρχει ἐν ζωῇ, ἀπὸ τὴν πρώτην κιόλας στιγμὴν τῆς συλλήψεώς της!

 

Ὁ παρα-λογισμὸς” εἰς τὰς “ἀ-λόγους” ἡμέρας μας ἐμφανίζεται καὶ μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι: Ἐνῷ μετὰ πάσης εὐκολίας φονεύομεν τὰ συλλαμβανόμενα “ἀνεπιθύμητα παιδιά”, ταυτοχρόνως ὅμως, μετὰ πάσης δυσκολίας τὰ ἄτεκνα ζευγάρια προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ἔστω καὶ ἕνα παιδάκι!

 

Τὸ πρὸς ἔκτρωσιν “ἀνεπιθύμητο παιδί”, ἀντὶ νὰ δολοφονεῖται, διατὶ δὲν προσφέρεται πρὸς υἱοθεσίαν εἰς ἕνα ἄτεκνον ἀνδρόγυνον; Εἶναι προτιμότερον τὸ ἔγκλημα τοῦ φόνου παρὰ ἡ φιλανθρωπία τῆς υἱοθεσίας;

 

Καὶ ὅμως! Ὑφίσταται συχνάκις ἡ ἑξῆς ἐξωφρενικὴ συμπεριφορά: Νὰ προτιμᾶ ἡ κυοφοροῦσα νὰ γίνη φόνισσα τοῦ κυοφορουμένου παιδιοῦ της, παρὰ νὰ τὸ παραχωρήση διὰ υἱοθεσίαν εἰς ἕνα ἄτεκνον ζευγάρι, τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖ μὲν νὰ ἀποκτήση ἕνα παιδάκι, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ τεκνογονήση, λόγῳ π.χ. ἰατρικῆς φύσεως δυσκολιῶν!

 

*

 

Τί δὲ νὰ ἀναφέρωμεν συναφῶς, διὰ τὴν “ὑπόγειον” (ἄλλοτε μὲν ἐν ἐπιγνώσει, ἄλλοτε δε ἐν ἀποκρύψει, πρὸς τὸ ζευγάρι ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου) χρησιμοποίησιν ὑπὸ τῶν ἐμπλεκομένων «εἰδικῶν», εἴτε ξένου σπέρματος, εἴτε ξένου ὠαρίου, εἴτε ξένων ἀμφοτέρων πρὸς τὰ γενετικὰ δεδομένα τοῦ ζεύγους! Λίαν εὐλαβεῖς ἐπιστήμονες, ἔχοντες γνήσιον φόβον Θεοῦ, δὲν διστάζουν νὰ τοποθετοῦνται ἐν προκειμένῳ ἐκφράζοντας τὴν ἄποψιν ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτὴ συνιστᾶ κατ’ οὐσίαν πρᾶξιν μοιχείας!

 

Καὶ ὑποβάλλομεν τὰ ἐρωτήματα:

 

Διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἀλλοτρίων γενετικῶν ὑλικῶν, δὲν θὰ ἐπέλθη ἀναμφιβόλως καὶ σύγχυσις γενεῶν;

 

Δὲν ἐνυπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ παρουσιαθοῦν μελλοντικῶς, ἔστω ἐν ἀγνοίᾳ, πράξεις αἱμομειξίας;

 

Μήπως ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῆ νὰ γίνη ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ;

 

Μήπως ἐπαναλαμβάνεται καὶ πάλιν ἡ Ὕβρις τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προσεπάθησαν ἄλλοτε νὰ κατασκευάσουν τὸν «Πύργον τῆς Βαβέλ»; Θέλησαν καὶ τότε οἱ ἄνθρωποι νὰ φθάσουν τὸν Θεόν, νὰ γίνουν οἱ ἴδιοι “Θεοί”, ἐρήμην τοῦ ἁγίου Του θελήματος.

 

Μήπως ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἀποστασίας τῶν ἡμερῶν μας προσπαθῆ νὰ ὑποκαταστήση ὁ ἴδιος τὸν ρόλο τοῦ Δημιουργοῦ, ἐρήμην τοῦ ὄντως Δημιουργοῦ;

 

Ἐὰν ἡ Ὕβρις τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς ἐπέφερε σύγχυσιν γλωσσῶν, μήπως ἡ ἀνάλογος Ὕβρις τὴς σημερινῆς Ἀποστασίας, ἐπιφέρει σύγχυσιν φυλῶν, σύγχυσιν γενῶν καὶ σύγχυσιν οἰκογενειῶν;

 

Μήπως αἱ ἐν πολλοῖς ἀνεξέλεγκτοι ἐπεμβάσεις εἰς τὸ βαθύτατο μυστήριο τῆς ἐκκινήσεως μίας ἑκάστης ξεχωριστῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, θὰ ἐπιφέρη, ὡς ἀναπόφευκτον ἀποτέλεσμα, ἀλλοτρίωσιν βιολογικὴ καὶ ἄρα καταστροφικὴν διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων;

 

Εὐλογημένη ἀσφαλῶς ἡ ἐπιθυμία τοῦ καάθε ζεύγους, εὑρισκομένου ἐν τῇ τοῦ “Γάμου Κοινωνίᾳ”, διὰ ἀπόκτησιν τέκνων. Ἀλλ’ ὅμως αὐτὴ ἡ κατ’ ἀρχὴν εὔλογος ἐπιθυμία δὲν εἶναι ἀσφαλῶς πρέπον, οὔτε νὰ ἀπολυτοποιῆται, οὔτε νὰ “θεοποιεῖται”, οὔτε νὰ αὐτονομῆται ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν θείων ἐντολῶν. Καὶ δὲν εἶναι πρέπον ἡ ἐπιθυμία πρὸς τεκνογονίαν νὰ καθίσταται βασανιστικὴ καὶ ἔμμονος ἰδέα, ἡ ὁποία, κατὰ τὴν ἄποψιν τοῦ ζεύγους, δέον ὅπως ἱκανοποιηθῆ “πάσῃ θυσίᾳ”, ἐρήμην τῶν πνευματικῶν προϋποθέσεων καὶ ἐρήμην τῆς ἐκζητήσεως ἐν προκειμένῳ τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.

 

Μήπως ἐκζητεῖται ἐπιμόνως καὶ ἀλαζονικῶς ἡ πραγματοποίησις τοῦ ἰδικοῦ μας θελήματος, ἔξω ἀπὸ τὰ εὐλογημένα ὅρια τὰ ὁποῖα ἔθεσεν εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ Δημιουργός; Ἔξω ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;

 

Πῶς ἐκφωνοῦμεν, οἱ πιστοὶ, καθημερινῶς τὸ θεοδίδακτο: «Γενηθήτω τὸ θέλημά ΣΟΥ, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», ἐνῶ ἐπιζητοῦμεν “ἐτσιθελικῶς” καὶ πεισματικῶς τὸ ἰδικόν μας, καὶ μόνον τὸ ἰδικόν μας, θέλημα;

 

 

Προκλητικαὶ ἐνδυμασίαι – ξεγύμνωμα τῶν γυναικῶν

 

Ἄλλον ἐπίμαχον σημεῖον τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἄσεμνος περιβολή, ἡ προκλητικὴ ἐμφάνισις καὶ ἡ ἀνάρμοστος συχνάκις συμπεριφορὰ τῶν γυναικῶν. Αὐταί, καταπατοῦσαι τὸν θεῖον Νόμον καὶ τὴν παραδοσιακὴν ἀνθρώπινην τάξιν, κουρεύονται συχνάκις ὡσὰν νὰ εἶναι ἄνδρες, βάφονται καὶ ἐνδύονται μὲ ἄσεμνον και προκλητικὴν ἐνδυμασίαν! Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγωσιν ἀναισχύντως πρὸς τὸν Θεόν: «Ἐσὺ δὲν μᾶς ἔπλασες ἐν τάξει, ὅπως θὰ ἔπρεπε, ἐμεῖς ὅμως θὰ διορθώσωμεν τὸ ἰδικό Σου λάθος “μεταμορφώνοντας” τὴν ἐμφάνισίν μας, ὥστε νὰ ἑλκύωμεν περισσότερον τὸ ἄλλο φῦλον!», πρὸς ἱκανοποίησιν ἐγωϊστικῶν κινήτρων, οὐχὶ ὅμως ἀρεστῶν εἰς τὸν Θεόν!

 

Ἀλλὰ καὶ πολλαὶ γυναῖκες, μὲ τὸ ἄσεμνον καὶ προκλητικὸν παρουσιαστικόν των, πολλὰς δὲ φορὰς ἐνδεδυμέναι ἀκόμη καὶ μὲ ἀνδρικὴν περιβολήν, τολμῶσι νὰ εἰσέρχωνται καὶ εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἱεροὺς Ναούς! Πόσον φοβερὰ ἡ ἀσέβεια αὕτη! Πῶς τολμῶμεν καὶ εἰσερχόμεθα ἀπρεπῶς καὶ προκλητικῶς εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Κυρίου;

 

Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἐν προκειμένῳ, εἶναι σαφεστάτη καὶ αὐστηροτάτη: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστιν πᾶς ὁ ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. ΚΒ´, 5), δηλαδή, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φορῆ ἡ γυναίκα ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε ὁ ἄνδρας νὰ φορῆ γυναικεῖα ἐνδύματα, διότι εἶναι βδελυκτὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅποιος πράττει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

 

Μεγάλος λοιπὸν ὁ κρυπτὸς καὶ φανερὸς ἐγωισμὸς πολλῶν λεγομένων “μοντέρνων” γυναικῶν! Ὅταν ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀναζητοῦνται ψεύτικα ὑποκατάστατα, δηλαδὴ “ψεύτικη ζωή”.

 

Αὐτὸς ὁ ἐγωισμὸς ὑποθάλπεται καὶ ἀπὸ τάς, περὶ τῆς κατὰ πάντα δῆθεν ἰσοτιμίας καὶ ἰσότητος ἀνδρὸς καὶ γυναικός, θεωρίας τοῦ ἀθέου φεμινισμοῦ, τοῦ παραβλέποντος τελείως τὴν ἰδιαιτερότητα καὶ ἰδιάζουσαν ἀξίαν ἑνὸς ἑκάστου τῶν δύο φύλων, ξεχωριστά, ὅπως τὰ ἔπλασεν ὁ Δημιουργός!

 

 

Ὁ ἄθεος φεμινισμὸς ὡς αἰτία διαζυγίων

 

Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν σοβαροτάτων αἰτίων, ἐκ τῶν ὁποίων προκύπτουν πολλὰ ἀπὸ τὰ συμβαίνοντα εἰς τὰς ἡμέρας μας διαζύγια.

 

Ἀλλά, τί λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ; Δὲν θὰ αὐθεντῆ καὶ δὲν θὰ ἐξουσιάζη ἡ γυνὴ τὸν ἄνδρα, διότι «ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστὸς ἐστι, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ» (Α’ Κορ. ια’, 3). Καί· «οὐ γὰρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνἠρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα» (Α’ Κορ. ια’, 8-9).

 

Πλειστάκις, θεωρούμεναι “μοντέρναι” γυναῖκες θέλουν νὰ ἄρχωσιν τῶν ἀνδρῶν! Διὰ τοῦ τρόπου ὅμως τούτου ἀνατρέψαμεν καὶ ἀναστρέψαμεν τὴν φυσικὴν τάξιν τῶν πραγμάτων! Καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐξεκλίναμεν τελείως ἀπὸ τὸ ἐξ ὑπαρχῆς, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ “κατ’ εὐδοκίαν” θέλημα τοῦ Θεοῦ!

 

Ἄλλαι πάλιν γυναῖκες (μερικαὶ μάλιστα προχωρημένης ἡλικίας, ἔχουσαι συχνάκις καὶ ἐγγόνια) καπνίζουν, βάφονται προκλητικῶς, σπαταλοῦν πολλὰς καὶ πολυτίμους ὥρας διὰ τὸν τεχνητὸν καὶ ψεύτικον “καλλωπισμὸν” των, χαρτοπαίζουν, μεταβαίνουν εἰς λάγνους χοροῦς καὶ πονηρὰς δισκεδάσεις καὶ προβαίνουν εἰς ἀνοικείους πράξεις καὶ συναναστροφάς! Καὶ ἄλλαι, ὄχι μόνον δὲν παροτρύνουν τοὺς υἱοὺς καὶ θυγατέρας των νὰ σωφρονῶσι, νὰ διατηρήσωσιν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τὸ πολυτιμότατον δῶρον τῆς ἁγνότητός των, ποὺ τοὺς τὸ ἐδώρησεν οὐχὶ ἀσκόπως, ἀλλὰ χρησίμως, σκοπίμως καὶ διὰ τὸ βαθύτατο συμφέρον των Θεός, μέχρι τῆς ἡμέρας τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ὄχι μόνον δὲν τοὺς συμβουλεύουν [καὶ μάλιστα μετὰ δακρύων, νύκτα καὶ ἡμέραν, ὡς συμβουλεύει Ἀπ. Παῦλος (Πράξ. κ´ 31)] αὐτὰς τὰς εὐλογημένας, θεοσδότους καὶ σωτηρίους ἐντολάς, ἀλλά, ἀντιθέτως, τοὺς ἐξωθοῦν οἱ ἴδιοί των οἱ γονεῖς εἰς τὸ νὰ πηγαίνουν εἰς τὰ νυκτερινὰ κέντρα, διὰ νὰ γνωρισθοῦν τάχα μὲ νεάνιδας καὶ νεαροὺς καὶ νὰ δημιουργήσουν, κατὰ συνέπειαν, παρανόμους «δεσμούς»! Ἀλλὰ φεῦ! Εἰς τὸ ὕστερον, ὡς εἶναι ἑπόμενον, ὅλον προβλήματα παρουσιάζονται, καὶ ὑποφέρουν τόσον τὰ παιδιὰ ὅσον καὶ οἱ γονεῖς, καὶ δρέπουν τοὺς πικροὺς καρποὺς τῶν ἐπιπολαίων «σχέσεων»  καὶ ὑποδούλων «δεσμῶν», καὶ τὰς συνεπείας τῆς ἀκαταστασίας καὶ ἐν τέλει τῆς Ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ!

 

 

Πολλὰ καὶ ἄλλα αἴτια διαζυγίων

 

Βεβαίως δὲν εἶναι μόνον ἄθεος φεμινισμός, μία ἀπὸ τὰς πλέον σοβαρὰς αἰτίας, αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦν εἰς τὸν κλονισμὸν τοῦ συζυγικοῦ βίου καὶ καταλήγουν τελικῶς εἰς τὴν διάλυσιν του συζυγικοῦ εὐλογημένου δεσμοῦ.

 

Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλα πολλὰ πάθη, ἕως καὶ διαστροφικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα πάσχουν ὄχι μόνον οἱ λεγόμενοικοσμικοὶἄνθρωποι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ οἱ θεωρούμενοι ὡς εὐσεβεῖς καὶ συνειδητοὶ χριστιανοὶ (ἄνδρες καὶ γυναῖκες) καὶ τὰ ὁποῖα πάθη, εἴτε ψυχικὰ εἴτε σωματικά, σταδιακῶς διαβιβρώσκουν τὰ θεμέλια τοῦ Γάμου καὶ ὁδηγοῦν εἰς, τρόπον τινά, “νεκροὺς γάμουςκαὶ τελικῶς εἰς ἐπωδύνους χωρισμοὺς καὶ διαζύγια.

 

Αἱ ἀνωτέρω ὑποσκάπτουσαι τὸν Ἱερὸν δεσμὸν τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας πνευματικαὶ ἀσθένειαι καὶ διαστροφαὶ τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πηγάζουν -ὡς ἔγραψαν καὶ περιέγραψαν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ- ἀπὸ τὰ τρία μεγάλα πάθη, ποὺ μαστίζουν τὸν μεταπτωτικὸν ἄνθρωπον: Τὴν φιλαυτίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν.

 

Ὑπερήφανοι καὶ αὐταρχικοὶ ἄνδρες (οὐχὶ σπανίως, μάλιστα, ἐκ τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων καὶ ἐξομολογουμένων) γίνονται συχνάκις αἰτία, μὲν σύζυγός των νὰ καταντήση ἀγχῶδες καὶ ἄβουλον ὄν, τὰ δὲ τέκνα των φοβισμέναι καὶ ἀνασφαλεῖς ὑπάρξεις.

 

Παθολογικῶς ζηλότυποι γυναῖκες προκαλοῦν ἀχρειάστους καὶ ψυχοφθόρους συγκρούσεις καὶ διαπληκτισμοὺς ἐντὸς τῆς οἰκογενείας, αἱ ὁποῖαι (συγκρούσεις) πλήττουν πλειστάκις ἀνεπανορθώτως τὴν οἰκογενειακὴν εἰρήνην καὶ κατἐπέκτασιν τὴν ψυχικὴν ὑγίειαν ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας, ἰδιαιτέρως μάλιστα τῶν τέκνων.

 

Φιλήδονοι καὶ ἀκρατεῖς ἄνδρες ὁδηγοῦνται εἰς καταχρήσεις καὶ ἐξαρτήσεις (ἀλκοολοῦχα ποτά, κάπνισμα, ναρκωτικαὶ οὐσίαι, ἄσεμνα θεάματα, τζόγος κ..) ἀπὸ τὰς ὁποίας μύρια ἄλλα δεινὰ ἕπονται, ὡς π.χ. σωματικαὶ κακοποιήσεις, ψυχολογικαὶ ταλαιπωρίαι, ἀπώλεια περιουσιῶν καὶ εἰσοδημάτων, ἠθικὴ διαφθορά, ψυχικαὶ ὀδύναι, πνευματικὸς θάνατος.

 

Φιλάρεσκοι καί ψυχολογικῶς ἀνασφαλεῖς γυναῖκες γίνονται εὐκόλως εὔκολος «λεία» εἰς τὰ δίκτυα ἐπιτηδείων καὶ ὑπούλων ἀνθρώπων καὶ σταδιακῶς καταλήγουν δέσμιοι παρανόμων ἐρωτικῶν σχέσεων, ἐκ τῶν ὁποίων μία σωτήριος ἔξοδος εἶναι συνήθως λίαν δυσχερὴς καὶ ἀβεβαία.

 

Πάσχουσαι ὑπὸ πλεονεξίας καὶ μεγαλομανίας γυναῖκες, προβαίνουσιν εἰς ἀσκόπους καὶ ὑπερόγκους δαπάνας καὶ ἐξαναγκάζουν τοὺς συζύγους των νὰ προβαίνουν εἰς ἄκρως ἐπισφαλεῖς καὶ ἀθεμίτους ἐπενδύσεις εἰς ὑπερωριακὰς ἐξουθενωτικὰς ἀπασχολήσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλειαν τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ εἰρήνης.

 

Ἐρωτομανεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ μεγαλοϊδεατικὰς ἐμμονὰς ἄνδρες, ζοῦνδιπλῆντριπλῆνζωήν, δημιουργοῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ πολλαπλὰς ἐξωσυζυγικὰς σχέσεις, μὲ θανασίμους συνεπείας καὶ ἐν τῷ νῦν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, μετατρέποντες τὸν οἰκογενειακόν των βίον εἰςθέατρον παραλόγου”.

 

 

«Ἀπὸ διαδίκτυο σὲ δια -βόλου- δίκτυο».

Ἀθέμιτα θεάματα

 

Τέλος, [ἂν ὑπάρχη τέλος εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ταύτην ἐνδεικτικὴν ἀπαρίθμησιν τῶν ἁμαρτωλῶν συμπεριφορῶν τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἐπιλέγοντας ὄχι τὴν κατὰ Χριστὸν ζωήν, ἀλλ’ ἀντιθέτως, τὴν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίαν, (δημιουργώντας συχνάκις καὶ “ἰδικά του ἐγωκεντρικὰ καὶ φιλήδονα μέτρα, τὸ ὁποῖον “εὐαγγέλιον” τάχα πιστεύει καὶ ἀκολουθεῖ)], εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἀναφερθῶμεν καὶ εἰς τὴν ψυχοκτόνον καὶ λίαν ψυχοβλαβῆ ἐπίδρασιν, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τῶν συγχρόνων (σατανικῶς ἐμπνεομένων) ἀκουσμάτων, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τῆς ἀνεξελέγκτου θεάσεως τῆς τηλεοράσεως, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων ἁμαρτωλῶν, ἕως καὶ τῶν αἰσχροτάτων θεαμάτων, ποὺ παρέχει ἀφειδῶς (ἀκόμη καὶ πρὸς μικρὰ ἀθῶα ἀγγελάκια -παιδάκια), ἡ σύγχρονος (καὶ συνεχῶς ἀναβαθμιζομένη) ἡλεκτρονικὴ τεχνολογία, καὶ μάλιστα, τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ συνηθέστατα ἐν καταχρήσει καὶ ἐν ἁμαρτωλῇ χρήσει χρησιμοποιουμένου “δια-δικτύου”. Αὐτὸ τὸ “δίκτυον” οὐχὶ σπανίως, ἐκπίπτει καὶ καταπίπτει καὶ καταλήγει εἰς τὸ νὰ καταστῆ ἀπὸ “διαδίκτυον” εἰς… “δια-(βόλου) -δίκτυον”!

 

Καὶ αὐτὸ τὸ κατάντημα συμβαίνει λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐφαμάρτων ἑκουσίων ἐπιλογῶν! Δὲν πταίει ἡ τεχνολογία αὐτὴ καθ’ ἑαυτή, ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς ἐκ μέρους μας χρήσεως καὶ ἐν τέλει καταχρήσεως αὐτῆς, καθίσταται αὕτη, εὐκόλως, φορέας τῆς ἀνθηθικότητος, ποὺ δυνατὸν νὰ καταλήξη τελικῶς καὶ εἰς τὴν “ἀθεΐαν”! Πόσοι αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασιώσεις, πόσαι ἀναίσχυντοι πράξεις, πόσαι ἐπικίνδυνοι “γνωριμίαι”, πόσαι διολισθήσεις, πόσαι πορνεῖαι καὶ μοιχεῖαι, συμβαίνουν κατὰ νοῦν, κατὰ διάνοιαν καὶ τελικῶς καὶ εἰς τὴν πρᾶξιν, ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ὡς ἄνω θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων.

 

Ἀκούονται δυστυχῶς πολλὰ κακὰ διαπραττόμενα διὰ τοῦ διαδικτύου, τὸ ὁποῖον λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐφαμάρτων ἐπιλογῶν, ἀπὸ χρήσιμον ὄργανον καταντᾶδια (βόλου) δίκτυον”! Πάντοτε δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι διαπράτττομεν τὰς ἁμαρτίας. Ἀλλ’ ὅμως διὰ τοῦ “διαδικτύου” αὐταὶ καθίστανται, τόσον ποσοτικῶς ὑπέρτεραι, ὅσον καὶ ποιοτικῶς ἀναισχυντότεραι.

 

Ἀλλὰ καὶ ἔξαλλος μουσική, ὅπως ἀποδεικνύεται εἰς τὴν πρᾶξιν καὶ τεκμηριώνεται εἰς εἰδικὰς μελέτας, δαιμονοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀποχαυνώνει καὶ διαφθείρει τὰς ψυχάς, ἰδιαιτέρως μάλιστα τὸν νοῦν, τὴν διάνοιαν καὶ τὴν καρδίαν τῆς ἀγαπητῆς νεολαίας μας, ὁποία θὰ ὤφειλεν νὰ ἀγωνίζεται, ὥστε νὰ καθίσταται ἁγία προσδοκία τοῦ ὀρθοδόξου γένους μας!

 

Τὰ ἄσεμνα θεάματα ἔχουν καταστῆ σήμερον μεγάλη πληγὴ εἰς τοὺς χριστιανούς. Ὅπως ἡ πικρὰ πεῖρα ἀπέδειξε, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς ἀποδεικνύει, εἶναι πράγματι μεγάλος πειρασμός! Μέσῳ αὐτῶν τῶν θεαμάτων διαφημίζεται ἡ ἁμαρτία. Προπαγανδίζεται μία ψευδὴς πραγματικότης, ποὺ παραπλανᾶ τὸν κόσμο καὶ ὁδηγεῖ εἰς ἀπώλειαν!

 

Ὅλοι τὸ ὁμολογοῦν τόσον οἱ μικροὶ ὅσον καὶ οἱ μεγάλοι! Ἐν τούτοις ὅμως, ὡσὰν ἀπὸ μαγνήτην, ὅλοι σχεδὸν ἕλκονται ἀπὸ τὰ ψυχοφθόρα προϊόντα τῆς συγχρόνου ἀνεξελέγκτως ἐξελισσομένης τεχνολογίας. Καὶ δυστυχῶς, πλειστάκις, χρησιμοποιοῦνται ὄχι πρὸς ὠφέλεια, ὡς θὰ ὄφειλαν ἀλλὰ δυστυχῶς πρὸς ψυχικὴν διαφθορὰν καὶ παραζάλην. Σήμερον, κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους καιρούς, καταντήσαμεν νὰ δημιουργοῦμεν καινοφανεῖς ὅρους καὶ ἐννοίας, ὅπως π.χ. τὴν “ἠλεκτρονικὴν πορνείαν”!

 

Ἂς μὴ λησμονοῦμεν ὅτι, μετὰ ἀπὸ τὴν πτῶσιν καὶ τὴν ἔξοδον τῶν Πρωτοπλάστων ἐκ τοῦ Παραδείσου, ὅλοι μας ρέπομεν εὐκολώτατα προς τὸνεὐχάριστονκατήφορον, παρὰ πρὸς τὸν κουραστικὸν μέν, ἀλλὰ σωτήριον, ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, πνευματικὸν καὶ ἔνδοξον ἀνήφορον! Τὴν Ὁδὸν τῶν Ἁγίων!

 

Ἔτσι, ἐὰν ὑποθετικῶς ὁμιλοῦντες, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὡς παράδειγμα, ὅτι σύγχρονος τεχνολογία ἐμπεριέχει π.χ. ἐνενήκοντα ἐννέα (99) χρήσιμα πράγματα καὶ ἔστω ἕνα (1) καὶ μοναδικὸν ἐπικίνδυνον, (δηλαδὴ παραπλανητικόν, φιλήδονον καὶ καταστροφικόν), δυστυχῶς μεγάλη πλειοψηφία τῶνχρηστῶνδυσκόλως ἔχει τὸ ἠθικὸ σθένος, τὴν πνευματικὴν σοφίαν καὶ τὴν προσήκουσαν ὡριμότητα, ὥστε νὰ προστρέξη εἰς τὸ χρήσιμο καὶ τὸ ὠφέλιμο. Ἀλλὰ τοὐναντίον θὰ ἀνατρέξη ταχέως εἰς τὸεὔκολονκαὶ ἐφάμαρτον, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι τοῦτο τόσον ἀηδιαστικὸν καὶ τόσον καταστροφικόν!

 

Καί, ἀκολούθως, κατρακυλιόμεθα κλιμακωτῶς ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸν εἰς τὸ χειρότερόν του! Ὥρας ὁλοκλήρους δὲν βαρύνεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατασπαταλᾶ τὸν πολύτιμον χρόνον τῆς ζωῆς του βλέποντας καθηλωμένος ἐκεῖνα τὰ ψυχοφθόρα ἔργα τοῦ διαβόλου, ὅπου ἡ διαφθορά, ἀκόμα καὶ ἡ διαστροφή, εἰς κάθε της μορφήν, προβάλλεται, ὑποβάλλεται καὶ ὑπερβάλλεται ὡς ὁ τάχα νέος καὶ ὁ τάχα ἀκίνδυνος “μοντέρνος τρόπος” ζωῆς! Ἀπορροφῶνται πολλοὶ ἀδελφοί μας, σπαταλῶντες ψυχοσωματικάς των δυνάμεις, ὑποβάλλόμενοι πλειστάκις εἰς ἐθελούσιον “πλύσιν ἐγκεφάλου”, βλέποντες ἄχρηστα καὶ ἀχρείαστα ἀλλὰ και πολλάκις ἀχρεῖα θεάματα, ποὺ δηλητηριάζουν θανασίμως τὰς ψυχάς! Εἰς τὴν πραγματικότητα ἀποτελοῦν, ὅλα αὐτά, τὸν ὕπουλον καὶ σίγουρον δρόμον ἀδιαμφισβητήτου ψυχοσωματικοῦ θανάτου!

 

Λέγει σοφὸς Ἐκκλησιαστής: «Οὐκ ἐμπλησθήσεται ὀφθαλμὸς τοῦ ὁρᾶν, καὶ οὐ πληρωθήσεται οὖς ἀπὸ ἀκροάσεως» (Ἐκκλ. Α´ 8), δηλαδή, δὲν θὰ χορτάση τὸ μάτι νὰ βλέπη, οὔτε τὸ αὐτὶ νὰ ἀκούη. Ὅταν ὅμως πρόκειται νὰ μελετήσωμεν ἕνα πνευματικὸν βιβλίον ἢ νὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὴν Προσευχὴν ἢ νὰ συμμετάσχωμεν εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν, βαρυνόμεθα, τότε, καὶ ἀγωνιοῦμεν “πότε νὰ τελειώση”, περιμένοντες νὰ ἀκούσωμεν τὸ τελικὸν “Ἀμήν”!

 

Αὐτὰ εἶναι ἐλάχιστα μόνον ἐνδεικτικὰ σημεῖα τῶν σημερινῶν χρόνων τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίας μας. Μᾶς ἀποκαλύπτουν ὅμως ἐμφανῶς, ὅτι δὲν ἀγαπήσαμεν τὸν Θεὸν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μας, ὅπως μᾶς παραγγέλη Δημιουργός μας!

 

Ὅλη αὐτὴ προσήλωσίς μας εἰς τὰ ἀπρεπῆ θεάματα, ὄχι μόνον τῆς τηλεοράσεως ἀλλὰ καὶ τῆς εὐρυτέρας συγχρόνου τεχνολογίας, δὲν ἀφήνει εἰς τὸν ἄνθρωπον οὔτε διάθεσιν, οὔτε δύναμιν, οὔτε πόθον διὰ πνευματικὸν ἀγῶνα, οὔτε καὶ ἐπιτρέπει τὴν συγκέντρωσιν τοῦ νοῦ διὰ ἁγίαν ἐνασχόλησιν καὶ μάλιστα διὰ τὴν ὑψίστην τοιαύτην, ὁποία εἶναι ἀναμφίβολως ἁγία Προσευχή. Τὸ ὅλως ἀντίθετον μάλιστα συμβαίνει!

 

Χριστιανοί μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι μας ἂς προσέξωμεν!

 

Μὴ παρακολουθοῦμεν τὰ ψυχοφθόρα ἔργα τῆς τηλεοράσεως, τὰ ἐπικίνδυναδίκτυατοῦδια-δικτύου” (τοῦ συχνάκις καταντῶντος, ὅπως καὶ προείπαμεν, “δια(βολο) δικτύου”), καὶ τῶν πολλῶν παρομοίων τῆς συγχρόνου, ἐξ ἀνεξελέγκτῳ ἐξελίξει καὶ ἀκατασχέτῳ καταχρήσει, χρησιμοποιουμένης τεχνολογίας!

 

Ἂς ἀγωνισθῶμεν διὰ νὰ πλησιάσωμεν, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὴν Ἐκκλησίαν, τὸν Χριστόν, διὰ νὰ εὕρωμεν τὴν ἀληθινὴν Σωτηρίαν.   Διότι: «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´ 8).

 

 

 

 

(περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», περιοδικ κδοσις . Μονς Σταυροβουνίου Κύπρου, ρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή λ. κειμένου και λ. στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»)