Μνήμη του οσίου πατρός ημών ΦΛΑΒΙΑΝΟΥ του Ερημίτου

 

Ο άγιος αυτός ασκητής, αγνώστου καταγωγής, έζησε πιθανόν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ουάλη (364-378). Αποσύρθηκε στην κορυφή ενός βουνού και έκτισε εκεί ένα μικρό κελλί, όπου διήλθε εξήντα χρόνια, αγνοούμενος απ' όλους, δίχως να μιλήσει σε κανένα. Συγ­κέντρωνε όλες τις δυνάμεις του στο να επαναφέρει τον νου στην καρδία του και δεχόταν εκεί μυστικά από τον Θεό την αληθινή παραμυθία και την θεωρία των μυστηρίων Του, σύμφωνα με τον λόγο του Προφητάνακτος: Κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου (Ψαλμ. 36, 4). Είχε ανοίξει λοξά στον τοίχο του κελλιού του ένα κυλινδρικό άνοιγμα, έτσι ώστε να παίρνει μια φορά την εβδο­μάδα χωρίς να τον βλέπουν την λιτή τροφή του που αποτελείτο από μουσκεμένα κουκιά.

Για εξήντα χρόνια δεν άλλαξε το παραμικρό στην ισάγγελη πολιτεία του και ο Θεός του δώρισε το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Με την προσευχή του, θανάτωσε έναν τρομερό δράκοντα, εξαφάνισε ένα ερπετό, έδιωξε νέφος από ακρίδες που απειλούσε τις καλλιέργειες, εξέβαλε τον δαίμονα από έναν δαιμονιζόμενο νέο, θεράπευσε μια καρκινοπαθή γυναίκα και ανέστησε έναν άνδρα που τον είχε ποδοπατήσει ένας ταύρος. Αφού διέλαμψε έτσι στους ευαγγελικούς αγώνες, εξεδήμησε προς τις ουράνιες μονές για να κατατρυφήσει της αιωνίου αναπαύσεως.

 

 

(ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,

Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ)