Λόγος ες τν Εαγγελισμ τς Θεοτόκου

γιος Λουκς Κριμαίας

 

Τρία σημαντικότατα γεγονότα στν στορία το κόσμου ορτάζει σήμερα κκλησία μας.

To πρτο εναι Εαγγελισμς τς Θεοτόκου, τν ποο ορτάζουμε σήμερα μ χαρ κα γάπη, λλ κα μ δέος νώπιόν του μεγαλείου του γεγονότος ατο, τ ποο νομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδ ρχ) τς σωτηρίας μας.

ννέα μνες μετ τν Εαγγελισμ πραγματοποιήθηκε κα τ δεύτερο π τ σημαντικότερα γεγονότα, κατ σάρκα Γέννηση το Κυρίου μας ησο Χριστο. Κορυφ κα λοκλήρωση τς σωτηρίας μας θ εναι νάσταση το Κυρίου ησο Χριστο μετ π να φρικτ θάνατο πάνω στ Σταυρό.

χι μόνο μία φορ λλ πολλς φορς φανερώθηκαν στος γίους γγελοι. ξι μνες πρν τν Εαγγελισμ τς Παναγίας Παρθένου Μαρίας στάλθηκε ρχάγγελος Γαβριλ στν ερέα Ζαχαρία, ποος πηρετοσε στ ναό, γι ν το ναγγείλει, τι π' ατν θ γεννηθε μεγαλύτερος μεταξ τν νθρώπων, Πρόδρομος το Κυρίου ωάννης. Κα σήμερα διος φέρνει τ χαρμόσυνο γγελμα στν περαγία κα χραντο Παρθένο Μαρία, ποία ζοσε στ ταπειν φτωχόσπιτο το ξυλουργο ωσήφ.

διάλογός του μ τν Παναγία εναι τόσο γιος κα μεγαλειώδης πο δν τολμ ν τν περιγράψω μ δικά μου λόγια λλ πρέπει ν τν παναλάβω μ Εαγγελικ λόγια.

ταν μπκε ρχάγγελος στ περο, επε:

«Χαρε, κεχαριτωμνη· Κριος μετ σο· ελογημνη σ ν γυναιξν. δ δοσα διεταρχθη π τ λγ ατο, κα διελογζετο ποταπς εη σπασμς οτος. κα επεν γγελος ατ· μ φοβο, Μαριμ· ερες γρ χριν παρ τ Θε. κα δο συλλψ ν γαστρ κα τξ υἱόν, κα καλσεις τ νομα ατο ᾿Ιησον. οτος σται μγας κα υἱὸς ψστου κληθσεται, κα δσει ατ Κριος Θες τν θρνον Δαυδ το πατρς ατο, κα βασιλεσει π τν οκον ᾿Ιακβ ες τος αἰῶνας, κα τς βασιλεας ατο οκ σται τλος. επε δ Μαριμ πρς τν γγελον· πς σται μοι τοτο, πε νδρα ο γινσκω; κα ποκριθες γγελος επεν ατ· Πνεμα Αγιον πελεσεται π σ κα δναμις ψστου πισκισει σοι· δι κα τ γεννμενον γιον κληθσεται υἱὸς Θεο. κα δο ᾿Ελισβετ συγγενς σου κα ατ συνειληφυα υἱὸν ν γρει ατς, κα οτος μν κτος στν ατ τ καλουμν στερ·  τι οκ δυνατσει παρ τ Θε πν ρμα. επε δ Μαριμ· δο δολη Κυρου· γνοιτ μοι κατ τ ρμ σου. κα πλθεν π᾿ ατς γγελος.» (Λουκ. 1, 28-38).

Σς χω πε πολλ τ προηγούμενα χρόνια γι' ατν τ μοναδικ στν στορία το κόσμου διάλογο. λλ τώρα θ σταθ στ λόγια το ρχαγγέλου:

«Πνεμα γιον πελεύσεται π σ κα δύναμις ψίστου πισκιάσει σοι δι κα τ γεννώμενον γιον κληθήσεται υἱὸς Θεο».

Κανες ποτέ, π τ δημιουργία το κόσμου κα μέχρι τ συντέλειά του, δν γεννήθηκε κα δν θ γεννηθε κατ τν τρόπο, κατ τν ποο γεννήθηκε Θεάνθρωπος ησος Χριστός. Κανες ποτ δ γεννήθηκε χωρς νδρα. Κανες δ γεννήθηκε κα δν θ γεννηθε μ τν πέλευση το γίου Πνεύματος. Σ κανέναν ποτ δν κατοίκησε τ γιο Πνεμα μ τέτοια λοκληρωμένη πληρότητα, μ τν ποία γκατοίκησε στν Παναγία Παρθένο Μαρία. Κανέναν δν πισκίασε δύναμη το ψίστου κα τ μητρικ σπλάγχνα καμμίας γυναίκας δν γίασε, μ τέτοια πληρότητα κα δύναμη, πως τ σπλάγχνα τς περαγίας Παρθένου Μαρίας.

Κρατστε βαθει στν καρδιά σας, ατ πο σς λέω γι τν πλήρη νότητα το Πνεύματος το Θεο κα τς νθρώπινης οσίας τς Μαρίας.

ψυχ κα τ πνεμα το νθρωπου χουν τν ρχή τους στ Πνεμα το Θεο. To δεύτερο κεφάλαιο τς Παλαις Διαθήκης λέει, τι πλασε Θες τν πρτο νθρωπο, τν δάμ, «χον π τς γς κα νεφύσησεν ες τ πρόσωπον ατο πνον ζως» (Γέν. 2, 7).

Μ τ Πνεμα το Θεο μόνο τ πνεμα το νθρώπου εναι δυνατν ν κοινωνε, φόσον π κείνον προέρχεται, πως συμβαίνει κα στν φύση, συγγεν δηλαδ μεταξύ τους πράγματα ν χουν πραγματικ πικοινωνία.

Τν δυνατότητα τς ληθινς κοινωνίας μ τν Θε τν διδαχθήκαμε π τν διο τν Κύριό μας ησο Χριστό, ποος λέει:

«ἐάν τις γαπ με, τν λγον μου τηρσει, κα πατρ μου γαπσει ατν, κα πρς ατν λευσμεθα κα μονν παρ' ατ ποισομεν (ω. 14, 23).

λλ κα πόστολος Παλος μ κάποια κπληξη ρωτάει τος χριστιανος τς Κορίνθου: «Οκ οδατε τι νας Θεο στε κα τ Πνεμα το Θεο οκε ν μν;» (Α' Κορ. 3, 16).

π τος βίους τν γίων γνωρίζουμε γι μι πραγματικ κοινωνία μ τν Θεό, πο εχαν στ ζω τος ο γιοι το Θεο. Γνωρίζουμε τι ατο πρξαν κατοικοιτήρια το Πνεύματος το Θεο. λλ κόμα κα ατ βαθει κοινωνία τους μ τ Θε δν μπορε ν συγκριθε μ' κείνη τν ελογημένη κατάσταση, ποία περβαίνει κόμα κα τν κατάσταση τν γγέλων κα τν ρχαγγέλων, στν ποια βρέθηκε περαγία Παρθένος Μαρία μετ τν πέλευση το γίου Πνεύματος.

Ατ δν μπόρεσε, καλύτερα, δν θελε ν ντιληφθε κακότυχος κενος αρετικς Νεστόριος, ποος σχυριζόταν τι περαγία Θεοτόκος γέννησε ναν κοιν νθρωπο ησο Χριστό, μ τν ποο ργότερα νώθηκε Θεός, γι' ατ κα τν περαγία Παρθένο Μαρία τν νόμαζε Χριστοτόκο κα χι Θεοτόκο.

ν, στω κα λάχιστο, δίκαιο εχε Νεστόριος, τότε Κύριός μας ησος Χριστς θ ταν χι Υἱὸς το Θεο κα Θεάνθρωπος λλ νας π τος πολλος μεγάλους γίους, ο ποοι νομάζονται ληθινο ναο κα μονς το Πατρς κα το Υο γι τν πέραντη γάπη τους στν Θε κα τν τέλεια φαρμογ στ ζω τους τν ντολν το Χριστο. πως βλέπετε Νεστόριος δικαίως ναθεματίστηκε π τν Τρίτη Οκουμενικ Σύνοδο.

Σ' ατ τ σημεο θ μποροσα ν τελειώσω τν γκωμιαστικό μου λόγο πρς τιμν τς μεγάλης ατς ορτς το Εαγγελισμο τς Θεοτόκου. μως δν θέλω ν προσπεράσω τ λόγια κενα το ρχαγγέλου Γαβριήλ, τ ποα μπαίνουν σ κάθε καθαρ καρδιά:

«Χαρε, κεχαριτωμένη· Κύριος μετά σο».

λοι σες, πο εστε μόψυχοι μ μένα, πέστε μου, μπορε ν πάρχει νώτερη κα καθαρότερη χαρ π ατή, πο δίνει ασθηση τι μαζί μας εναι Κύριος! τι μς γαπ, πειδ φυλάσσουμε τς ντολές Του κα τι θ λθει μαζ μ τν ναρχο Πατέρα Του κα θ κατοικήσει μαζί μας!

Τς νώτατης ατς ετυχίας κα χαρς ν μς ξιώσει Κύριος κα Θες μας ησος Χριστς δι πρεσβειν τς περαγίας κα χράντου Παρθένου Μαρίας! μήν.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: imaik.gr)