Χριστόφιλος Χριστομάχος

 

Το σίου ουστίνου Πόποβιτς

 

«Eν τούτ γινώσκετε τ πνεμα το Θεο· πν πνεμα μολογε ησον Χριστν ν σαρκ ληλυθότα, κ το Θεο στι· κα πν πνεμα μ μολογε τν ησον Χριστν ν σαρκ ληλυθότα, κ το Θεο οκ στι· κα τοτό στι τ το ντιχρίστου κηκόατε τι ρχεται κα νν ν τ κόσμ στιν δη». ( ωάννου Α΄ 4:2)

Στν πραγματικότητα λα τ πνεύματα καταλήγουν σ δύο εδη: σκενα πο εναι π τν Θε κα σκενα πο εναι π τν διάβολο. π τν Θε εναι κενα πο ναγνωρίζουν κα μολογον τι ησος εναι νσαρκωμένος Θες Λόγος, Κύριος κα Σωτήρας· ν π τν διάβολο εναι κενα πο δν Τν ναγνωρίζουν. φιλοσοφία το διαβόλου συνοψίζεται σ’ ατό: δν ναγνωρίζει τν Θε στν κόσμο, οτε τν παρουσία Του, οτε τν νσάρκωσή Του. σχυρίζεται τι δν πάρχει Θες οτε στν κόσμο, οτε στν νθρωπο, οτε στν Θεάνθρωπο. Κηρύττει τι εναι νοησία ν πιστεύεις τι Θες νσαρκώθηκε σ νθρωπο κα μπορε ν ζήσει μέσα στν νθρωπο· νθρωπος λος εναι δίχως Θεό, ν στ ποο δν πάρχει Θεός, οτε τιδήποτε το Θεο, τιδήποτε θεο, θάνατο, αώνιο. νθρωπος εναι λος πρόσκαιρος, λος θνητός. νήκει στ ζωικ κόσμο, κα σχεδν σ τίποτα δν διαφέρει πατόν, γι’ ατ κα εναι φυσικ ν ζε σν τ ζα, πο εναι πρόγονοί του κα ο φυσικο συνάδελφοί του. Τέτοια εναι στν πραγματικότητα φιλοσοφία το ντίχριστου, πο μ κάθε τρόπο θέλει ν ντικαταστήσει τ Χριστό, ν πάρει τν θέση Του στν κόσμο κα στν νθρωπο. γιος Θεολόγος ξεκάθαρα λέει ατ τν λήθεια: «ν τούτ γινώσκετε τ πνεμα το Θεο· πν πνεμα μολογε ησον Χριστν ν σαρκ ληλυθότα, κ το Θεο στι· κα πν πνεμα μ μολογε τν ησον Χριστν ν σαρκ ληλυθότα, κ το Θεο οκ στι· κα τοτό στι τ το ντιχρίστου κηκόατε τι ρχεται κα νν ν τ κόσμ στιν δη». ταν γράφει «πν πνεμα» μπορε ν ννοε να πρόσωπο, μία διδασκαλία, μία δέα, μία σκέψη. Κάθε διδασκαλία, κάθε δέα, κάθε σκέψη πο δν ναγνωρίζει τι ησος εναι Θεός, Σωτήρας, κα νσαρκωμένος Θεός, κατάγεται π τν ντίχριστο. Κα τέτοια πρόσωπα κα διδασκαλίες κα δέες πρχαν κιόλας π τν δια τν παρουσία το Χριστο στν κόσμο, γι’ ατ γιος Μύστης λέει γι τν ντίχριστο: «κα νν ν τ κόσμ στιν δη». Κάθε νθρωπος, κάθε δέα στν κόσμο πο παρνεται τν κκλησία το Χριστο εναι το ντιχρίστου. Δημιουργς τς κάθε ντιχριστιανικς δεολογίας εναι, μεσα μμεσα, ντίχριστος. Στν πραγματικότητα, λες ο δεολογίες μπορον ν συνοψιστον σ δύο εδη: κενες γι τν Χριστ κα κενες γι τν ντίχριστο. νθρωπος βρίσκεται σ’ ατ τν κόσμο, γι ν λύσει να πρόβλημα στν πραγματικότητα: ἐὰν εναι μ τν Χριστ κατ το Χριστο. Κα κάθε νθρωπος, θέλοντας μή, μόνο ατ τ πρόβλημα ντως λύνει. Εναι Χριστόφιλος Χριστομάχος, δν πάρχει τρίτη κδοχή.

 

 

(π τ βιβλίο «ρμηνεία τν πιστολν το γ. ωάννου το Θεολόγου», κδ. «ν πλ»)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή ηλ. κειμένου: «Πειραϊκή Εκκλησία» Ιούνιος 2010)