Λόγος ες τν Κοίμησιν τς Θεοτόκου

γίου Λουκ ρχιεπισκόπου Κριμαίας

 

Τν καθένα π μς τν βασανίζει τ ρώτημα: τί θ γίνει μέ μς κα τί μς περιμένει μετ τ θάνατο; Μία σαφ πάντηση σ’ ατ τ ρώτημα μόνοι μας δν μπορομε ν τν βρομε. λλ γία Γραφ κα πρτα πλα λόγος το Κυρίου μας ησο Χριστο μς ποκαλύπτουν ατ τ μυστικό.

Μς τ ποκαλύπτουν πίσης τ πολυτίκιο κα τ κοντάκιο τς μεγάλης ατς γιορτς τς Κοιμήσεως τς περαγίας Θεοτόκου κα ο κκλησιαστικο μνοι πο ψάλλονται σ’ ατ τ γιορτή.

Θέλω λοι σας ν καταλάβετε, γιατί θάνατος τς περαγίας Θεοτόκου κα Παρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμησή της. μέγας πόστολος ωάννης Θεολόγος στ 20ο κεφάλαιο τς ποκαλύψεως μιλάει γι τν πρτο κα τ δεύτερο θάνατο. πρτος μόνο θάνατος, ποος εναι ναπόφευκτος γι λους τούς νθρώπους, περιμένει κα τος γίους κα τος δικαίους. λλ δεύτερος, φοβερς κα αώνιος θάνατος, περιμένει τος μεγάλους κα μετανόητους μαρτωλούς, ο ποοι ρνήθηκαν τν γάπη κα τν δικαιοσύνη το Θεο κα εναι καταδικασμένοι ν βρίσκονται αωνίως σ κοινωνία μ τ διάβολο κα τος γγέλους του.

Στ Εαγγέλιο το διου μεγάλου ποστόλου κα εαγγελιστο ωάννου το Θεολόγου διαβάζουμε τ λόγια το Χριστο, τ ποα εναι πολ στεν συνδεδεμένα μ σα γράφει ποκάλυψη: «μν μν λέγω μν τι τν λόγον μου κούων κα πιστεύων τ πέμψαντί με χει ζων αώνιον κα ες κρίσιν οκ ρχεται, λλ μεταβέβηκεν κ το θανάτου ες τν ζων» (ωάν. 5, 24).

Τ κοτε, τ καταλαβαίνετε; Νομίζω τι κόμα κα θ πρέπει ν σς κινήσει τν περιέργεια τ γεγονς τι λοι σοι πακούουν στ λόγο το Χριστο κα πιστεύουν στν Οράνιο Πατέρα του, ποος τν στειλε, μέσως μετ τ θάνατό τους θ περάσουν στν αώνια ζωή. Δν πάρχει λόγος ν δικαστον ατο πο χουν ζωνταν πίστη στν Θε κα πακούουν στς ντολές του.

Κα στος μεγάλους δώδεκα ποστόλους επε Κύριός μας ησος Χριστός: «μν λέγω μν τι μες ο κολουθήσαντές μοι, ν τ παλιγγενεσία, ταν καθίση Υἱὸς το νθρώπου π θρόνου δόξης ατο, καθίσεσθε κα μες π δώδεκα θρόνους κρίνοντες τς δώδεκα φυλάς το σραλ» (Ματθ. 19, 28).

Δικαστς κα κατήγοροι θ εναι κατ τν Φοβερ Κρίση το Θεο ο πόστολοι το Χριστο καί, βεβαίως, εναι τελείως δύνατο ν φανταστομε ν δικάζονται περαγία Θεοτόκος κα ειπάρθενος Μαρία, Βαπτιστς το Κυρίου ωάννης, ο μεγάλοι προφτες το Θεο, λίας κα νχ τος ποίους ζωντανούς τούς πρε Θες στν Ορανό, λο τ μέτρητο πλθος τν μαρτύρων το Χριστο, ο δοξασμένοι π τν Θε γιοι ρχιερες κα θαυματουργο μ π κεφαλς τν γιο Νικόλαο, ρχιεπίσκοπο Μύρων τς Λυκίας.

Εναι δύνατον κόμα κα ν περάσει π τ μυαλό μας σκέψη πς θ δικαστον ατοί, ο ποοι κουσαν π τ στόμα το Χριστο: « βασιλεία το Θεο ντς μν στν» (Λουκ. 17, 21). Σ’ ατος τος μεγάλους γωνιστς το Χριστο, σν σ πολύτιμους ναος κατοικοσε τ γιο Πνεμα. κόμα κα ζώντας στ γ, ατο βρισκόταν στν μεση κοινωνία μ τν Θεό, πειδ τσι επε Κύριός μας ησος Χριστός: «ἐάν τις γαπ με, τν λγον μου τηρσει, κα πατρ μου γαπσει ατν, κα πρς ατν λευσμεθα κα μονν παρ’ ατ ποισομεν.» (ωάν. 14, 23).

περαγία Παρθένος Μαρία πρξε χραντος νας το Σωτρος κα σ’ ατν κατοίκησε τ γιο Πνεμα κα π τν γιότατη μήτρα της λαβε τ νθρώπινο σμα Υἱὸς το Θεο, ποος κατέβηκε π τος Ορανούς. Γι’ ατ σωματικός της θάνατος δν ταν θάνατος λλ Κοίμηση, δηλαδ να μεσο πέρασμα π τ Βασιλεία το Θεο ντός της στ Βασιλεία τν Ορανν κα τν αώνια ζωή.

Μο ρθε τώρα στ μυαλ κα κάτι καινούριο. Σ’ να π τ προηγούμενα κηρύγματά μου σς λεγα, τι χουμε κάθε λόγο ν πιστεύουμε, τι κα τ σμα τς περαγίας Θεοτόκου μ τ δύναμη το Θεο γινε φθαρτο κα νελήφθη στος ορανούς. Ατ μς λέει κα τ κοντάκιο τς μεγάλης γιορτς τς Κοιμήσεως τς Θεοτόκου:

«Τν ν πρεσβείαις κοίμητον Θεοτόκον, κα προστασίαις μετάθετον λπίδα, τάφος κα νέκρωσις οκ κράτησεν ς γρ ζως Μητέρα, πρς τν ζων μετέστησεν, μήτραν οκήσας ειπάρθενον».

Προσέξτε: «τάφος κα νέκρωσις οκ κράτησεν». Σκεπτόμενοι ατό, ς θυμηθομε κα τί γράφει γία Γραφ γι τ θάνατο το μεγαλύτερου προφήτη τς Παλαις Διαθήκης, το Μωυσ στ 34ο κεφάλαιο το βιβλίου το Δευτερονομίου, τι πέθανε σύμφωνα μ τ λόγο το Θεο στ ρος Νεβ κα τάφηκε στ γ Μωάβ. τάφος το μεγάλου ατο προφήτη πρεπε ν εναι γι πάντα τόπος προσκυνήματος γι λο τ λα το σραήλ. μως στ Βίβλο διαβάζουμε, τι: «οκ οδεν οδες τν ταφν ατο ως τς μέρας ταύτης» (Δευτ. 34, 6). μως κατ τ Μεταμόρφωση το Κυρίου στ ρος Θαβρ μφανίστηκε Μωυσς στν Κύριο κα Δεσπότη του τν ησο μαζ μ τν προφήτη λία, ποος ρπάχτηκε ζωντανς στος ορανούς.

Νομίζω τι δν θ εναι μαρτία ν θ πομε, τι τ σμα το μεγάλου Μωυσ, πως κα τ σμα τς περαγίας Θεοτόκου, μ τ δύναμη το Θεο, μεινε φθαρτο. Γι’ ατ κα τάφος του εναι γνωστος.

Ν σκεφτόμαστε, δελφο κα δελφές μου, τν μακάρια Κοίμηση τς περαγίας Παρθένου Μαρίας κα ν θυμόμαστε τ λόγια το Κυρίου μας ησο Χριστο: «μν μν λέγω μν τι τν λόγον μου κούων κα πιστεύων τ πέμψαντί με χει ζων αώνιον, κα ες κρίσιν οκ ρχεται, λλ μεταβέβηκεν κ το θανάτου ες τν ζων» (ωάν. 5, 24). Ν μς ξιώσει Θες ν γευθομε κα μες ο μαρτωλο τ μεγάλη ατ χαρά, μ τ χάρη κα τ φιλανθρωπία το Κυρίου μας ησο Χριστο, δόξα κα τ κράτος σν τ νάρχ ατο Πατρ κα τ Παναγί Ατο Πνεύματι ες τος αώνας. μήν.

 

(«Λόγοι κα μιλίες», τόμος Γ΄, κδ. ρθόδοξος Κυψέλη)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή ηλ. κειμένου: imaik.gr)