- Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ - https://alopsis.gr -

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (16): Λόγοι εις Ευτρόπιον (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πρόλογος

Οι δύο λόγοι «Εις Ευτρόπιον» του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (354-407) είναι αναμφισβήτητα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα τόσο της ρητορικής δεινότητος όσο και της ποιμαντικής δεξιοτεχνίας τού μεγάλου ιεράρχη.
Αλλά ποιός ήταν ο Ευτρόπιος; Ένας ευφυής και πανούργος αυλικός, που είχε κατορθώσει με τέχνασμα να δώσει ως σύζυγο στον τότε αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408) την Ευδοξία, πανέμορφη κόρη στρατιωτικού. Κερδίζοντας έτσι την εύνοια της νεαρής αυτοκράτειρας, αναρριχήθηκε στην εξουσία και σύντομα έγινε πρωθυπουργός. Πανίσχυρος και ασύδοτος καθώς ήταν, χρησιμοποιούσε αδίσταχτα κάθε μέσο για να ικανοποιεί την αχαλίνωτη φιλοδοξία και την ακόρεστη πλεονεξία του. Ο λαός τον μισούσε και ο ιερός Χρυσόστομος ασκούσε δριμύτατο έλεγχο των παρανομιών και των εγκλημάτων του.
Ένα από τα μέτρα που είχε πάρει ο Ευτρόπιος για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων ήταν και η κατάργηση του ασύλου των ναών. Οι οδυνηρές συνέπειες όμως αυτού του μέτρου τι τραγική ειρωνεία!-έπληξαν πρώτα τον ίδιο. Γιατί σύ­ντομα τα πράγματα πήραν άλλη τροπή.
Το 399, αφού το ποτήρι της λαϊκής αγανακτήσεως ξεχείλισε, ο Αρκάδιος, με αποφασιστική επέμ­βαση του στρατού, αποφάσισε την καθαίρεση του άνομου πρωθυπουργού, που εγκαταλείφθηκε αμέ­σως απ’ όλους. Κυνηγημένος από τον μανιασμένο όχλο, που διψούσε για εκδίκηση, και βλέποντας να κινδυνεύει άμεσα η ζωή του, κατέφυγε στο ναό των Αγίων Αποστόλων και γαντζώθηκε έντρομος στην αγία Τράπεζα.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, αφού με παρέμβασή του στον αυτοκράτορα εξασφάλισε το δικαίωμα της ασυλίας, ανέβηκε στον άμβωνα του ναού και εκ­φώνησε τον πρώτο «Εις Ευτρόπιον» λόγο του, με τον οποίο κατόρθωσε να τιθασεύσει την παραφορά τού λαού και να σώσει τη ζωή τού έκπτωτου αξιωματούχου.
Λίγες μέρες αργότερα ο Ευτρόπιος προσπάθησε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη. Το πλήθος τον αναγνώρισε και τον συνέλαβε. Παίρνοντας αφορμή απ’ αυτό το γεγονός, ο άγιος ιεράρχης εκφώνησε τον δεύτερο «Εις Ευτρόπιον» λόγο του.
Τα αποσπάσματα των δύο λόγων που ακολου­θούν σε ελεύθερη απόδοση επικεντρώνονται σε τρία θέματα: α) την ακατάβλητη δύναμη της Εκ­κλησίας, που είναι το ασφαλές καταφύγιο όλων, β) τη ματαιότητα της παρούσης ζωής και γ) το πνεύ­μα της αγωνιστικότητος και αυτοθυσίας που πρέ­πει να διακρίνει τον επίσκοπο σε κάθε εκκλησιαστικό ζήτημα, έστω και δευτερεύον.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Διαβάστε τους δύο λόγους πατώντας εδώ [1]