Τον τελευταίο καιρό είδαν το φως στον τύπο δημοσιεύματα για την ομοιοπαθητική στην Ελλάδα, προφανώς λόγω της σχετικής δίκης με κατηγορούμενο τον ομοιοπαθητικό κ. Διαμαντίδη και σαν αντιπερισπασμός των όσων λέγονται και γράφονται. Πρέπει πάνω σ’ αυτά οι πιστοί να γνωρίζουν: 1. H ομοιοπαθητική ως θεραπευτική μέθοδος σε καμμία ιατρική Σχολή της Πατρίδος μας, αλλά, απ’ όσα γνωρίζω, και σε καμμία χώρα του πολιτισμένου κόσμου δεν διδάσκεται, αλλ’ ούτε δίδεται τοιαύτη ειδικότητα εις ιατρούς. Δια τούτο τα γραφόμενα περί «εναλλακτικού Νόμπελ» είναι εφεύρεση επιτηδείων προς παραπλάνησιν αφελών αρρώστων συνανθρώπων μας.
2. Οι Χριστιανοί μας, πρέπει να γνωρίζουν ότι δύο είναι οι βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής:
Πρώτη: Η πεπλανημένη πίστη ότι εις την φύσιν υπάρχει μία παγκόσμια υπερβατική «θεία δύναμη», την οποία μάλιστα οι ομοιοπαθητικοί συσχετίζουν με την υπό των διαφόρων ειδωλολατρικών θρησκειών και παραθρησκευτικών σημερινών ομάδων, όπως π.χ. της Νέας Εποχής, η οποία (θεία δύναμη) κινεί το σύμπαν, εισρέει εις τον ανθρώπινον οργανισμόν και διαπερνά τα κύτταρα του ανθρώπου. (Πανθεϊστική αντίληψις του σύμπαντος). Η διατάραξη της ροής αυτής της θείας δυνάμεως εις τον ανθρώπινον οργανισμόν, πιστεύουν οι ομοιοπαθητικοί θεραπευτές, δημιουργεί τις ασθένειες στον άνθρωπον! Στην συνέχεια πιστεύουν και διδάσκουν, ότι αυτή η «θεϊκή ζωτική συμπαντική δύναμη» μένει κρυμμένη και αποκοιμισμένη σε κάποιες ουσίες, από τις οποίες απελευθερώνεται με την ενεργοποίησή της, που συντελείται με την «δυναμοποίηση». Η «δυναμοποίηση» γίνεται από τους ομοιοπαθητικούς δια μεν τις διαλυτές ουσίες μέσα σε νερό ή οινόπνευμα, που τις αραιώνουν σταδιακώς και συνεχώς ώστε να μη μείνει στο τέλος τίποτε από το στοιχείο που αραίωσαν, τις δε μη διαλυτές με διαρκή τριβή στο γουδί του φαρμακοτρίφτη. Πιστεύουν, ότι «όσο μεγαλύτερη αραίωση γίνεται στην ουσία, τόσο πιο ελεύθερη, άυλη και αιθέρια αυτή γίνεται, παίρνοντας έτσι όλο και μεγαλύτερη μαγική ιαματική δύναμη»! Αυτά τα ανούσια διαλύματα λαμβανόμενα από τους ασθενείς ανθρώπους τους δίνουν την θεραπείαν!
Δεύτερη βασική αρχή της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής είναι ότι τα «όμοια θεραπεύονται από τα όμοια». Δηλαδή ότι οι ουσίες που προκαλούν μια ασθένεια, αυτές οι ίδιες λαμβανόμενες την θεραπεύουν. Ή όπως λέγεται λαϊκά «το ένα κακό διώκει το άλλο κακό». Αυτή όμως η αρχή ουδέποτε έχει αποδειχθεί επιστημονικώς και ποτέ και πουθενά δεν έχει γίνει δεκτή από τους επιστήμονας ειδικούς. Φαντασθήτε δηλαδή έναν άνθρωπον που έχει υψηλή χοληστερίνη, για να την ρίξει να τρώει ζωικά λίπη, αυγά κ.λπ. ή έναν άλλον που έχει υπέρταση, να πίνει κρασί για να την κατεβάσει! Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα περί αυτών μπορεί να μελετήσει τα εξής βιβλία: α) Αθανασίου Αβραμίδη, Επίκουρου Καθηγητή Ιατρικής Αθηνών, «Η Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της ιατρικής επιστήμης [1]», έκδοση Υπακοή, Αθήναι 1996, β) Του αυτού, «Ανορθόδοξες θεραπευτικές μέθοδοι της Νέας Εποχής [2]», έκδοση -Φωτοδότες, Αθήναι 1998 και γ) «Η Ομοιοπαθητική ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Πίστη [3]», Πρωτοβουλία Γονέων Βορείου Ελλάδος, Πολύγυρος 1998.
3. Λέγεται ακόμη, δια να προκαλούνται προφανώς εντυπώσεις, ότι στην Ευρώπη εκείνοι που δείχνουν εμπιστοσύνη στην ομοιοπαθητική θεραπευτική «κυμαίνονται ανάλογα με την χώρα από 30-50%, ενώ στη χώρα μας, ευτυχώς, χαμηλότερα». Αλλ’ αυτό, και αν ο ισχυρισμός είναι αληθής – εγώ το αμφισβητώ – δεν είναι επιχείρημα. Διότι και στην μαγεία και στα μέντιουμ και στους αστρολόγους και στις χαρτορίχτρες και τις καφετζούδες πηγαίνουν πολλοί άνθρωποι. Αυτό όμως δεν είναι τεκμήριον αναγνωρίσεως της επιστημονικής τους καταξιώσεως ή της αληθείας. Απεναντίας επιβεβαιώνει την αρχή, ότι όταν οι άνθρωποι χάνουν την αλήθεια, καταφεύγουν στα υποκατάστατά της.
4. Τέλος ισχυρίζονται ότι το Εναλλακτικό Νόμπελ δόθηκε για τη μεγάλη του προσφορά «στην αναβίωση της Ομοιοπαθητικής, με αποτέλεσμα σήμερα να διεκδικεί μια θέση στην επιστήμη ως αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας». Δηλαδή από τους ίδιους τους ομοιοπαθητικούς ομολογούνται δύο πράγματα: Πρώτον ότι η ομοιοπαθητική δεν είναι επιστήμη, αλλά τώρα «διεκδικεί μια θέση στην επιστήμη». Και δεύτερον ότι η ομοιοπαθητική είναι παλαιά μέθοδος που ξεχάστηκε, προφανώς για τα μη καλά αποτελέσματά της και τώρα γίνεται προσπάθεια από τους σημερινούς ομοιοπαθητικούς για «την αναβίωσή της». Δυστυχώς εκεί εφθάσαμε, να υπάρχουν άνθρωποι που στο τέλος του εικοστού αιώνος νοσταλγούν να επαναφέρουν την ανθρωπότητα στον μεσαίωνα, στην πικραγγουριά και το νερό του Καματερού! Γι’ αυτό συνιστούμε στους πιστούς να μην έχουν καμμία σχέση με τις ομοιοπαθητικές και τις άλλες αμφιβόλου αποτελέσματος διαφημιζόμενες μεθόδους θεραπείας, αλλά για τις ασθένειές των να εμπιστεύονται τους ανεγνωρισμένους ιατρούς, που χρησιμοποιούν τα δεδομένα της παγκοσμίως αναγνωριζομένης ιατρικής επιστήμης και να μη επιστρέψουν εις «τα ασθενή και πτωχά στοιχεία» του πεπτωκότος άνθρωπου (Γαλάτας Δ’ 8-11).
(Πηγή: Εφημερίδα “Αλήθεια”)