Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ομιλία περί φιλαυτίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Από πού ο θεάνθρωπος έλαβε αφορμή για να διδάξει το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι"; Ποιός μπορεί να κατορθώσει κάτι τέτοιο;

– Πώς ο απόστολος Πέτρος (κατ’ ουσίαν) προέτρεψε τον Ιησούν Χριστόν να πέσει στο αμάρτημα της φιλαυτίας;

– Τί ονόμασε ως άρνηση του εαυτού μας ο Κύριος;

– Από πού γεννάται και τί είναι φιλαυτία;

– Μα ο Θεός δεν εφύτευσε την αγάπη στον άνθρωπο ως αναγκαία προς διατήρησή του; Πότε λοιπόν η αγάπη στον εαυτό μας είναι ωφέλιμη και σωτήρια και πότε βλαβερή και ολέθρια;

– Μπορεί κάποιος φίλαυτος να γίνει αληθινός μαθητής του Ιησού Χριστού;

– Η φιλαυτία γίνεται αίτιον πάσης αμαρτίας και εμπόδιο πάσης αρετής.

– Γιατί οι άνθρωποι προκρίνουν την ηδονή της σαρκός έναντι των εντολών και προσταγμάτων του Θεού;

– Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν μεγάλα σφάλματά τους, όταν την ίδια στιγμή διακρίνουν με ευκολία μικρά σφάλματα των άλλων;

– Γιατί όλοι νομίζουμε ότι είμαστε ανώτεροι των άλλων;

– Μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί, εάν δεν εκβάλει από την καρδιά του την φιλαυτία;

– Πώς άραγε είναι δυνατόν να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από ένα τέτοιο πάθος εσωτερικό και ισχυρό;

– Κανένας νόμος δεν προστάζει να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, υπό δύο όμως όρους. Ποιοί είναι αυτοί;
Διαβάστε την ομιλία από το "Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 2ος, σελ. 287 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ

[Ψήφοι: 2 Βαθμολογία: 4.5]