Αυξάνεται ο αριθμός των Γερμανών μαθητών που μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά! (Βόννη Βόννη 18/1/2005, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ)


‘Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ’
το μόνο που μπορεί να προσθέσει στο συγκεκριμένο κείμενο είναι η ρήσις του π. Παισίου του Αγιορείτου (†1994) που εντοπίσαμε στο βιβλίο ‘ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ’ του Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ στην σελίδα 700: ‘Η επόμενη γενεά θα φέρει Γερμανούς να μας μάθουν την γλώσσα μας και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν‘!!!

Ο αριθμός των Γερμανών μαθητών που μαθαίνουν στο σχολείο τους αρχαία ελληνικά ή λατινικά αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας της «Ντόιτσε Βέλε», κι ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό στην πατρίδα των κλασικών σπουδών είναι, όπως τόνισε ένας καθηγητής, ότι «τα αρχαία ελληνικά σε αναγκάζουν να ασχοληθείς με την ουσία των πραγμάτων».

«Salvete puellae et pueri!» – «Salve magister!» – «Sedete, quaeso!». Τετριμμένες και ταυτόχρονα αναπάντεχες στιχομυθίες δασκάλου και μαθητών στο κλασσικό γυμνάσιο Μπετόβεν εδώ στη Βόννη, ξεκινά το ρεπορτάζ του Σπύρου Μοσκόβου, στην ιστοσελίδα της «Ντόιτσε Βέλε».

Τετριμμένες, όπως αναφέρει, επειδή ο δάσκαλος λέει «Γεια σας, κορίτσια και αγόρια!», τα παιδιά απαντούν με ένα «Καλημέρα, κύριε!» και αυτός καταλήγει με ένα «Καθίστε, παρακαλώ!». Αναπάντεχες, διότι διεξάγονται όχι στα γερμανικά, αλλά στα λατινικά.

Μάλιστα, όπως ανακοίνωσε επίσημα ο Σύλλογος Κλασσικών Φιλολόγων πριν από λίγες μέρες, στη γερμανική μέση εκπαίδευση έχει αρχίσει εδώ και δυο χρόνια αν όχι μια άνθηση, τουλάχιστον μια πρώτη ανθοφορία στον τομέα όχι μόνο των λατινικών, αλλά, άκουσον – άκουσον, και των αρχαίων ελληνικών.

Πρόπερσι είχαμε μια αύξηση αυτών που μαθαίνουν αρχαία ελληνικά στα γυμνάσια κατά 3,5% και πέρσι κατά 4%. Φαίνεται ότι οι ξεχασμένες σχεδόν τις τελευταίες δεκαετίες αρχαίες γλώσσες δεν πέρασαν οριστικά στα αζήτητα στη Γερμανία, την πατρίδα της κλασικής φιλολογίας. Μη φανταστείτε ότι μιλάμε για τεράστιους αριθμούς. Πάντως 13.841 Γερμανοί μαθητές μαθαίνουν αυτή τη στιγμή στα γυμνάσια αρχαία. Από το πρωτότυπο παρακαλώ.

«Οι γονείς», μας λέει ο Μάρτιν Μπορντίν, φιλόλογος στο γυμνάσιο Μπετόβεν, «τα τελευταία χρόνια δίνουν πάλι βαρύτητα στις λεγόμενες δευτερεύουσες αρετές, στην επίμονη ενασχόληση με κείμενα ή στη γλωσσική επιμέλεια. Ο κόσμος βαρέθηκε λίγο την παιδαγωγική του στιλ «ας κάνει το παιδί ό,τι θέλει» και στρέφεται ξανά σε πιο απαιτητικές σκληραγωγίες».

Σκληραγωγίες πνευματικές είναι και τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Στα λατινικά μάλιστα η στροφή άρχισε ήδη από το 2001 και έκτοτε ο αριθμός των λατινομαθών έχει αυξηθεί κατά 10%. Η εγκατάλειψη των αρχαίων γλωσσών στη μέση εκπαίδευση είχε ξεκινήσει με τις φοιτητικές διαμαρτυρίες της δεκαετίας του εξήντα και την αντιαυταρχική εκπαίδευση.

Αποτέλεσμα: Το 1980 ο ένας στους δέκα μαθητές μάθαινε λατινικά, το 2000 μόνον ο ένας στους είκοσι. Στο μεταξύ μαθητές και γονείς συνειδητοποιούν ότι η επίπονη εκμάθηση των αρχαίων γλωσσών ακονίζει το μυαλό, κάνει τα παιδιά συνολικά καλύτερα στη γραμματική και τη σύναξη και διευκολύνει αφάνταστα στην εκμάθηση των νέων γλωσσών, γαλλικών, ιταλικών η ισπανικών. Ορώ, εώρων, όψομαι, είδον, εώρακα και εωράκειν λοιπόν και πάλι στα γερμανικά σχολεία.

Ρωτήσαμε το γιατί δυο μαθητές στο Γυμνάσιο Μπετόβεν: «Επειδή οι ελληνικοί μύθοι με ενδιαφέρουν περισσότερο από τα κομπιούτερ», μας είπε ο ένας. «Επειδή με τον Όμηρο και την Ιλιάδα καταλαβαίνω καλύτερα την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή ιστορία», ο άλλος.

Κι έτσι οι αρχαίες γλώσσες, που θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα εξωτικό μάθημα, επανέρχονται αργά, αλλά σταθερά στα γερμανικά σχολεία. Όχι μόνον επειδή παρέχουν μια γερή βάση για τη γνώση των νεώτερων γλωσσών. Αλλά και επειδή συνειδητοποιεί ξανά κάποιος ότι, με τα αρχαία ελληνικά, ας πούμε, μπορεί να ταλαιπωρείται, αλλά κερδίζει γνώσεις που δεν παλιώνουν, δε φθείρονται.

Νομίζω ότι είναι ενδεικτική μια μελέτη του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας. Σύμφωνα μ’ αυτήν, από τους μάνατζερ που κατευθύνουν σήμερα τη γερμανική οικονομία το 60% συνιστά στα γυμνασιόπαιδα να μάθουν λατινικά και το 10% να μάθουν αρχαία ελληνικά.

Να τι μας είπε ο Ντίτερ Μπράουν, ο οποίος διδάσκει αρχαία στο γυμνάσιο Μπετόβεν. Με ποια ερωτήματα έρχεται σε επαφή ο μαθητής δουλεύοντας πάνω στη γλώσσα του Θουκυδίδη; «Με το τι είναι ευτυχία, τι σημαίνει ο θάνατος για τη ζωή, πώς θα αξιοποιήσω με νόημα τον χρόνο μου. Τα αρχαία σε αναγκάζουν να ασχοληθείς με την ουσία των πραγμάτων».


[Ψήφοι: 0 Βαθμολογία: 0]