ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΓΚΟΥΡΟΥ

 

Το Πρωτ. Βασιλείου . Γεωργοπούλου,

Λέκτωρος Θεολογικς Σχολς Α.Π.Θ

 

 

Στίς διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις θά συναντήσει κάποιος τήν παρξη διαφόρων παραδόξων φαινομένων, πού κ πρώτης ψεως ντυπωσιάζουν δέν ρμηνεύονται εκολα μέ τήν λογική. Τέτοια φαινόμενα εναι γνωστά στην νδουιστική θρησκευτικότητα ς Σίντις (Siddhis). ρος Σίντις εναι σανσκριτικός ρος καί ναφέρεται στίς παραφυσικές καταστάσεις και τά συνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιονται σέ προχωρημένο στάδιο στά πλαίσια τς Γιόγκα. Σ ατά νήκουν διόραση, τηλεπάθεια, αώρηση, ο λοποιήσεις, ξωσωματική προβολή κ. 1. ντίστοιχα φαινόμενα πάρχουν καί στό Βουδισμό.

 

Τά ν λόγ παράδοξα φαινόμενα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον π.χ. πό τό γκουρού Σάτυα Σάϊ Μπάμπα (1926–2011) καί γιναν μάλιστα πόλος λξης πολλν παδν του. ν λόγ γκουρού πραγματοποιοσε διάφορα παραφυσικά  φαινόμενα, πως λοποιήσεις διαφόρων πραγμάτων, παράλληλες παρουσίες, μετεωρισμος κ. 2.

 

Εναι φαινόμενα πού φ νός μέν χρησιμοποιονται, γιά νά προσελκύουν παδούς, φ τέρου δε χρησιμοποιονται στή συνέχεια πό τούς παδούς τους ς ποδείξεις περί τν θείων, δθεν, δυνατοτήτων τν δασκάλων τους. ποβλέπουν στό νά ντυπωσιάσουν, νά πείσουν γιά τήν ποτιθέμενη δύναμη καί θειότητα τν γκουρού, καθηλώνοντας τή λογική, δείχνοντας ταυτοχρόνως μέ τόν τρόπο, πού παναλαμβάνονται να εδος γωϊστικο ναρκισσισμο καί αταρέσκειας τν γκουρού.

 

Τά παράδοξα ατά φαινόμενα,πού συναντ κάποιος σέ διάφορους γκουρού, ποτελον ταυτοχρόνως κίνδυνο γιά τόν διάφορο νθρωπο γιά τό χριστιανό, πού δε γνωρίζει παρκς τήν πίστη του, χι μόνο νά ντυπωσιαστε, λλά καί νά παρασυρθε.

 

Δέν πρέπει νά ξεχνμε τι προέλευση τέτοιων φαινομένων ρισμένες φορές νέχει τό στοιχεο τς παραπλάνησης καθώς ποτελον ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα. ρισμένες φορές, μως, εναι φαινόμενα, πού χουν σαφς δαιμονική προέλευση.

 

Τοτο γίνεται εκολα ντιληπτό, καθώς ντίστοιχα φαινόμενα και καταστάσεις συναντ κάποιος σε διάφορους ποκρυφιστικούς χώρους, πως π.χ. στόν Πνευματισμό.

 

ρθόδοξος χριστιανός με δηγούς τήν γία Γραφή καί τή διδασκαλία καί τήν περα τν γίων πατέρων καί διδασκάλων τς κκλησίας μας μπορε νά ξεχωρίσει καί νά διακρίνει τή δαιμονική προέλευση καί συνδρομή στά φαινόμενα ατά. Δέν ντυπωσιάζεται πό τέτοια φαινόμενα.

 

Στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τούς μάγους το Φαραώ νά κάνουν καί νά πιδεικνύουν παράδοξα φαινόμενα (ξόδ. κεφ. 7, 11–12, 22. κεφ. 8, 7, 18), πως πίσης και στήν Καινή Διαθήκη τέτοια ντυπωσιακά φαινόμενα μέ τή συνδρομή δαιμόνων λοποιοσε Σίμων μάγος (Πράξ. 8, 9–11).

 

πόστολος Παλος μς λέγει πίσης τι στίς διαβολικές μεθοδεες ντάσσεται καί πρακτική το σαταν νά «μετασχηματίζεται ες γγελον φωτός» (2 Κορ. 11, 14) γι ατό καί γιος ωάννης Δαμασκηνός μς λέγει τι ο δαίμονες «παραχωρήσεως δέ Θεο γινομένης καί σχύουσι καί μεταβάλλονται καί μετασχηματίζονται ες οον θέλουσι σχμα κατά φαντασίαν» 3. διος πόστολος πίσης μς προειδοποιε γιά νθρώπους «πονηρούς καί γόητες» (2 Τιμ. 3, 13), πού θά ντυπωσιάζουν καί θα παρασύρουν νθρώπους.

 

Ατό πού πρέπει ν προκειμέν διαιτέρως νά πισημάνουμε εναι, τι πολλά π ατά τά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα μόνο στή φαντασία. Ο γιοι Πατέρες τς κκλησίας, πού γνωρίζουν κ πείρας τις δαιμονικές μεθοδεες, μς λέγουν σχετικά τι «καί τος ξωθεν  πράγμασι κέχρηνται πρός τάς φαντασίας ο δαίμονες» 4.

 

φαντασία εναι κατά τούς γίους Πατέρες χρος δράσης τν δαιμόνων καί μάλιστα σέ νθρώπους θεράπευτους πό τά πάθη τους, μέ νύπαρκτο πνευματικό γώνα. Νά πενθυμίσουμε στό σημεο ατό μία κόμη σχετική μαρτυρία πό τή ζωή τν γίων τς κκλησίας μας: «δελφοί τινές πα- ρέβαλον τ ββ ντωνί ναγγελαι ατ φαντασίας ς βλεπον, καί μαθεν παρ ατο ε ληθιναί εσίν πό δαιμόνων. (...) μες διά τοτο λθομεν ρωτσαι σε, τι βλέπομεν φαντασίας, καί πολλάκις γίνονται ληθιναί, μήπως πλανώμεθα. Καί πληροφόρησεν ατούς γέρων κ το κατά νον παραδεί γματος, τι πό δαιμόνων εσίν» 5.

 

τσι π.χ. ξηγεται καί σχυρισμός παδν το γκουρού Σάϊ Μπάμπα, άν ληθεύει βέβαια, τι χριστιανοί  «προσευχόντουσαν μπροστά σέ εκόνες το Χριστο τν πιό γαπημένων γίων τους καί τελικά ο μορφές τν εκόνων ατν λλαζαν σ ατή το Σάϊ Μπάμπα» 6.

 

ν προκειμέν χριστιανός πρέπει νά χει πάντα πόψη του τήν γιοπατερική προτροπή «ε δε πό δαιμόνων νεργείας πατηλά περιπέτονται, μή μοί καθέζου δαιμόνων πάταις προσκεχηνς, μηδέ γίνου διαβολικας κδοτος νεργείαις» 7.

 

_________________

 

Σημειώσεις:

 

1. Βλ. Fr. Heiler, Die Religionen der Menschheit, (Ηrsg: von K.Goldammer), 1980, σ. 153. Handbuch Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen, 2000, σσ. 704, 801–802.

 

2. Margaret Thaler Singer - Janja Lalich, Cults in Our Midst, 1995, σ. 163.

 

3. . Δαμασκηνο,κδοσις κριβής ρθοδόξου πίστεως 2, 4, PG 94, 877 Α.

 

4. γ. Νείλου, Κεφάλαια ΚΖ. Περί διαφόρων πονηρν λογισμν, 4, ΡG 79, 1205 Α.

 

5. Βλ. Παλλάδιος λενοπόλεως, ποφθέγματα Πατέρων, Α΄, PG 65, 77CD. Πρβλ γ. Νικοδήμου, όρατος πόλεμος, κδ. Φς, 1988, σσ. 99-110. Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Bίος και Λόγοι, κδ. . Μονς Χρυσοπηγς, 2003, σσ. 251–252.

 

6. Βλ. Σ. Σάντουαϊς, ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ. γιος... καί ψυχίατρος, κδ. Σρί Σάτυα Σάϊ, 1984, σ. 208.

 

7. Βλ. Μεγ. Βασιλείου, πόμνημαες τόν σαΐαν, 77, PG 30, 248 C.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος», 27/07/2012)