Τ νειρα

 

Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

 

 

 

Ο δαίμονες χρησιμοποιον τ νειρα γι ν νοχλήσουν κα ν πληγώσουν τς νθρώπινες ψυχές. Μ παρόμοιο τρόπο ο πειροι στν πνευματικ γώνα Χριστιανο πο δίδουν σημασία στ νειρα κάνουν κακ στν αυτό τους. Εναι, τσι, σημαντικ ν διακρίνουμε τν κριβ σημασία τν νείρων σ κάποιο πρόσωπο πο φύση του δν χει νανεωθε μ τ γιο Πνεμα.

 

Κατ τ διάρκεια το πνου κατάσταση νς κοιμωμένου προσώπου εναι τέτοια στε λόκληρος νθρωπος χάνει τν ατοσυνειδησία τς πάρξεώς του κα εναι σ μία κατάσταση λήθης. Κατ τ διάρκεια το πνου λες ο κούσιες δραστηριότητες κα ργασίες σταματον.

 

Συνεχίζει μόνο ατ δραστηριότητα πο εναι ναγκαία γι τν παρξη κα δν μπορε ν σταματήσει. Στ σμα τ αμα συνεχίζει τν κυκλοφορία του, τ στομάχι χωνεύει τν τροφή, ο πνεύμονες διατηρον τν ναπνοή, τ δέρμα φιδρώνει. Στν ψυχ ο σκέψεις, ο φαντασίες κα ο ασθήσεις συνεχίζουν ν παράγονται, χωρίς, μως, τν ξάρτηση τς θελήσεως κα τς λογικς λλ μ τ δράση τς ποσυνείδητης φύσεώς μας.

 

να νειρο ποτελεται π τέτοιες φαντασίες συνοδευόμενες π παράξενες σκέψεις κα ασθήματα. Συχν φαίνεται παράξενο τι λα ατ δν χουν καμι σχέση μ τς θεληματικς κα ν πιγνώσει σκέψεις το νθρώπου. ντίθετα παρουσιάζονται ξαφνικ κα παράδοξα σύμφωνα μ τος νόμους κα παιτήσεις τς φύσεως. Συχν να νειρο χει μία χωρς συνοχ ντύπωση τν κουσίων σκέψεων κα πιθυμιν ν λλες εναι ποτέλεσμα μις διαίτερα θικς καταστάσεως το λογικο.

 

τσι να νειρο δν μπορε κα δν πρέπει καθ’ ατ ν χει ποιαδήποτε σημασία. πιθυμία μερικν νθρώπων ν δον στ παραληρήματα τν νείρων τους πρόβλεψη γι τ μέλλον τους τ μέλλον λλων νθρώπων κάποιο λλο νόημα εναι νόητη κα παράλογη.

 

Πς μπορε ατ ν εναι τσι, ατ πο δν χει ατία πάρξεως; Ο δαίμονες πο χουν πρόσβαση στς ψυχές μας κατ τ διάρκεια τν ρν πο εμαστε ξύπνιοι χουν πίσης πρόσβαση σ’ ατς κατ τ διάρκεια το πνου. πίσης κατ τ διάρκεια το πνου μς πειράζουν στ ν μαρτήσουμε μ τ ν ναμιγνύουν τ δική τους φαντασία μ τ δική μας. κόμη ταν δον μέσα μας να νδιαφέρον γι νειρα προσπαθον ν αξήσουν τ νδιαφέρον μας γι τ νειρά μας. Σιγ - σιγ μάλιστα μς πείθουν ν τ μπιστευόμαστε. Μία τέτοια μπιστοσύνη συνοδεύεται πάντα π πλάνη κα πλάνη κάνει τς διανοητικές μας πόψεις γι τν αυτό μας ν λανθάνονται, πότε λη μας νεργητικότητα γίνεται σαθρή. Ατ κριβς θέλουν κα ο δαίμονες.

 

Σ' ατος πο εναι προχωρημένοι σ' ατ τν γωιστικ ατοθεώρηση ο δαίμονες ρχίζουν ν παρουσιάζονται σν γγελοι φωτς στ μορφ μαρτύρων κα γίων κόμη κα ατς τς Μητέρας το Θεο κα το διου το Χριστο. Χαίρονται μ τν τρόπο πο ζον ατο ο πλανεμένοι, τος πόσχονται οράνια στέμματα κα μ' ατ τν τρόπο τος δηγον σ μεγάλο ψος ατοεκτιμήσεως κα περηφάνειας. Ατ τ ψος εναι ταυτόχρονα κα βυσσος το λέθρου τους.

 

Πρέπει ν ξέρουμε τι ναμφίβολα στν παροσα μας κατάσταση, πο κόμη δν χει νανεωθε μ τ χάρη, δν εμαστε τοιμοι ν δομε λλα νειρα κτς π ατ πο πουλα τοιμάζουν γι μς ο δαίμονες. πως κατ τ διάρκεια πο εμαστε ξύπνιοι ξεσηκώνονται μέσα π τν πεπτωκυία φύση μας προκαλονται π δαίμονες σκέψεις κα πιθυμίες — τσι συμβαίνει κα ταν κοιμόμαστε. πως κα ταν εμαστε ξύπνιοι νοιώθουμε θεία παρηγορι πο πηγάζει π κατάνυξη (λόγω τς ντιλήψεως τς μαρτωλότητάς μας, τς μνήμης θανάτου κα τς Τελικς Κρίσεως). Μόνο ατς ο σκέψεις μφανίζονται μέσα π τ χάρη το Θεο πο φυτεύτηκε μέσα μας μ τ γιο βάπτισμα κα μς μεταφέρονται μέσα μας σ ναλογία μ τ μετάνοιά μας. τσι μ παρόμοιο τρόπο πολ σπάνια κα σ ξαιρετικ νάγκη ο γγελοι το Θεο μς πεικονίζουν μς παρουσιάζουν τ τέλος μας τ βάσανα τς κολάσεως τν Τελικ Κρίση το Θεο πέραν το Τάφου. π τέτοια νειρα ρχόμαστε σ συναίσθηση κα φόβο Θεο σ κατάνυξη, σ μετάνοια. λλ τέτοια νειρα δίδονται πολ σπάνια σ ξαιρετικ νάγκη σ γιασμένες ψυχς λλ κα σ πολ μαρτωλος σύμφωνα μ τν νεξιχνίαστη κα εδικ πρόνοια το Θεο. Δίδονται ξαιρετικ σπάνια χι λόγω τς «τσιγγουνις» τς Θείας Χάρης — χι! λλ διότι ,τι γίνεται σ μς ξω π τ ρουτίνα μς δηγε σ περηφάνεια κα ατοεκτίμηση κα ποσκάπτει τν ταπείνωσή μας πο εναι τόσο σημαντικ γι τ σωτηρία μας.

 

Τ θέλημα το Θεο, κπλήρωση το ποίου δηγε στ σωτηρία το νθρώπου χει κφρασθε στν γία Γραφ τόσο καθαρά, τόσο δυναμικ κα μ τόση λεπτομέρεια οτως στε εναι ντελς περιττ τ ν βοηθεται σωτηρία το νθρώπου μ τ ν διασπται συνηθισμένη δς τν πραγμάτων.

 

Σ' ατν πο ζητοσε τν νάσταση νς νεκρο νθρώπου πο θ μποροσε ν ποσταλε κα ν προειδοποιήσει τος δελφούς του επώθηκε: «χουσι Μωϋσέα κα τος προφήτας· κουσάτωσαν ατν. δ επεν οχ πάτερ βραάμ, λλ' ἐὰν τς π νεκρν πορευθ πρς ατος μετανοήσουσιν. Επε δ ατ· ε Μωϋσέως κα τν προφητν οκ κούουσιν, οδ ἐὰν τς κ νεκρν ναστ πεισθήσονται» (Λουκ. ιστ', 27-31).

 

πείρα χει δείξει τι πολλο πο τος παραχωρήθηκε ν δον στν πνο τους ράματα βασάνων — συγκλονίστηκαν π τ ραμα γι λίγο κα μετ μως ξεχάστηκαν κα μαζ ξέχασαν ,τι εδαν κα ζοσαν μι πρόσεκτη πνευματικ ζωή.

 

π τν λλη ατο πο δν εχαν ποιαδήποτε ράματα λλ προσεκτικ μελετοσαν τ θεο Νόμο, σταδιακ δηγήθηκαν στ φόβο Θεο, πέκτησαν πνευματικ δύναμη κα νίκη κα μ χαρ πο γεννιέται π τν οκειοποίηση τς σωτηρίας πέρασαν π τ πίγειο πέπλο τν θλίψεων στν ελογημένη αωνιότητα.

 

γιος ωάννης τς Κλίμακος συζητ τ ρόλο πο παίζεται π τος δαίμονες στ νειρα μ τν κόλουθο τρόπο: «... φο γκαταλείψουμε γι τν Κύριον τ σπίτια μας κα τος οκείους μας κα μ τν ξενιτεία γι τν γάπη το Χριστο πωλήσουμε τν αυτό μας, τότε ο δαίμονες πιχειρον ν μς ταράζουν μ νειρα. Παρουσιάζουν δ σ’ ατ τος δικούς μας τι θρηνον, πεθαίνουν, καταστενοχωρονται κα βασανίζονται ξ ατίας μας. κενος, λοιπόν, πο πιστεύει στ νειρα μοιάζει μ’ ατν πο κυνηγ τ σκι του κα προσπαθε ν τν πιάσει» (Σοφ. Σειρχ λδ', 2).

 

Ο δαίμονες τς κενοδοξίας μφανίζονται στν πνο μας σν προφτες. Συμπεραίνουν, σν πανοργοι πο εναι, μερικ π τ μέλλοντα ν συμβον κα ν μς τ προαναγγέλουν. Κα ταν ατ πραγματοποιηθον μες μένουμε κθαμβοι κα περηφανεύεται λογισμός μας μ τν δέα τι πλησιάσαμε στ προορατικ χάρισμα». (Κεφ. Γ', 38 - 39).

 

γιος Κασσιανς διηγεται γι να μοναχ στ Μεσοποταμία πο ζοσε μία πάρα πολ ρημικ κα σκητικ ζω λλ πώλεσε τν ψυχή του, διότι πλανήθηκε π διαβολικ νειρα. Παρατήρησε τι μοναχς δν πολυπρόσεχε τν πνευματική του πρόοδο λλ νδιαφερόταν μόνο γι τος σωματικος κόπους γι τος ποίους κα ασθανόταν περήφανος. διάβολος τότε, λοιπόν, ρχισε ν το παρουσιάζει νειρα πο μ τ διαβολικ πονηρία του ρχισαν ν παληθεύονται. ταν μπιστοσύνη το μοναχο στ νειρα κα στν αυτ του νισχύθηκε, διάβολος το παρουσίασε μπροστά του να θαυμάσιο νειρο: βραίους ν πολαμβάνουν τς μορφις το Παραδείσου — ν ο Χριστιανο ν τυραννιονται μ τ βάσανα τς κολάσεως.

 

Τότε διάβολος (ντυμένος σν γγελος φωτς) συμβούλεψε τ μοναχ ν ποδεχθε τν ουδαϊσμ τσι στε ν εναι κανς ν χει να μερίδιο π τν ετυχία τν ουδαίων. Ατ τ κανε μοναχς χωρς τν παραμικρ δισταγμό.

 

Συνεπς ρκετ χουν επωθε, γι ν ξηγήσουν στος γαπητούς μας δελφος Χριστιανούς, πόσο νόητο εναι ν δίνουν σημασία στ νειρα κα κόμη περισσότερο ν τ πιστεύουν κα ν τ μπιστεύονται. π τν προσοχ στ νειρα πωσδήποτε θ μπε μέσα στν ψυχή μας μπιστοσύνη σ’ ατά. Συνεπς παγορεύεται αστηρ κόμη κα τ ν προσέχουμε στ νειρα.

 

νθρώπινη φύση νανεωμένη μ τ γιο Πνεμα κυβερνται π ντελς διαφορετικος νόμους π τν πεπτωκυία φύση το νθρώπου πο πιμένει στν μαρτωλ κατάσταση.

 

κυβερνήτης το ναγεννημένου νθρώπου εναι τ γιον Πνεμα. « χάρη το Θείου Πνεύματος τος φωτίζει» λέει Μέγας Μακάριος, «κα κατακάθεται στ βάθη το νο τους». Κα τσι ετε ξύπνιοι εναι κοιμονται ψυχ τους παραμένει μ τν Κύριο χωρς μαρτία, χωρς γήινες σαρκικς πολαύσεις κα φαντασίες. Ο σκέψεις κα ο φαντασίες πο κατ τ διάρκεια το πνου εναι κτός το λέγχου τς νθρώπινης λογικς κα θελήσεως, κα πο νεργον ποσυνείδητα στς παιτήσεις τς φύσεως, δρον μέσα τους κάτω π τν λεγχο το γίου Πνεύματος κα τ νειρα τέτοιων νθρώπων χουν πνευματικ σπουδαιότητα. τσι δίκαιος ωσφ μαθε π να νειρο τ μυστήριο τς νσαρκώσεως το Θείου Λόγου. Μ’ να νειρο διατάχθηκε ν φύγει στν Αγυπτο κα σ' λλο ν πιστρέψει στ σραήλ. Τ νειρα πο στάλησαν π τ Θε φέρνουν μαζί τους μι ναμφισβήτητη πειθ βεβαιότητα. Ατ βεβαιότητα μπορε ν κατανοηθε π τος γίους του Θεο λλ χι π ατος πο κόμη γωνίζονται κατ τν παθν τους.

 

 

(Περιοδικό «ρθόδοξη Μαρτυρία», τεχος 28. Μετάφραση: Πρεσβύτερος ναστάσιος Τελεβάντος)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή ηλ. κειμένου: agiazoni.gr)