Λόγος στν Μεταμόρφωση το Σωτρος

 

γιος Λουκς Κριμαίας

 

μεγάλη γιορτ τς Μεταμορφώσεως το Κυρίου μς δίνει τν φορμ ν θυμηθομε τ λόγια του Κυρίου μας ησο Χριστο: «Ο πιστεύεις τι γ ν τ πατρ κα πατρ ν μοί στι; Τ ρήματα γ λαλ μν, πμαυτο ο λαλ, δ πατρ ν μο μένων ατς ποιε τ ργα. Πιστεύετέ μοι τι γ ν τ πατρ κα πατρ ν μοί. ε δ μή, δι τ ργα ατ πιστεύετέ μοι» (ωάν. 14, 10-11).

Μεγάλα κα μέτρητα ταν τ θαύματα το Κυρίου μας ησο Χριστο: μ να μόνο λόγο του νέστησε τν κόρη το αείρου, το ρχισυναγώγου, τν γι τς χήρας τς Ναΐν, κόμα κα τν Λάζαρο, ποος ταν στν τάφο τέσσερεις λόκληρες μέρες. Μ να λόγο του μόνο πιτίμησε τος νέμους κα τ κύματα τς λίμνης Γεννησαρτ κα γινε πόλυτη γαλήνη. Μ πέντε ψωμι κα δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες νθρώπους, χωρς γυνακες κα παιδιά, κα μ τέσσερα ψωμι τέσσερεις χιλιάδες.

ς θυμηθομε πς κάθε μέρα θεράπευε τος σθενες, γιατρεύοντας κάθε εδους σθένεια, διωχνε τ πονηρ πνεύματα π τος δαιμονιζομένους. Πώς ξαναέδινε τν ραση στος τυφλος κα τν κο στος κουφος μ να μόνο γγιγμά του. Δν φτάνουν ατά;

λα ατ μως δν ταν ρκετ γι τος νθρώπους ο ποοι τν ζήλευαν, γι τος νθρώπους γι τος ποίους μέγας προφήτης σαΐας επε: «κο κούσετε κα ο συντε, κα βλέποντες βλέψετε κα ο μ δητε. παχύνθη γρ καρδία το λαο τούτου, κα τος σ βαρέως κουσαν, κα τος φθαλμος ατν κάμμυσαν, μήποτε δωσι τος φθαλμος κα τος σν κούσωσι κα τ καρδία συνσι κα πιστρέψωσι, κα άσομαι ατος» (Ματθ. 13, 14-15).

Σ λα ατά, τ ποία μως δν ταν ρκετ γι τος βαρήκοους νθρώπους κα μ τ συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε Κύριός μας ησος Χριστς τ μέγα θαμα τς Μεταμορφώσεώς Του στ ρος Θαβώρ. Σ’ ατόν, πο λαμψε μ να κθαμβωτικ θεο φς, μφανίστηκαν ο προφτες τς Παλαις Διαθήκης, Μωυσς κα λίας κα προσκύνησαν τν δημιουργό το νόμου. Μ φόβο κα τρόμο βλεπαν τ θαυμαστ ατ θέαμα ο κλεκτο πόστολοι Πέτρος, άκωβος κα ωάννης. Κα μετ π τ νεφέλη, πο τος σκέπασε, κούστηκε φων το Θεο: «Οτος στιν Υός μου γαπητός, ν εδόκησα. ατο κούετε» (Ματθ. 17, 5).

Ο γιοι πόστολοι κήρυξαν σ’ λο τν κόσμο, τι Κύριός μας ησος Χριστς εναι «ληθς, το Πατρς τ παύγασμα».

κόσμος λόκληρος, ταν τ κουσε, θ πρεπε ν γονατίσει μπροστ στν Κύριο ησο Χριστ κα ν προσκυνήσει τν ληθιν Υἱὸ το Θεο.

Θ πρεπε μφάνιση στ Θαβρ τν δύο πι μεγάλων προφητν τς Παλαις Διαθήκης κα προσκύνηση το Κυρίου ησο Χριστο κατ τν μεταμόρφωσή του, ν κλείσει γι πάντα τ βδελυρ χείλη τν Γραμματέων κα τν Φαρισαίων, ο ποοι μισοσαν τν Κύριο ησο κα τν θεωροσαν παραβάτη το νόμου το Μωυσ. λλ κα μέχρι σήμερα δν πιστεύουν ο βραοι τι Ατς εναι Μεσσίας.

χι μόνο ο βραοι δν τν πιστεύουν, λλ κα γι πολλος χριστιανος λο κα περισσότερο θαμπώνει τ θεο φς το Κυρίου μας ησο Χριστο. κόμα μικρότερο γίνεται τ μικρ ποίμνιο το Χριστο γι τ ποο τ θεο φς το Χριστο λάμπει μ τν δια δύναμη μ τν ποίαν λαμψε στος ποστόλους Πέτρο, άκωβο κα ωάννη τότε στ ρος Θαβώρ.

μως ν μν πελπιζόμαστε, πειδ Κύριός μας ησος Χριστς επε: «Μ φοβο τ μικρν ποίμνιον. τι εδόκησεν πατρ μν δοναι μν τν βασιλείαν» (Λουκ. 12, 32).

πιστία μεταξ τν λαν λαβε νησυχητικς διαστάσεις κα τ φς το Χριστο πισκιάστηκε π τ σκοτειν νέφος τς θεΐας. Σήμερα πι συχν π ποτ νθυμούμαστε τ φοβερ λόγο το Χριστο: «Πλν Υἱὸς το νθρώπου λθών ρα ερήσει τν πίστιν π τς γς;» (Λουκ. 18, 8).

Ν μν πελπιζόμαστε μως, πειδ κενος, λέγοντας γι τ σημεα τς Δευτέρας Παρουσίας του, επε: «ρχομένων δ τούτων γίνεσθαι νακύψατε κα πάρατε τς κεφάλας μν, διότι γγίζει πολύτρωσις μν» (Λουκ. 21, 28).

Ν εναι, λοιπόν, ζω σας τέτοια στε τν φοβερ μέρα τς Κρίσεως ν μπορέσουμε ν σηκώσουμε τ κεφάλι μας κα χι ν τ σκύψουμε βαθει πελπισμένοι. μήν.

 

 

(«Λόγοι κα μιλίες», τ. Ά΄, κδ. «ρθόδοξος Κυψέλη»)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή ηλ. κειμένου: imaik.gr)