Για τος χιτνες το Κυρίου

γιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Μ ωτς, σεβαστ δελφή, γιά τος τρες χιτνες μ τος ποίους ταν ντυμένος κα σκεπασμένος Κύριος κατά τ διάστημα ρκετν ρν τή Μεγάλη Παρασκευή. Γιατ Πιλτος τν ντυσε μ πορφυρ χρμα; Γιατ ρώδης τν ντυσε μ λευκ χρμα; Κα γιατ ο κτελεστς πίσης λίγο πρν Τν θανατώσουν Τν ντυσαν πάλι μ τν δικ Του χιτνα;

λα σα συνέβησαν κατά τή διάρκεια τς πίγειας ζως το Χριστο χουν μεγάλη σημασία, λα ποκαλύπτουν κάποια λήθεια κα χρησιμεύουν ς δίδαγμα στούς νθρώπους. Κάποια π ατ τ διδάγματα εναι μεσα κα μφανς ντιληπτά, ν κάποια λλα εναι μμεσα κα μ παραστάσεις πού χρήζουν ρμηνείας. Τ σκέπασμα το Χριστο μ τρες χιτνες νήκει σ’ ατν τή δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων.

Πορφυρς χιτνας εναι χιτνας το ωμαίου ατοκράτορα. ταν Κύριος επε στόν Πιλάτο τι τ βασίλειό Του «οκ στιν κ το κόσμου τούτου» (ωά. 18, 36) ατ φάνηκε στό λιστικ πνεμα το ωμαίου ξιωματούχου ς νοησία κα ς μπαιγμς τς ατοκρατορικς ξιοπρέπειας. Γι’ ατ ο στρατιτες το Πιλάτου ντυσαν τν Χριστ μ πορφυρ χιτνα δηλαδή μ τν πι ετελ πού μποροσαν νά βρον γιά νά τν χλευάσουν ποκαλώντας Τον βασιλιά. λλ κα μόνον ατς χιτνας ατοκρατορικο χρώματος μαρτυρε γιά τν Κύριο, τι Χριστς εναι πράγματι Βασιλιάς. Ο παλικαράδες το Πιλάτου, λοιπόν, κοροϊδεύοντας στήν πραγματικότητα νακήρυξαν τν Κύριο σ’ ατό πού πράγματι ταν! Κανες πλους ατος δέν μποροσε νά διανοηθε τι τ βασίλειο το Χριστο θ κυριαρχήσει πάνω στή ωμαϊκ ατοκρατορία κα σ κάθε λλη ατοκρατορία το κόσμου.

βρώμικος βασιλις ρώδης, περίμενε πώς Χριστς θ κάνει κάποιο θαμα μπροστ του. Δέν πιθυμοσε, βέβαια, κάποιο χρήσιμο κα φιλάνθρωπο θαμα, λλ να βάρβαρο θαμα τ ποο θ χρησίμευε μόνο γιά τν κανοποίηση τν φθαλμν του. ν τ μεταξύ, μπροστ του στεκόταν τ μεγαλύτερο θαμα το κόσμου: νθρωπος καθαρς κα ναμάρτητος. κριβς ντίθεση το βασιλι τς γενοκτονίας κα το δολοφόνου το ωάννη το προδρόμου. γ κρατ τι ατς νέος κάθαρτος πόγονος το σα μποροσε νά πιστέψει σ λα τ θαύματα το κόσμου, λλ μ τίποτα καί ποτέ στό θαμα τς γνότητας κα το ναμάρτητου νς νθρώπου. Κα κριβς ατ τ μέγιστο κα σπάνιο θαμα στάθηκε μπροστ του.

λλ ατς βρώμικος στή ψυχ δέν μποροσε νά τ δε. πογοητευμένος π τς προσδοκίες του ρώδης ντυσε μ λευκ χιτνα τν Χριστό. Τ λευκ εναι εκόνα τς καθαρότητας κα τς θωότητας. Θ διάβασε, βέβαια, τι ο γγελοι το Θεο μφανίζονται μ λευκος χιτνες. Κι τσι λοιπόν, κάθαρτος ρώδης πού σκέφτηκε τι Χριστς δεν εναι καθαρς πως κα ατς κα ο λλοι, Το φόρεσε λευκ χιτνα, σύμβολο τς καθαρότητας κα τς γνότητας. Ατ ποτελε κα στίς δύο περιπτώσεις ναγνώριση το Χριστο π τος χθρος Του, στω κι ν ατ γινε θελά τους κα συνείδητα.

Τέλος, μόνο πρν τή σταύρωση Κύριος ντύθηκε μ τν δικ Του χιτνα. ταν χιτνας πού το εχε φάνει δικ Του γία Μητέρα, Θεοτόκος. Εναι διος χιτνας μ τν ποο περπάτησε στή γ καί πάνω στόν ποο ο στρατιτες στόν Γολγοθ ίχνουν τ ζάρια. λλ δέν βλέπεις σ’ λα ατ να μεγάλο δίδαγμα γιά μς; Ο νθρωποι συχν ποφαίνονται γιά τ ν εμαστε καλο κακοί. νάλογα μ τν πόφασή τους μς κτιμον, μς θαυμάζουν μς κατακρίνουν. Ο διάφορες κρίσεις τν νθρώπων δέν μοιάζουν γιά μς μ χιτνες; τή μία μς ντύνουν μ τν χιτνα το σοφο, τν λλη μ τν μαδνύα το τρελλο. Τή μία μς περιβάλλουν μ τν μανδύα τς νδρείας, τν λλη μς σκεπάζουν μ τ κουρέλια τς παξίωσης. λλ λοι ο χιτνες γρήγορα βγαίνουν κι λλάζουν, νάλογα μ τς σταθες καί συχν ναλλασσόμενες κρίσεις τν νθρώπων. μως, ν τέλει, τν ρα το θανάτου καθένας π μς θ φανε μ τ δικ του χρμα, μ τν δικ του χιτνα.

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: imaik.gr)