«Παράνομος καί παρά φύσιν»

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Το κ. Μιχαλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

 

 

 

Νόμος το Θεο δέν καταδικάζει μονάχα τήν πορνεία και τή μοιχεία λλά καί τήν μοφυλοφιλία. Στήν Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Καί μετά ρσενος ο κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ στι» (Λευιτ. ΙΗ΄ 22). Νά μή χεις σαρκική σχέση μέ ντρα, σάν να εναι γυναίκα, γιατί ατή πράξη εναι μισητή καί σιχαμερή.

 

λλά καί π. Παλος στην Καινή Διαθήκη, γράφοντας για τήν θική παρακμή το τότε εδωλολατρικο κόσμου και μάλιστα τν Ρωμαίωνναφέρει καί ατά: «Διά τοτο παρέδωκεν ατούς Θεός ες πάθη τιμίας· α τε γάρ θήλειαι ατν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρσιν ες τήν παρά φύσιν, μοίως δέ καί ο ρσενες φέντες τήν φυσικήν χρσιν τς θηλείας ξεκαύθησαν ν τ ρέξει ατν ες λλήλους, ρσενες ν ρσεσι τήν σχημοσύνην κατεργαζόμενοι...» (Ρωμ. Α΄ 2627). Λόγω τς εδωλολατρίας τους, πέτρεψε Θεός νά παραδοθον σε τιμωτικά πάθη. Καί ο μέν γυνακες λλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση, στήν παρά φύση μέ κατονόμαστες πράξεις, ο δέ ρσενικοί (ο ντρες), φήνοντας τή φυσική χρήση τς γυναίκας, κάηκαν πτή σαρκική φλόγα, κάνοντας μεταξύ τους πράξεις σχημες καί τιμες.

 

Εναι κδηλη ποστροφή το μεγάλου ποστόλου καί ασθηση τς ποκρουστικότητας στήν πράξη τς μοφυλοφιλίας, ετε νδρική ετε γυναικεία. Κι πράξη ατή, λέγει, δέν εναι «φυσική», λλά «παρά φύσιν». Εναι φύσικη καί ντίθετη με τούς βιολογικούς καί θικούς νόμους. Εναι ξιοσημείωτο τι μέγας τς οκουμένης διδάσκαλος καί Πατέρας τς κκλησίας, γιος ωάννης Χρυσόστομος, ναπτύσσει τό θέμα ατό σε εδική μιλία του (τήν Ε ρμηνευτική στήν πρός Ρωμαίους πιστολή το Παύλου). νάμεσα στλλα, λέγει καί τά ξς: «Πν γάρ τό περβανον τους παρά Θεο τιθέντας νόμους, τν λλοκότων πιθυμε, και οχί τν νενομισμένων. Κάθε τι, πού ξεπερν τούς νόμους, πού χει ρίσει Θεός, πιθυμε πράγματα λλόκοτα καί χι νόμιμα. «Πάντα μέν τιμα τά πάθη, μάλιστα δέ κατά τν ρρένων μανία». λα τά πάθη εναι τιμωτικά, προπάντων μως, μανία γιά τούς ντρες. Ο μοφυλόφιλοι, παρατηρε, «καί την φύσιν σχυναν, καί τούς νόμους πάτησαν... Ατη μξις, και παράνομος καί παρά φύσιν». Τούς θεωρε «δακρύων ξίους εναι πολλν». Εναι, δηλαδή, ξιολύπητοι. πειδή τά κρούσματα καί στήν ποχή του δεν σαν λίγα πρχαν κόμα πολλοί εδωλολάτρεςχρησιμοποιε βαρύτερες κφράσεις, για νά τούς κάνει νά συνέλθουν.

 

Καί τί λέει; «Τούτους γώ, και νδροφόνων χείρους εναι φημί». Τούς θεωρ χειρότερους και π’ τούς φονιάδες. άν, δηλαδή, ο κοινοί φονιάδες σκοτώνουν το σμα, ατοί σκοτώνουν ψυχές. Φοβερή πίσης εναι τίμωση καί προσβολή το νθρώπινου προσώπου. «Καί γάρ βέλτιον ποθανεν, ζν βριζόμενον οτως». Προτιμότερος θάνατος, παρά νά δαχτυλοδείχνεται σάν τέτοιος. «Οκ στι ταύτης τς βρεως λογώτερόν τε και χαλεπώτερον». πό τούτη την θική προσβολή, δέν εναι φοβερώτερο κακό. Ο νθρωποι ατοί καταντον «καί κυνν ναιδέστεροι». τσι, λέγει, καταστράφηκαν τά Σόδομα. «Τοιοτος Σοδόμων μπρησμός καί πυρπόλησις κείνη».

 

Στό σύγχρονο Σοδομικό κόσμο δέ ρίχνει «πρ καί θεον», γιατί ατοκαταστρέφεται και ατοκαίγεται πό τό AIDS. HIV (ός νοσοανεπάρκειας), προσβάλλει κατομμύρια νθρώπους. Φοβερή πανδημία...

 

Πολύ πουλο, παραπλανητικό, ντιφατικό καί ντιϊατρικό το σύνθημα «ναί στόν ρωτα, χι στό ϊτζ»!… να «σλόγκαν» πού συσκοτίζει τήν λήθεια καί δολοφονε τήν γνότητα.

 

Μή μς κπλήσσουν τέτοια συνθήματα. Ζομε σέ μιά ποχή, πού χει τά σημάδια, ν θέλετε, τά «σημεα» το ντιχρίστου. Κατά τόν πόστολο Παλο: «το μυστήριον δη νεργεται τς νομίας» (Β΄ Θεσ. Β΄ 7).

 

Ποιός μποροσε νά φανταστε τι τό Ερωπαϊκό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του, θά ποφάσιζε καί θά καλοσε τίς χρες «να πιτρέπουν στά μοφυλοφιλικά ζευγάρια νά προχωρον στό «γάμο» καί νά υοθετον παιδιά και νά δοθε τέλος στό χαρακτηρισμό τς μοφυλοφιλίας σάν κοινωνικς πληγς, καί νά μή θεωρεται προσβολή τς δημόσιας αδος»;

 

Κι πό τότε νομιμοποιεται κφυλισμός καί διαστροφή. Το φύσικο θεωρεται φυσικό καί διαστροφή σάν φυσιολογική κατάσταση. πίκαιρος πάντα λόγος το Προφήτη: «Οαί ο λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί το καλόν πονηρόν, ο τιθέντες το φς σκότος καί τό σκότος φς, ο τιθέντες τό πικρόν γλυκύ και τό γλυκύ πικρόν» (σ. Ε΄ 20). λοίμονο σ’ σους παραποιον τήν λήθεια καί παρουσιάζουν ντίθετα τά πράγματα. Κι ατοί δέν εναι λλοι, παρά κενοι πού προτιμον «τόν κτηνώδη και λογον βίον», λέγει Μέγας Βασίλειος.

 

γιος Γρηγόριος Θεολόγος λέγει: «Τό πίπτειν νθρώπινον. Τό μμένειν σατανικόν». Το νά πέσει καί μαρτήσει κανείς, εναι νθρώπινο. Τό νά πιμένει μως καί νά σχυρίζεται τι, εναι καί καλό, ατό πιά, εναι σατανικό.

 

Πρίν καταστρέψει Θεός τά Σόδομα καί Γόμορρα, ο δύο γγελοι επαν στόν Λώτ: «Σώζων σζε τήν σεαυτο ψυχήν». Φύγε γιά νά σώσεις τή ζωή σου. δια φωνή το Θεο πευθύνεται και σέ μς σήμερα. Πρόσεξε νθρωπέ μου... Προστάτεψε παιδί μου, τήν γνότητά σου. Μακριά πό τούς νθρώπους τς σέλγειας καί τς διαφθορς.

 

«Σώζων σζε τήν σεαυτο ψυχήν».

 

 

 

 

Σημ.: Τό σημερινό ρθρο εναι παρμένο πό τό βιβλίο «ψίδες θριάμβου» (γνότητα), το διου συγγραφέα, λόγ πικαιρότητας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 13/5/2011)