Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΚΥΡΙΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΜΑΣ

 

Το ρχιμανδρίτου Γεωργίου, Καθηγουμένου

τς ν γί ρει . Μονς το σίου Γρηγορίου

 

 

 

 

«ΕΞΗΓΟΡΑΣΑΣ μς κ τς κατάρας το νόμου τ τιμί σου αματι· τ Σταυρ προσηλωθείς καί τ λόγχ κεντηθείς, τήν θανασίαν πήγασας νθρώποις, Σωτήρ μν δόξα σοι» (Κάθισμα ΙΕ΄ ντιφώνου Μ. Παρασκευς).

 

«Χριστς μς ξηγρασεν κ τς κατρας το νμου γενμενος πρ μν κατρα» (Γαλ. γ΄ 13).

 

Νόμος τς Παλαις Διαθήκης ταν δρο το Θεο πρός τον λαό του. ουδαϊκός κόσμος μως τόν παρερμήνευσε, στε μένοντας μόνο στό γράμμα του νά ατοδικαιώνεται, πως φαίνεται καί στήν παραβολή το Τελώνου καί Φαρισαίου. γινε λοιπόν Νόμος κατάρα, διότι ντί νά ποτελ μέσον κοινωνίας μέ τόν Θεό καί σωτηρίας το νθρώπου διά τς Χάριτος το Θεο, τόν χρησιμοποίησε νθρωπος ς φορμή ατοσωτηρίας καί περηφάνου εδωλοποιήσεως το αυτο του καί ς κ τούτου Νόμος τόν χώριζε πό τόν Θεό.

 

Κύριος ησος Χριστός χι μόνον συνεπλήρωσε τόν Νόμο τς Παλαις Διαθήκης, λλά καί διώρθωσε τήν πεπλανημένη ρμηνεία του, ποία τόν εχε κάνει ντί ελογίας κατάρα.

 

ταν πόστολος Παλος λθε στήν θήνα, κέντρο τς νθρωπίνης σοφίας, βρκε «κατείδωλον οσαν τήν πόλιν» (Πράξ. ιζ΄ 16) καί καρδία του ταράχθη. πελευθερωμένος διος πό τήν κατάρα το Νόμου, εδε τήν εδωλολατρία ς να τρόπο ατοδικαιώσεως καί χωρισμο το νθρώπου πό τόν Θεό καί ρα ς μία λλη κατάρα.

 

Πρόσφατα σέ εραποστολικό περιοδικό δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες πό τήν Ταϊβάν, ο ποες δείχνουν πολλούς νθρώπους νά προσφέρουν στά εδωλα θυσίες. Ο ψεις τν εδώλων εναι ποτρόπαιες· καί μως πολλοί νθρωποι, καί μάλιστα νέοι, στην χώρα το ψηλο τεχνικο πολιτισμο προσφέρουν θυσία στα εδωλα. Τος προσφέρουν τροφή, τά βγάζουν στούς δρόμους για περίπατο καί κανε χαρτονομίσματα μπροστά τους πέρ ναπαύσεως τν κεκοιμημένων.

 

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά τήν διαπίστωσι το ποστόλου Παύλου τι ρχαία θήνα ταν «κατείδωλος», διαπιστώνουμε δυστυχς τι λατρεία τν εδώλων συνεχίζεται. Πίσω πό τά εδωλα κρύβονται τά πονηρά πνεύματα, πως λέγει Ψαλμωδός: «Πντες ο θεο τν θνν δαιμνια» (Ψαλμ. 95, 5). Στήν πατρίδα μας μάλιστα, κάποιοι πρώην χριστιανοί γίνονται εδωλολάτρες και προσπαθον νά παναφέρουν στήν ζωή τν νθρώπων τό Δωδεκάθεο, νά κάνουν δηλαδή τούς νθρώπους νά πιστεύουν σέ “θεούς” πού εναι γεμάτοι πάθη, φόνους, νηθικότητες, μίση και λλες μαρτίες.

 

λλά καί ταν κόμη σύγχρονος νθρωπος δέν πιστεύ στα εδωλα διαφόρων “θεν”, πόκειται ποσυνείδητα σέ μία μορφή εδωλολατρίας, εδωλοποιώντας καί κατά κάποιον τρόπο λατρεύοντας ς θεούς τήν πιστήμη, τήν τέχνη, τήν τεχνολογία, την πολιτική, τόν κτιβισμό, τόν θλητισμό, τά σαρκικά πάθη, το χρμα καί πολλά λλα ποκατάστατα το ληθινο Θεο. Προσπαθε τσι χωρίς Χριστόν νθρωπος νά παρηγορηθ, νά ξωραΐσ τήν νέλπιδη πορεία του στήν παροσα ζωή, νά δώσ κάποιο νόημα στό παρξιακό του κενό.

 

ταν τά σκεφτόμαστε λα ατά, πού στό τέλος λόγ τς πολυτοποιήσεώς τους καί τς ποκοπς μας πό τόν ληθινό Θεό γίνονται νέα εδωλα, εγνωμονομε «τόν δι' μς καί διά τήν μετέραν σωτηρίαν» σαρκωθέντα, σταυρωθέντα καί ναστάντα Κύριον ησον Χριστόν, ποος μς λευθέρωσε πό κάθε μορφή εδωλολατρίας, δηλαδή πό κάθε κατάρα, καί μς χάρισε τήν ληθινή θεογνωσία.

 

Σταυρός το Χριστο συντρίβει λα τά εδωλα, μς ποκαλύπτει τόν γιο Τριαδικό Θεό ς τόν ληθινό Θεό τς γάπης καί μς λευθερώνει πό λες τίς μορφές τς εδωλομανίας με τό Τίμιο Αμα το π' ατ Σταυρωθέντος Κυρίου.

 

πόστολος Παλος θά γράψ πρός Γαλάτας «τ λευθερί ον, Χριστός μς λευθέρωσε, στήκετε, καί μή πάλιν ζυγ δουλείας νχεσθε» (Γαλ. ε΄ 1).

 

Χρειάζεται μως καί δικός μας γώνας γιά να ζομε στήν λευθερία πού μς χάρισε Χριστός. λευθερία ατή, λευθερία πό λες τις μορφές τς εδωλολατρίας, χαριτώνεται πό το Φς τς ναστάσεως, μέ τό ποο Κύριος, Νικητής τς μαρτίας, το θανάτου καί το διαβόλου, φωτίζει κάθε σκότος καί μς παρηγορε στόν γώνα τς ζως μας.

 

Τά πρόσφατα γεγονότα μέ τόν καταστρεπτικό σεισμό τς απωνίας, τόν πόλεμο στήν Λιβύη και τήν οκονομική κρίσι στήν πατρίδα μας δείχνουν τι νθρωπος δέν μπορε τελικά νά λπίζ στην τεχνολογία του, στήν πολιτική του στήν φίλαυτη ργάνωσι τς κοινωνίας του.

 

λα γύρω μας χάνονται. μως μπορομε να λπίζουμε, διότι πως γράφει μακαριστός π. Εσέβιος Βίττης, «ν λα χάθηκαν, δέ χάθηκε καί κενος πού εναι πιό πάνω π' λα καί πού εναι τελικά τό Πν» (« φυγή», σελ. 160).

 

Σς εχόμεθα νά ορτάσετε τά για Πάθη και τό γιο Πάσχα μέ κατάνυξι, προσευχή καί μέ βαθεα ασθησι τς δωρες το Χριστο.

 

Χριστός νέστη! ληθς νέστη!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 22/4/2011)