νάσταση το Χριστο, νέκρωση το Θανάτου

Το Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνο
μοτ. Καθηγ. Θεολογικς Σχολς Πανεπ. θηνν

 

Τ μεγαλύτερο γεγονς τς στορίας: νάσταση το Χριστο εναι τ μεγαλύτερο γεγονς μέσα στν στορία. Εναι ατ πο διαφοροποιε τν Χριστιανισμ π ποιαδήποτε λλη θρησκεία. Ο λλες θρησκεες χουν ρχηγος θνητούς, ν κεφαλ τς κκλησίας εναι ναστημένος Χριστός. «νάσταση το Χριστο» σημαίνει θέωση κα νάσταση τς νθρώπινης φύσεως κα λπίδα τς θέωσης κα νάστασης τς δικς μας ποστάσεως. φο βρέθηκε τ φάρμακο, πάρχει λπίδα ζως.

Δι τς ναστάσεως το Χριστο ποκτ λλο νόημα κα ζω κα θάνατος. Ζω σημαίνει κοινωνία μ τν Θεό. Δν εναι πλέον θάνατος τ τέλος τς παρούσας ζως, λλ πομάκρυνση το νθρώπου π τν Χριστό. χωρισμς τς ψυχς π τ σμα δν εναι θάνατος, λλ προσωρινς πνος.

νάσταση το Χριστο δικαιώνει τν μοναδικότητα κα ποκλειστικότητά Του ς Σωτήρα, κανο ν ζωοποιήσει ληθινά, ν μεταγγίσει τν καταλύτρια το θανάτου Ζωή Του στ φθαρτ ζωή μας. νας Χριστός, μία νάσταση, μία κα δυνατότητα σωτηρίας-θέωσης. Γι’ ατ κα προσανατολίζεται στν Χριστ προσδοκία γι τν πέρβαση τν διεξόδων πο συμπνίγουν τν ζωή μας. Στν Χριστ τν γίων, τν Χριστ τς στορίας.

λλοιωμένος «Χριστς» τν αρέσεων «σχετικοποιημένος» Χριστς το θρησκειακο συγκρητισμο τς νεοεποχικς πανθρησκείας συνιστ πόρριψη το ληθινο Χριστο κα τς προσφερόμενης π Ατν Σωτηρίας. Χριστς τν γίων μας εναι Χριστς κα τς στορίας κα ποκλείει κάθε σύγχυσή Του μ ποιαδήποτε λυτρωτικ ποκατάστατα πο πινοονται γι τν παραπλάνηση τν μαζν. Διότι μόνο τσι μπορε πλάνη ν συντηρε τν πάτη, διευκολύνοντας τν κυριαρχία ντίχριστων δυνάμεων (μπορε ν χουν εσχωρήσει κόμα κα στν κκλησία) πο σκορπίζουν μν τν θάνατο, λλ μφανίζονται ς «γγελοι φωτς» κα «διάκονοι δικαιοσύνης».

Μέσα π τν μπειρία τν γίων μας συνειδητοποιομε τι δν πάρχουν τραγικότερες πάρξεις π τος «μ χοντας λπίδα» – λπίδα νάστασης, βλέποντας τν βιολογικ θάνατο ς καταστροφ κα τέλος. Σ’ ατ τν τραγικότητα ποκύπτει δυστυχς κα πιστήμη, ναζητώντας πεγνωσμένη μεθόδους γι παράταση τς ζως κα μεταδίδοντας τν ψευδαίσθηση περνίκησης το φυσικο θανάτου. ξ σου μως τραγικο εναι κα σοικόμη κα Χριστιανο – παγιδεύονται στ στεγαν χιλιαστικν ραμάτων καθολικς εημερίας κα νδοκοσμικς σχατολογίας, χάνοντας τ ληθιν νόημα τς νάστασης κα θυσιάζοντας τ περκόσμιο στ νδοκομικ κα τ αώνιο στ πρόσκαιρο.

νάσταση το Χριστο ς νάσταση κα το νθρώπου κα σύνολης τς κτίσης ποκτ νόημα μόνο στ πλαίσιο τς γιοπατερικς σωτηριολογίας. Στ συσταύρωση δηλαδ κα συνανάσταση μ τν Χριστό. τσι βιώνει τν νάσταση κα λληνισμς στν στορική του πορεία. Πιστ στν νάσταση το Χριστο ρθοδοξία, χει χαρακτηριστε «κκλησία τς ναστάσεως», διότι οκοδομε κε λη τν στορική της παρουσία, μβολιάζοντας στ συνείδηση τν Λαν της τν ναστάσιμη λπίδα, κάτι πο φανερώνεται στν πολιτιστική της συνέχεια. νάμεσά τους κα λληνικς Λας μαθε ν διαλύει στ Φς τς νάστασης τ σκοτάδια τς δουλείας του, πως στν Τουρκοκρατία, ταν στ «Χριστς νέστη» δν πόσταινε ν προσθέτει: «κα λλς νέστηΚα ατ γι τετρακόσια χρόνια….

Σ ατ τ νοηματικ πλαίσιο κινεται λπιδοφόρα κείνη πρόσκληση: «Δετε λάβετε Φς!». Εναι πρόσκληση στ ναστάσιμο κτιστο Φς, πο τ δέχονται σοι χουν καθαρίσει τν καρδιά τους π τς κακίες κα τ πάθη. Χωρς τν «κάθαρση» τς καρδις, δηλαδή, τ μετάνοια, δν μπορε ν κοινωνήσει κάποιος τ ναστάσιμο Φς. Μετάνοια εναι πέρβαση τς μαρτίας, τς ατίας κάθε θανάτου μας. Ατ μς πενθυμίζει διαρκς περίεργος στ τα τν μύητων μοναστηριακς λόγος: «, ν πεθάνεις πρν πεθάνεις, δν θ πεθάνεις ταν πεθάνεις»! Χριστς νέστη !!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: christianvivliografia.wordpress.com)