ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ: «Δι το Φιλιόκβε δημιουργήθησαν νέαι

κακοδοξίαι, σχίσματα κα αρέσεις»

 

Οκουμενικς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαος πραγματοποίησεν πίσημον ερηνικν πίσκεψιν ες τ ρθόδοξον Πατριαρχεον τς Ρουμανίας. Κατ τν πίσκεψίν του παρευρέθη κα μίλησεν ες τν ερν Σύνοδον το Πατριαρχείου τς Ρουμανίας. Κατ τν μιλίαν του, φο νεφέρθη ες τς σχέσεις το Οκουμενικο Πατριαρχείου μετ το Πατριαρχείου Ρουμανίας, επε μεταξ λλων κα τ ξς:

 

« ν Νικαί τς Βιθυνίας γί Α Οκουμενικ Σύνοδος, συνεκλήθη, ς γνωστόν, δι ν ντιμετωπίση τν φρικαλέαν αρεσιν κα βλασφημίαν το ρειανισμο. περιοχ τς Βλαχίας εχε κα ατ προσβληθ π τς ρειανικς λύμης, δύο δ πίσκοποι τς Βλαχίας, Ορσάκιος κα Οάλλης εχον προσχωρήσει ες τν αρεσιν κα εχον καταστ λύκοι βαρες ντ ποιμένων.

 

λλ πρχον ετυχς νταθα, πως κα ες λην τν κκλησίαν, κα καλο ποιμένες, γρυπνοντες πρ τν λογικν προβάτων τς ποίμνης το Χριστο κα χόμενοι στερρς τς ρθοδόξου πίστεως. Μεταξ τούτων το κα κ Δακίας πίσκοπος Θεόφιλος, ποος εναι ες κ τν γίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τς Α Οκουμενικς Συνόδου, συνυπογράψας τς ποφάσεις ατς. πομένως Ρουμανικ κκλησία χει προσθέτους λόγους δι ν μιμνήσκεται πανηγυρικς τν γομένην πέτειον.

 

Ο 318 Πατέρες δν σαν πλς πίσκοποι ερωμένοι. σαν ντως Θεοφόροι, εχον τν Χριστν νοικοντα ες τν καρδίαν των κα τ Πνεμα τ γιον πλήρου τν παρξίν των. Εχον περβ τ στάδιον τς καθάρσεως, εχον καθυποτάξει τ ψεκτ πάθη κα εχον δεχθ τν θεον φωτισμόν, ποος τος διδε τν δυνατότητα διακρίσεως τς ληθείας π τ ψεδος, το φωτς π τ σκότος, το θείου θελήματος π τ θέλημα το πονηρο. κοσμοντο πλουσίως π τν καρπν το Πνεύματος “ν πάσ γαθωσύν κα δικαιοσύν κα ληθεί» (φεσ. 5: 9).

 

σαν δη θεόπται! Ες τοτο κριβς διέφερον π τν ρειον κα λους τος αρετικούς, ο ποοι προσεπάθουν ν θεολογήσουν χωρς τς προϋποθέσεις το προσωπικο γιασμο κα οτως θαλασσομάχουν ες τ ρεβος τς πλάνης, βαττολογοντες περ τν Θείων κα μ θεολογοντες. ταν Μέγας θανάσιος μίλει, ξέφερε λόγον Θεο, ποος νοικοσεν ν τ καρδί του. Δι τοτο κα τμοούσιοςδν το φεύρημα δικόν του, λλ πληροφορία σφαλς το γίου Πνεύματος.

 

ταν γιος Σπυρίδων θαυματούργει δι τς κεράμου, διος Τριαδικς Θες νήργει. ταν γιος Νικόλαος ξίστατο κατ τς βλασφημίας κα σκληρύνσεως το ρείου μαχητικς, διος Θες χειρίζετο τ φραγγέλιον τς παθος ργς το πισκόπου Του. Ες τ πρόσωπα, λοιπόν, τν συγκροτησάντων τν γιωτάτην κείνην Σύνοδον Πατέρων, χομεν τ διαχρονικν πόδειγμα τς σφαλος Θεολογίας κα τ τίμιον ρχέτυπον το γνησίου Πατρς κα Διδασκάλου.

 

γία Α Οκουμενικ Σύνοδος κατήρτισεν, γαπητο δελφοί, τ πρτον Σύμβολον Πίστεως, τ ποον συνεπλήρωσε μετ τατα δι τν πέντε τελευταίων ρθρων ν Κωνσταντινουπόλει γία Β Οκουμενικ Σύνοδος το 381. μφότεραι α γιαι Σύνοδοι πηρέτησαν τν ερωτέραν κα ψηλοτέραν πόθεσιν ες τν ζων τν Χριστιανν, ποία δν εναι λλη π τν νότητα, τν μόνοιαν κα τν ερήνην τς κκλησίας.

 

Δι τς δογματικς των ποφάνσεως, ποία συνοπτικς ποκρυσταλλοται ες τ ερν Σύμβολον, διεζωγράφησαν τσκαμμένατο ρθοδόξου πιστεύματος, πσα πέρβασις τν ποίων θέτει τν τολμητίαν κτς το σώματος τς κκλησίας.

 

Ες τ Φανάριον, ες τν παλαιν αθουσαν συνεδριν τς καθ’ μς γίας κα ερς Συνόδου το Οκουμενικο Πατριαρχείου, μεταξ λλων εκονογραφικν θεμάτων, ερίσκεται γραμμένον καλλιτεχνικς π τν τεσσάρων τοίχων τ Σύμβολον Νικαίας–Κωνσταντινουπόλεως, ποδηλον σαφέστατα ς πύρινος κύκλος τ ερ τατασκαμμένα”, τ ποα οδες δύναται ν γνοήση ν περβ. ρκεσε, πολ ργότερον, προσθήκη ες τ Σύμβολον μις κα μόνης λέξεως, το γνωστο Filioque, δι ν δημιουργηθον νέαι κακοδοξίαι κα σχίσματα κα αρέσεις, α ποαι κρατον μέχρι σήμερον τν Δυτικν Χριστιανισμν μακρν τς ρθοδόξου νατολς.

 

ς εφυς παρετήρησε σύγχρονος Θεολόγος, τ Σύμβολον εναι μία πνευματικ σημαία, κα α σημααι χουν ς ποστολν ν νώνουν μόδοξα σύνολα νθρώπων κάτω π κοιν δεώδη.

 

Ερισκόμεθα, λοιπόν, ο εσεβς ες Χριστν πιστεύοντες π τν σημαίαν το ερο Συμβόλου Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως, τ ποον διασαλπίζει ποος εναι ζν Θεός, ποία περ μς οκονομία του, ποία ληθς κκλησία κα ποία λπς τν πιστευόντων.

 

Ες παλαιοτέρας ποχς τ κδιδόμενα πό τινων παρχιν το Οκουμενικο Πατριαρχείου Πιστοποιητικ Βαπτίσεως, φερον τετυπωμένον κυκλοτερς λόκληρον τ Σύμβολον, ς πρόχειρον πόμνησιν τς σωζούσης θείας ληθείας ες τν βαπτισθέντα.

 

Τοτο τ κριβς κα σωτήριον πίστευμα καλούμεθα κα ες τς παρούσας μέρας φ΄ νς μν ν διακρατήσωμεν διαλώβητον κα νόθευτον ς γράμμα, φτέρου δ ν βιώσωμεν ν τ καθημεριν πράξει πόμενοι τος Θεοφόροις Πατράσι κα πσι τος ν τος αἰῶνας γίοις».

 

 

 

 

 

 

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 5/11/2010)