να διαδεδομένο πάθος

 

Το Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

δέσσης, Πέλλης κα λμωπίας κ. ωλ

 

«Εἰσ δ τρες διαφορα ψεύδους’ στιν ψευδόμενος κατ διάνοιαν κα στιν ν λόγ ψευδόμενος κα στιν ες ατν τν βίον ατο ψευδόμενος» (ββ Δωροθέου, Περ Ψεύδους, ΕΠΕ «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ», τ. 12, σ. 434).

 

πάρχουν τρες γενικο τρόποι γι ν λέμε ψέματα κα ν εμαστε ψευδόμενοι, γράφει ββς Δωρόθεος.

 

α. πρτος τρόπος εναι ν ψεύδεται κάποιος κατ διάνοια. Χαρακτηριστικ ατς τς καταστάσεως εναι πόνοια κα καχυποψία. Ατς πο χει καχυποψίες, ἐὰν δε κάποιον ν μιλε μ ναν λλο, ποπτεύεται πς μιλον γι’ ατόν. Ἐὰν διακόψουν τν μιλία, ποψιάζεται πς διέκοψαν γι’ ατόν. καχυποψία, πο εναι μι μορφ ψεύδους, τν κάνει ν μ λέγει τίποτε τ ληθινό, λλ ν κατασκευάζει λο ποθέσεις. Τ ποτελέσματα τς περιπτώσεως ατς εναι περιέργειες, κρυφακούσματα, καταλαλιές, κατακρίσεις κα μαλώματα.

 

β. δεύτερος τρόπος εναι ν ψευδόμαστε μ τν λόγο. νας πο εναι ψεύτης στ λόγια προσπαθε ν δικαιολογήσει τς μαρτίες του, τ πάθη του προσπαθε ν πιτύχει το σκοπο του μ ψέματα. Τροποποιε τς κατηγορίες ες βάρος του μ ψέματα. Λέγει ψέματα γι ν κπληρωθον ο πιθυμίες του. Ψεύδεται γι ν ντυπωσιάσει, ν ποφύγει πολλς καταστάσεις γι ν κερδίσει χρήματα κα γαθά. Ατς πο λέγει ψέματα στ λόγια του φτάνει στ σημεο ν μν τν πιστεύουν ο λλοι, στω κα ν λέγει λήθεια.

 

γ. τρίτος τρόπος εναι ταν ψεύδεται κάποιος μ τν βίο του. λλη εναι πραγματικ ζω πο κάνει κα λλη δείχνει ν κάνει. Εναι σωτος, λλ μφανίζεται γκρατής. Εναι πλεονέκτης κα μφανίζεται λεήμονας κα μιλ μ θέρμη γι τν λεημοσύνη. Εναι περήφανος κα θαυμάζει τν ταπεινοφροσύνη. Προβάλλει τν ρετ γι ν σκεπάσει τν αυτό του γι ν τν θαυμάζουν ο λλοι. «Οτος οκ στιν πλος νθρωπος, λλ διπλος». Εναι διπλοπρόσωπος. κατάσταση τς ποκρισίας συνδέεται στεν μ τ ψεδος, κα μάλιστα μερικς φορς ποκρισία κα τ ψεδος ταυτίζονται.

 

Τ πάθος το ψεύδους λους μς χει κουμπήσει. λλος ψεύδεται πειδ ποσκοπε στ συμφέρον του, λλος γι τν καλοπέρασή του, λλος γι τν κανοποίηση τς φιληδονίας του, λλος γι ν προξενήσει γέλιο κα ετραπελία, λλος γι ν πιβουλευτε τν δελφό του κα ν τν κακοποιήσει· πάρχουν πολλο λόγοι γι ν πε κάποιος ψέματα.

 

Τ ψέμα μως, πως μ εκολία θριαμβεύει, τσι κα μ εκολία καταρρέει. Μπορε κάποιος ν λέγει να σωρ λόγια πο μέσα σ ατ κρύβεται μ πιμέλεια τ ψέμα, στ τέλος μως δν πιτυγχάνει τίποτε. Πολλς φορς λέμε ψέματα γι ν πικρατήσουμε, λλ στ τέλος τ δια μας τ ψέματα μς κθέτουν κα μς ρεζιλεύουν.

 

Κατ κανόνα σοι λέμε ψέματα ποδίδουμε στος λλους τ λαττώματα τ δικά μας, πως κριβς κάνουν κα ο νήθικες γυνακες, πο κατηγορον τς τίμιες π φόβο μν τυχν μιλήσουν. πίσης, γινόμαστε διαίτερα φορτικο στος λλους κόμη κα βίαιοι. Ατ φαίνεται καθαρ στν περίπτωση τς καχυποψίας. ποιος χει πόνοιες κα καχυποψία βασανίζει τος λλους. νας σύζυγος πο ποψιάζεται τν σύντροφό του, τν βασανίζει, τν βρίζει, τν ξουθενώνει κα τν κακοποιε. Συμβαίνουν λα ατά, πειδ στ μυαλό του χει πλάσει ψευδες εκόνες χει καταλήξει σ ψευδ συμπεράσματα.

 

κόμη πάρχει κα μυθομανής. Λέγει ψέματα χωρς ν ξυπηρετον σ τίποτε. Νομίζει τι τν καταδιώκουν, προφυλλάσσεται π λλους χωρς λόγο κ.. μυθομανς μπορε ν προκαλέσει στος λλους σχημες καταστάσεις κα νδέχεται ξ ατίας του ν ποδίδονται σ νθρώπους θώους κατηγορίες ντελς νυπόστατες κα μ πραγματικές. μυθομανία εναι να εδος διαστροφς.

 

Ατ τ φοβερότατο πάθος, τ ποο δν θεωρομε σπουδαο, φο μάλιστα βρίσκουμε κα δικαιολογίες πς τάχα λέμε ψέματα γι καλό, γι ν προστατεύσουμε τος λλους, γι ν σώσουμε μι οκογένεια, γι ν προλάβουμε τυχν μεγαλύτερες καταστροφές, φείλουμε ν τ πολεμήσουμε. σοι συνηθίσαμε ν λέμε ψέματα δν σεβόμαστε οτε τν αυτό μας οτε τος λλους κα πολλς φορς τ πάθος ατ μς κθέτει στ μάτια τν λλων, λλ προπαντς μς στερε τν ελογία το Θεο.

 

 

(Πηγή: «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2009)