Φωτογράφοι του χάους

Η εποχή μας θα μπορούσε να εξασφα­λίσει  τον  τίτλο  «φωτογράφοι  του χάους». Καθημερινά, εξ αιτίας και της υψηλής τεχνολογίας που διαθέτουμε, βλέ­πουμε, ακούμε και αισθανόμαστε να «κατα­σταλάξει» μέσα  μας η φωτογραφία του χάους από όλα τα επίπεδα της φύσεως και της ζωής του ανθρώπου. Οι περασμένες γενιές φωτογράφιζαν σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες πρόσωπα, τοπία και σκηνές σε εξαιρετικές στιγμές, κυρίως χα­ρούμενες και ευφρόσυνες, για τη μνήμη της καρδιάς. Η δική μας, σε τέλειες έγχρωμες δια­φάνειες, επείγεται να αποτυπώσει για δημόσια κυρίως ενημέρωση – και όχι μόνο – τη φρίκη, το αίμα, την παρανομία, την τρομοκρατία, την αποσάρκωση, τη διαστροφή. Την εποχή της ασπρόμαυρης φωτογραφίας οι άνθρωποι είχαν ελπίδα για το καλύτερο, στην ατομική και την κοινωνική ζωή. Άλλω­στε εξακολουθούσαν να πι­στεύουν, όπως παρέλαβαν από τους προγόνους, ότι έχουνε χρέος να δείχνουν στα παιδιά τους το δρόμο του ωραίου, του καλού και αγαθού, να τους προβάλλουν πρότυπα ειρηνικών, ωραίων και γενναίων ανθρώπων με πίστη στο Θεό και αγάπη στον άνθρωπο. Έλεγχαν τον εαυτό τους και του απαιτούσαν την προ­σωπική θυσία, προκειμένου να μη χάσει ο κόσμος την ανθρωπιά του.

Τότε κάποια πράγματα ήταν έπαινος για κείνον που τα επιτελούσε. Και ήταν αξιο­πρέπεια και σεμνή αρετή να γίνονται μυστικά, αδιαφήμιστα, για να μη χάσουν με την αυτοπροβολή την αξία τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Αλλά ήταν ντροπή και δεν ήταν «βολικό» ούτε ανεκτό να βγουν στο φως της δημοσιότητας.

Σήμερα περίσσευσε η αμφίσημη ανάγκη για «την προστασία των προσωπικών δεδομέ­νων», που άλλοτε λειτουργεί ως έσχατη ασυδοσία κι άλλοτε ως αστυνόμευση και οπωσ­δήποτε προβολή και κατάλυση του ανώτερου ανθρώπινου ήθους και ακύρωση της αρχής περί προσωπικής ευθύνης. Τώρα όλα είναι ανεκτά. Από την ονομαζόμενη «διαφθορά» ατόμων και συνόλων και τη δημόσια προβολή της με ήχο, λόγο και απεικόνιση, ως την «αθώα» διαφήμιση εμπορεύσιμων αγαθών μιας αφάνταστης ποικιλίας. Με λεκτικά σχή­ματα και καταιγισμό εικόνων εκμεταλλεύονται χάριν κέρδους, «χωρίς αιδώ και χωρίς λύπη», τα ιερότερα αισθήματα του ανθρώπου, όπως συμβαίνει παραδείγματος χάριν με την προβολή -σε διαφημιστική για βρεφικά είδη αφίσα- της ανατομίας της μητέρας που κυοφορεί, ή με τη ζωγρα­φική παράλλαξη στιγμών ή λόγων θείας λατρείας προς διασκέδαση των θεατών ή ακροατών. Και η απολογία για όλες τις χαοτικές εκτρο­πές του ανθρώπου -ειπωμένη ή ανείπωτη- μία: «Έτσι κάνουν όλοι»!

Κι όμως, και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που δεν κάνουν έτσι! Κι ένας να ήταν, θα ήταν αρκετό να βεβαιώσει ότι ο άνθρωπος και σήμερα, στο χάος της ιδεολογικής και προσωπικής δυσαρμονίας, που επικρατεί, έχει, δοσμένη από τον Δημιουργό του, τη δυνατότητα να μην αναπα­ράγει τη διαλυτική απεικό­νιση του χάους και το ψεύδος της παντοκρατο­ρίας του. Και σήμερα ο άνθρωπος μπορεί να είναι ον ευλογίας για τον πονε­μένο κόσμο της αποστα­σίας. Αρκεί μόνο να χτίσει μέσα του μια «ειρηνική κα­τοικία» (άγιος Νικόδημος), για να συναντηθεί με τον Θεό του και να πορευθεί από κει προς τον συνάν­θρωπό του, άνευ διακρί­σεων, για την πιο θελητική και αποκαλυπτική κοινω­νία προσώπων στην πε­ριοχή μιας ομορφιάς άυλης, που δεν την αγγίζει η ασχή­μια της χαοτικής κραιπά­λης, γιατί την φωτίζει το φως του προσώπου του Υιού του Θεού που είναι ο αιώνια ερχόμενος στον κόσμο.

(Πηγή: «Η Δράση μας» Ιούνιος-Ιούλιος 2011)
[Ψήφοι: 0 Βαθμολογία: 0]