Ποίημα
Όταν τα νερά
του ξέχειλου ποταμού,
στερεύουν χορεύοντας,
τα σύννεφα φταίνε,
που λειψά ταξιδεύουν.
* Όταν τα κύματα, καθηλώνονται χαμαί, του πέρατος της λίμνης, ο αγέρας τ’ ουρανού έχει σκοντάψει… * Όταν η διαδήλωση των απεργών, ανάσα στα μαγαζιά ακουμπά, οράματα φαίνεται πως ξεπεζεύουν σιμά…
* Όταν στης παρέας τον άμουσο χορό, ουρλιαχτά βασιλεύουν, σταυροδρόμια κόκκινα στης ομίχλης τον καιρό… * Όταν ξωκλήσι τ’ ορίζοντα φωταυγές το δρόμο τους διαπερνά, συνειδήσεις παλεύουν, ίχνος του Πνεύματος.
* Αλλιώς, της μάνας ο δουλεμένος γιος, τη σιωπή του αρχίζει, γιατί τα λόγια του
μάταια απ’ το κλάμα…
Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία 
Tags: 
