Την Κυριακή 6. 5. 2018 πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών από το Κίνημα υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων «Αφήστε με να ζήσω!», επιστημονική Ημερίδα με τον ίδιο τίτλο.
[1]
Τα πορίσματα αυτής της Ημερίδας είναι τα εξής:
- Η σύλληψη ενός νέου ανθρώπου στα μητρικά σπλάγχνα αποτελεί μέγιστο θαύμα, που καταπλήσσει καθέναν που το προσεγγίζει. Απέναντι στο υπέροχο αυτό θαύμα της δημιουργίας μιας νέας ζωής οφείλουμε οι πάντες να σταθούμε με βαθύ δέος και απόλυτο σεβασμό.
- Ο σεβασμός της αξίας και του δικαιώματος της ζωής του αγέννητου παιδιού έγκειται στο γεγονός ότι αυτό υφίσταται ως αυτοτελής ψυχοσωματική οντότητα «εξ άκρας συλλήψεως», δηλαδή από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Αυτό αποτελεί βασική αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται στο Χριστολογικό της δόγμα. Συνεπώς η καταστροφή της ζωής του εμβρύου σε οποιαδήποτε στάδιο της ανάπτυξής του συνιστά μεγάλη αμαρτία και ύβρη απέναντι στον Θεό.
- Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα ανέρχονται στις 300.000+ ετησίως με παρατηρούμενη αύξηση στα ανήλικα κορίτσια. Υπολογίζεται ότι από το 1986, οπότε ετέθη σε ισχύ ο νόμος που απελευθέρωσε τις εκτρώσεις, μέχρι σήμερα, ένας πληθυσμός όσο περίπου ο σημερινός της Ελλάδος έχει σφαγιασθεί.
- Οι εκτρώσεις διακρίνονται σε χειρουργικές και χημικές – φαρμακευτικές. Στις δεύτερες, εκτός από το καθαυτό εκτρωτικό χάπι [2](RU-486), πρέπει να συγκαταλεχθούν δυνητικά και τα αντισυλληπτικά χάπια, τα οποία εκτός από αντισυλληπτική δράση έχουν και εκτρωτική (χάπι της επόμενης ημέρας [3]), καθώς και το σπιράλ. Παραλλήλως χιλιάδες γονιμοποιημένα έμβρυα καταστρέφονται σε πρώιμο στάδιο κατά τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
- Το νομικό σύστημα στην Ελλάδα αντιφάσκει, καθότι, ενώ δεν αναγνωρίζει στο έμβρυο το δικαίωμα της ζωής σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξής του, εντούτοις, του αναγνωρίζει κληρονομικά δικαιώματα σε περίπτωση θανάτου του πατέρα του, όσο ακόμα το ίδιο βρίσκεται στην ενδομήτρια ζωή του.
- Δεν τίθεται θέμα δικαιώματος της γυναίκας να διαθέτει όπως η ίδια θέλει το σώμα της, καθότι το έμβρυο δεν αποτελεί σώμα της αλλά φιλοξενούμενη ύπαρξη εντός του σώματός της. Επιπλέον η έννοια της ελευθερίας για αυτοδιαχείριση λαμβάνει το αληθινό νόημά της μόνον όταν λειτουργεί μέσα στην αγάπη. Οι εκτρώσεις αποτελούν επιβράβευση του ιδιοτελούς εγωισμού και όχι της αληθινής ελευθερίας. Άλλωστε, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι κατά την έκτρωση έχουμε πάντα δύο θύματα. Πρωτίστως το αθώο μωρό κι έπειτα τη μητέρα του!
- Η μόνη λύση απέναντι στο συνεχιζόμενο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητος και της πατρίδος μας αποτελεί η μετάνοια. Αν δεν υπάρξει αυτή, τότε ως έθνος οδηγούμαστε σε πλήρη δημογραφική κατάρρευση και εξαφανισμό αφού τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι στην Ελλάδα είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Επιπλέον τούτου εμείς οι επιζώντες Έλληνες θα ζούμε τη κοινωνία αναλγησίας και πλήρους ξεπεσμού που επιτρέψαμε να δημιουργηθεί, από την στιγμή που στηρίζουμε την ευτυχία μας στο θάνατο των ίδιων των παιδιών μας.
- Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» θα αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αγέννητων παιδιών, τα οποία βάναυσα καταπατούνται στην πατρίδα μας από τον νόμο των εκτρώσεων, καθώς και για την ηθική και οικονομική στήριξη εγκύων γυναικών, εντός ή εκτός γάμου, προκειμένου να αποφευχθεί η έκτρωση και να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή. Είναι υπόθεση όλων μας το να δώσουμε χαρά, ελπίδα και προοπτική στη νέα οικογένεια και την πατρίδα μας.
(Πηγή: afistemenaziso.gr [4])