Η οικονομική κρίση στην Πατρίδα μας ανέδειξε διάφορες καταστάσεις και διάφορες κατηγορίες ανθρώπων. Σε όλες τις κοινωνίες, ακόμη και σε αυτές τις λεγόμενες προηγμένες, όπως στην Ευρώπη και την Αμερική, υπάρχουν άνθρωποι που ζητιανεύουν για να ζήσουν, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αλλά σε όλες τις κοινωνίες υπάρχουν άνθρωποι που είναι άνεργοι, πτωχοί, αλλά θέλουν να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και συνήθως κρύπτονται. Υπομένουν την φτώχεια τους με αξιοπρέπεια.

Έτσι, δημιουργείται μιά κατηγορία πού λέγονται «κρυφόπτωχοι», οι οποίοι βγαίνουν τό βράδυ καί αναζητούν τήν τροφή τους κυρίως από τά σκουπίδια, μακρυά από τά βλέμματα τών ανθρώπων.

Η Εφημερίδα Καθημερινή έκανε ένα ρεπορτάζ γιά τήν κατηγορία τών «κρυφόπτωχων». Σύμφωνα μέ τόν πρώην Πρόεδρο τού Ιδρύματος Αστέγων τού Δήμου Αθηναίων κ. Γιώργο Αποστολόπουλο, υπάρχουν πολλοί, ανάμεσα στούς οποίους είναι καί αρκετοί πρώην επώνυμοι καλλιτέχνες, πού πηγαίνουν στόν Δήμο γιά νά πάρουν τό φαγητό τους καί συγχρόνως διατηρούν τήν αξιοπρέπειά τους. Διηγείται:

«Έχω δεί πολλά δυσάρεστα πράγματα σέ αυτήν τήν υπηρεσία, ωστόσο εξακολουθώ νά ξαφνιάζομαι μέ τίς περιπτώσεις πού αντιμετωπίζουμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν κυρίες πού έρχονται γιά νά πάρουν τρόφιμα χωρίς νά τό ξέρη κανένας, ούτε γείτονες ούτε συγγενείς. Μιλάμε γιά κατοίκους παραδοσιακά πλούσιων περιοχών, όπως η Κηφισιά, τό Κολωνάκι καί η Βούλα. Κάποιες από αυτές τίς κυρίες, μάλιστα, λένε στούς γνωστούς τους, όταν πηγαίνουν νά πάρουν τρόφιμα, ότι αυτά προορίζονται γιά φιλανθρωπικό σκοπό. Ότι, δηλαδή, παίρνουν τά τρόφιμα από τόν δήμο όχι γιά τίς ίδιες, αλλά γιά νά τά μοιράσουν στούς φτωχούς».

Ο ιδιοκτήτης Ψητοπωλείου στήν Κυψέλη κ. Ανδρέας Ανδριανάκης διηγείται:

«Κάναμε επεξεργασία τού κρέατος γιά τόν γύρο, βγάζοντας τά κόκαλα καί τά ξύγκια. Πετούσαμε τά κόκαλα καί τά περισσεύματα κλεισμένα σέ ειδικές μαύρες σακούλες στά σκουπίδια. Τήν άλλη μέρα, βρίσκαμε πεταμένα κόκαλα στόν δρόμο, μέ αποτέλεσμα νά έχουμε πρόβλημα μέ τούς γείτονες πού θεώρησαν ότι εμείς τά σκορπούσαμε. Έκανα ολονύχτια παρακολούθηση διαπιστώνοντας ότι λίγη ώρα αφότου πετούσα τά σκουπίδια, μαζεύονταν αλλοδαποί οι οποίοι έβγαζαν έξω τίς σακούλες, τίς άνοιγαν καί έπαιρναν τά κόκαλα καί άχρηστα κομμάτια κρέατος».

Ο Δημήτρης πού είναι συνταξιούχος ιδιωτικός υπάλληλος, κάθε βράδυ βγαίνει «βόλτα» καί ψάχνει τούς κάδους απορριμάτων. Η οικογένεια καί οι φίλοι του δέν γνωρίζουν τίποτε γιά τίς "βραδυνές βόλτες" του, καί μάλιστα ο ίδιος έχει "σιδερωμένο" παντελόνι, γυαλισμένα παπούτσια, ένας καθώς πρέπει αστός». Ο ίδιος διηγήθηκε στόν δημοσιογράφο:

«Τό καλύτερο είναι τά άδεια μπουκάλια γιατί μπορούν νά πουληθούν αμέσως, 14 λεπτά τό ένα. Μιά φορά είχα μαζέψει περισσότερα από 50 μπουκάλια στό Πεδίον τού Άρεως, από κάποια παρέα πού έτρωγαν κι έπιναν. Αλλά ό,τι βρίσκει κανείς καλό είναι. Έχω μαζέψει έπιπλα καί μπαούλα πού είχαν πεταχτεί καί τά έδωσα σέ έναν παλιατζή. Λίγα λεφτά, αλλά από τό τίποτα. Φαγητά δέν μαζεύω, αυτά τά παίρνουν οι ξένοι. Περνάω δύο μέρες τήν εβδομάδα από ένα φούρνο καί μού δίνει ψωμί καί γλυκά πού έχουν ξεμείνει. Έχω κάνει καί συμφωνία μέ ένα σουβλατζή καί μού πουλάει τυλιχτά μέ ένα ευρώ χωρίς απόδειξη».

Επίσης ομολογεί:

«Στήν αρχή ντρεπόμουν, έσκυβα τό κεφάλι. Άν κάποιος ερχόταν γιά νά πετάξει σκουπίδια έφευγα. Τώρα δέν μέ ενδιαφέρει. Όλα είναι θέμα συνήθειας» (Καθημερινή 3-2-2013).

Τί νά πή κανείς γιά τούς «κρυφόπτωχους»; Ίσως πρέπει νά αποκτήσουμε ευαισθησία γιά νά τούς ανακαλύπτουμε καί νά γίνουμε καί εμείς «κρυφοελεήμονες». Γιατί, δυστυχώς, στήν εποχή μας είτε κλεινόμαστε ερμητικά καί φίλαυτα στόν εαυτό μας είτε κάνουμε φανερά «πρός τό θεαθήναι» τήν ελεημοσύνη μας.

(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Ιούλιος 2013)

Διαβάστε περισσότερα κείμενα του Σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ