– Τί διδασκόμαστε από την προσευχή του Ιησού;
– Μεγάλο το χρέος των ανθρώπων να δοξάζουν τον Θεόν.
– Έναν άρχοντα ούτε όποτε θέλει κανείς, ούτε ο οποιοσδήποτε μπορεί να πλησιάσει. Τον ίδιον τον Θεόν – διά της προσευχής – ο άνθρωπος πλησιάζει όταν θέλει και ζητεί ότι θέλει. Και Αυτός υπόσχεται να δώσει τα ζητούμενα! Πολλές φορές ζητούμε αυτό που μας βλάπτει, αλλά λαμβάνουμε εκείνο που μας συμφέρει.
– Πολλές φορές μια σύντομη δέηση δικαιώνει τον αμαρτωλό (Τελώνης) και τον σώζει (Ληστής)!
– Γιατί όμως κάποιες φορές παρότι προσευχόμαστε με πίστη (;) και κατάνυξη (;) δεν λαμβάνουμε το ποθούμενον;
– Την προσευχή που λαλεί το στόμα μας την ακούει η ψυχή μας;
– Ποιος όμως μπορεί να προσευχηθεί και ο νους του να μένει ασάλευτος και στον Θεόν προσηλωμένος, χωρίς να σκέφτεται τις βιοτικές μέριμνες και τις κοσμικές υποθέσεις;
– Πόσο εύκολο είναι να συμφωνεί ο προφορικός λόγος με τον ενδιάθετο; Διαβάστε την ομιλία από το “Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών”, του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 108 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ [1]