Μεγάλο φόβο και ανησυχία στους λαούς της γης έχει προκαλέσει η νέα λοιμική νόσος, που ενέσκηψε στην οικουμένη, η λεγομένη γρίππη των χοίρων, η οποία πρωτοεμφανίσθηκε στο Μεξικό ως γρίππη, που προσέβαλε αρχικώς τους χοίρους, αλλά ραγδαίως μεταδόθηκε και στους ανθρώπους και από μία τοπική επιδημία εξελίχθηκε μέσα σε λίγους μήνες σε παγκόσμια πανδημία. Ευτυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, μέχρι τη στιγμή, που γράφονται οι γραμμές αυτές, η γρίππη αυτή είναι ήπιας μορφής με πολύ λίγα θανατηφόρα κρούσματα και ευχή όλων μας είναι να παραμείνη σ’  αὐτὴ τη μορφή και σύντομα να εξαφανισθή εντελώς από την ανθρωπότητα. Βεβαίως οι μικροβιολόγοι, επιδημιολόγοι και άλλοι κάνουν αγώνα δρόμου, για να δημιουργήσουν το κατάλληλο εμβόλιο κατά της νέας γρίππης, οι δε φαρμακευτικές εταιρείες, που το ετοιμάζουν, «τρίβουν» από τώρα τα χέρια τους για τις «χρυσές δουλειές», που αναμένουν να κάνουν πωλώντας το εμβόλιο στις υγειονομικές αρχές όλων των κρατών της γης! Αόρατος βιολογικός πόλεμος; Κάποιοι πιστεύουν, ότι η γρίππη αυτή δεν είναι φυσιολογική, αλλά εντάσσεται στο πλαίσιο ενός βιολογικού πολέμου ή δοκιμών από κάποιους των ήδη υπαρχόντων βιολογικών όπλων τους. Τα ίδια ακούγονταν προ ολίγων ετών και για το SARS. Όλα αυτά όμως τα σενάρια και οι θεωρίες συνωμοσίας (conspirary theories), αν και έχουν κάποια στοιχεία λογικοφανή, φαίνονται ακραία και δεν αποδεικνύονται.  Άλλωστε με την τροπή, που έχουν πάρει τα πράγματα, και την εξέλιξι της νόσου σε πανδημία κινδυνεύει από αυτή όλος ο πληθυσμός της γης συμπεριλαμβανομένων και των σκοτεινών συνωμοτικών δυνάμεων, που υποτίθεται, ότι προκάλεσαν αυτή τη γρίππη!  Εκτός και αν οι δυνάμεις αυτές έχουν ήδη το εμβόλιο και έχουν εμβολιασθή κατ’ αυτής (ακούγεται και αυτό!).

Πνευματικά τα αίτια της γρίππης Αν και δεν αμφισβητούμε την ύπαρξι των κοσμοκρατόρων «του σκότους του αιώνος τούτου» και των σκοτεινών δυνάμεων, που εργάζονται καταχθονίως για την καταστροφή της δημιουργίας του Θεού και της κορωνίδος αυτής, του ανθρώπου, θα αφήσωμε τα συνωμοσιολογικά σενάρια, που ταιριάζουν περισσότερο σε συζητήσεις καφενείων, και θα ασχοληθούμε με τα πραγματικά αίτια αυτής της νέας απειλής, που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Και τα αίτια αυτά, ας μη πλανώμεθα, είναι κυρίως πνευματικά. Ως γνωστόν, οι ανθρώπινες ασθένειες χαρακτηρίζουν την μεταπτωτική κατάστασι του ανθρώπου. Είναι αποτέλεσμα της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, και της αμαρτίας, που μέσω αυτών εισήλθε σ’ όλους τους ανθρώπους.  Απόδειξις, ότι ο Κύριός μας  Ιησούς Χριστός, που ήταν αναμάρτητος, κατά τη διάρκεια της επιγείου ζωής του δεν ασθένησε ποτέ! Οι ασθένειες συμβαίνουν κατά παραχώρησι του Θεού.  Όχι όμως πάντοτε. Ποιός π.χ. μπορεί να κατηγορήση τον Θεό, διότι ασθένησε ένας μανιώδης καπνιστής από καρκίνο των πνευμόνων ή διότι προσεβλήθη από AIDS ένας ναρκομανής ή ομοφυλόφιλος ή διότι έχασε την υγεία του κάποιος, που έκανε σεξουαλικές ή άλλες καταχρήσεις;

Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις ασθένειες; Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο Θεός επιτρέπει μία ασθένεια για πολλούς λόγους:

– Για να εξιλεωθή ο άνθρωπος για αμαρτίες, που δεν γνωρίζει ή έχει λησμονήσει και για τις οποίες δεν έχει μετανοήσει. – Για να παύση ο άνθρωπος να αμαρτάνη. – Για να τον φέρη σε συναίσθησι της αμαρτωλότητός του και να μετανοήση. – Για να παιδαγωγήση από αγάπη, ως καλός και στοργικός Πατέρας, που είναι, κάποιον άνθρωπο ή τους οικείους αυτού. – Για να δώση την ευκαιρία στους άλλους ανθρώπους να δείξουν την αγάπη τους στον πάσχοντα συνάνθρωπό τους και να έχουν και αυτοί μισθό. – Διότι ο άνθρωπος μετέλαβε τα άχραντα Μυστήρια απροετοίμαστος, δίχως μετάνοια και εξομολόγησι (Α´ Κορ. 11:30). – Για να δοκιμάση ο Θεός την πίστι και υπομονή του ανθρώπου (περίπτωσι πολυάθλου  Ιώβ). – Για να λάβη μεγαλύτερο μισθό ο άνθρωπος στη βασιλεία των ουρανών, διότι, όπως γράφουν οι Πατέρες, αυτός, που θα υπομείνη αγογγύστως μία επώδυνη ασθένεια, θα λάβη στεφάνι μάρτυρος στην αιωνιότητα. – Για να θεραπευθή θαυματουργικώς ο ασθενής και να δοξασθή έτσι το όνομα του Θεού.

Πιθανόν ο Θεός, στο πάνσοφο σχέδιο της θ. Προνοίας του για τη σωτηρία των ανθρώπων να έχη και άλλους, αγνώστους σ’ εμάς, λόγους, που επιτρέπει μια ασθένεια.

Η δικαιοσύνη του Θεού τιμωρεί Καλά, θα ειπή κάποιος, αυτά ισχύουν, όταν ασθενή ένας ή και περισσότεροι άνθρωποι. Σήμερα όμως είμεθα αντιμέτωποι με μία πανδημία παγκοσμίων διαστάσεων, η οποία, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, εάν γίνη μετάλλαξι του ιού, δύναται να θανατώση εκατομμύρια ανθρώπους. Γιατί ο Θεός να επιτρέψη ένα τόσο μεγάλο κακό; Η απάντησι είναι απλή. Αιτία είναι και σ’ αυτή την περίπτωσι η αμαρτία.  Όταν αυτή διαπράττεται από ένα άνθρωπο, ο Θεός επιτρέπει συχνά, για παιδαγωγικούς όπως εξηγήσαμε λόγους, ο άνθρωπος αυτός να ασθενήση.  Όταν όμως η αμαρτία, η ακολασία, η διαφθορά, η ασέβεια και η αποστασία από τον Θεό έχουν λάβει παγκόσμιες, κατακλυσμιαίες, θα λέγαμε, διαστάσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει στις ημέρες μας, τότε αναλόγων διαστάσεων είναι, όπως άλλωστε αποδεικνύει η ιστορία, και η τιμωρία, που επιφέρει η δικαία οργή του Θεού «επί τους υιούς της απειθείας» (Εφ. 5:6). Ας μη μας ξενίζουν λέξεις όπως «τιμωρία» και «οργή Θεού». Ας μη τις χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σήμερα θεολόγοι. Τις χρησιμοποιεί η  Αγία Γραφή, που είναι θεόπνευστος, και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Θεός δεν είναι μόνον αγάπη, όπως υπερτονίζουν αυτοί οι αγαπολόγοι, είναι και δικαιοσύνη. «Δεν είναι μόνον ο αγαθός Νομοθέτης, αλλά και ο άγρυπνος φρουρός της ηθικής τάξεως, την οποία συγκρατεί με την αμοιβή του αγαθού και την τιμωρία του κακού». Και το κακό, που επλεόνασε σφόδρα στις ημέρες μας, τιμωρείται, όπως βλέπουμε καθημερινώς, με πολλές «πληγές», (θεομηνίες κ.λ.π.), αλλά και με την νέα αυτή γρίππη.

Συμβολική η προέλευσί της Οι κοσμικοί άνθρωποι, που κρίνουν, ως επί το πλείστον, με κοσμικά κριτήρια, θεωρούν τα πάντα φυσικά ή τυχαία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους πνευματικούς ανθρώπους, οι οποίοι, κρίνοντας με κριτήρια πνευματικά, διακρίνουν πίσω από την ονομασία της νέας αυτής γρίππης κάποιον βαθύ συμβολισμό. «Γρίππη των χοίρων» ωνομάσθηκε αυτή η γρίππη, διότι προήλθε από τους χοίρους, τα γουρούνια. Μήπως επέτρεψε ο Θεός να προσβληθούν απ’ αυτή οι άνθρωποι, διότι στους αμαρτωλούς μας καιρούς πολλοί ή μάλλον πλείστοι άνθρωποι ζουν σαν τους χοίρους; Υπερβολικός ο λόγος μας; Τον αναφέρει η Γραφή: «Ανθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. 48:13). «Ο άνθρωπος έγινε όμοιος με τα κτήνη», έγραφε ο Ψαλμωδός 1000 χρόνια προ Χριστού! Τί θα έλεγε, εάν ζούσε σήμερα, 2000 χρόνια μετά την έλευσι του Χριστού στη γη, που ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητος (ακόμη και χριστιανοί, και πολλοί  Ορθόδοξοι) ζουν μέσα στην απιστία, την ακολασία, πολλοί δε έχουν ολισθήσει προς την αρχαία ειδωλολατρία; «Το βόϊδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο όνος γνωρίζει τον σταύλο του κυρίου του· ο ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει (ως Κυριο και Θεό του)», έλεγε με παράπονο ο Θεός για τον αγνώμονα ισραηλιτικό λαό, περίπου 800 χρόνια προ Χριστού, δια στόματος του προφήτου  Ησαΐου ( Ησ. 1:3). Τί να ειπή ο Θεός σήμερα, που πλήθος  Έλληνες  Ορθόδοξοι χριστιανοί τον αρνούνται και δηλώνουν πίστι… σε μια «ανωτέρα δύναμι»;  Ομοιωθήκαμε με τα κτήνη και μάλιστα με τα πιο ακάθαρτα, τους χοίρους. Οι χοίροι αρέσκονται να κυλίωνται στον βούρκο, στη λάσπη και ακαθαρσία. Εμείς αρεσκόμεθα να ζούμε στον βόρβορο της αμαρτίας. Και μετά απορούμε και αναρωτώμεθα γιατί ο Θεός επιτρέπει να κινδυνεύωμε να προσβληθούμε από την γρίππη των χοίρων!  Η αμαρτία, η χειρότερη ασθένεια, αυτή που μας εξομοιώνει με τους χοίρους και θανατώνει την ψυχή μας, δεν μας ενοχλεί. Την αγαπούμε.  Η γρίππη όμως των χοίρων, που απειλεί να προσβάλη και να θανατώση το σώμα μας, μας προκαλεί φόβο και τρόμο! Πότε θα μετανοήσωμε, αδελφοί; Δεν βλέπομε ότι αυτή η γρίππη είναι ένας ακόμη κτύπος του Χριστού στην θύρα της ψυχής μας, που μας καλεί να μετανοήσωμε;

Ο Χριστός μεταδίδει ζωή, όχι θάνατο Όπως άλλοτε με την περίπτωσι του SARS, έτσι και τώρα βρέθηκαν κάποιοι κόρακες της αθεΐας και απιστίας και κράζουν πένθιμα και λέγουν να μη συγκεντρώνωνται οι άνθρωποι σε κλειστούς χώρους, όπως είναι οι ναοί, να μη μετέχουν σε πολυάνθρωπες συναθροίσεις, όπως είναι οι εκκλησιαστικές συνάξεις των πιστών, και, το χειρότερο, να μη μεταλαμβάνουν τα άχραντα Μυστήρια, διότι κινδυνεύουν να μολυνθούν από τον ιό της νέας γρίππης! Πολλοί δε χλιαροί, κοσμικοί και ολιγόπιστοι χριστιανοί συμφωνούν μαζί τους και διαδίδουν τις δαιμονικές αυτές απόψεις και σε άλλους, με αποτέλεσμα πολλοί γονείς να στερούν την Θ. Κοινωνία από τα μικρά παιδιά τους φοβούμενοι μη κολλήσουν AIDS, ηπατίτιδα, γρίππη και άλλες μεταδοτικές ασθένειες! «Αφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με, και μη κωλύετε αυτά», τους λέγει ο Χριστός (Μαρκ. 10:13). Αυτοί όμως τα εμποδίζουν για να μη κολλήσουν ασθένειες από τον Χριστό! «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη», μεγάλη η απιστία σου, και εξαιτίας της δικαία η οργή του Θεού, που έχει αρχίσει να ξεσπά επάνω σου στις έσχατες και αποκαλυπτικές ημέρες μας!  Ω κόσμε άπιστε και ολιγόπιστε, που ακούς ό,τι σου ψιθυρίζει ο Διάβολος και όχι ό,τι σου λέγει ο Χριστός!  Ακατήχητος όπως είσαι και αδιάφορος πνευματικώς, νομίζεις, ότι το περιεχόμενο μέσα στο άγιο δισκοπότηρο είναι άρτος και οίνος, κοινό ψωμί και κρασί, και φοβείσαι μη σου μεταδώση καμμία ασθένεια!  Αγνοείς την μεγίστη αλήθεια της Πίστεώς μας, το μεγαλύτερο και υπερφυέστερο Μυστήριο, το θαυμαστότερο θαύμα, ότι από τη στιγμή, που ο ιερέας προσεύχεται στον Θεό και του λέγει «…και παρακαλούμεν Σε και δεόμεθα και ικετεύομεν, κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Αγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα Δώρα ταύτα· και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Χριστού Σου, το δε εν τω ποτηρίω τούτω τίμιον Αίμα του Χριστού Σου, μεταβαλών τω Πνεύματί Σου τω Αγίω», από τη στιγμή εκείνη ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται μυστηριωδώς σε σώμα και αίμα του Χριστού, το ίδιο εκείνο σώμα, που σταυρώθηκε επάνω στον Σταυρό και το ίδιο εκείνο αίμα, που χύθηκε επάνω στον Γολγοθά για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Πώς λοιπόν είναι ποτέ δυνατόν να μεταδώση ασθένεια στους ανθρώπους το σώμα και το αίμα του Θεανθρώπου; Ως γνωστόν μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας ο ιερέας καταλύει το περιεχόμενο που έχει απομείνει μέσα στο άγιο δισκοπότηρο. Προκαλούμε όλους τους απίστους και ολιγοπίστους να ερευνήσουν και να μας απαντήσουν, εάν κατά τη διάρκεια της δισχιλιετούς εκκλησιαστικής μας ιστορίας υπάρχη έστω και ένα περιστατικό ιερέως που ασθένησε από την κατάλυσι της Θ. Κοινωνίας. Δεν υπάρχει. Και να σκεφθή κανείς, ότι πολλοί ιερείς λειτουργούν σε νοσοκομεία λοιμωδών νόσων και καταλύουν την Θ. Κοινωνία, αφού προηγουμένως έχουν μεταδώσει αυτή σε δεκάδες ασθενείς! Δεν θα έπρεπε οι ιερείς αυτοί να έχουν προσβληθή όχι από μία, αλλά από πολλές μολυσματικές και θανατηφόρους νόσους και να έχουν μετά από ολίγες ημέρες νοσήσει και αποθάνει; Ας μη φοβούμεθα επομένως τον Χριστό.  Ο Χριστός είναι «η ανάστασις και η ζωή» και όχι ασθένεια και θάνατος. Είναι ο μεγάλος ιατρός των ψυχών και των σωμάτων και όχι ο μακάβριος αναβάτης του χλωρού, του κιτρινιάρικου ίππου της Αποκαλύψεως, που αφαιρεί «με ρομφαία και με πείνα και με θανατικό» τη ζωή των ανθρώπων (Αποκ. 6:8). Ας προσερχώμεθα λοιπόν, αδελφοί, «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, διότι αυτό είναι το πιο δοκιμασμένο και αποτελεσματικό φάρμακο κατά πάσης ασθενείας. Είναι το αντίδοτο του θανάτου. Αρκεί να είμεθα καταλλήλως προετοιμασμένοι. Να έχωμε μετανοήσει για τις αμαρτίες μας και να τις έχωμε εξομολογηθή σε πνευματικό πατέρα. Διότι, εάν δεν το κάνωμε αυτό, τότε εμείς οι ίδιοι προκαλούμε ασθένεια και θάνατο, όχι μόνο στις ψυχές, αλλά και στα σώματά μας. «Γι’ αυτό», έγραφε ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους, «μεταξύ σας πολλοί είναι ασθενείς και άρρωστοι, και αρκετοί έχουν πεθάνει». Διότι πολλοί κοινωνούσαν αναξίως το σώμα και το αίμα του Κυρίου, δίχως την απαραίτητη πνευματική προετοιμασία (Α´ Κορ. 11:27–32). «Πλαστουργέ, μη φλέξης με τη μετουσία· Πυρ γαρ υπάρχεις τους αναξίους φλέγον», λέγομε για τον Χριστό και στην Ακολουθία της Θ. Μεταλήψεως. Ας πλησιάζωμε λοιπόν τον Χριστό με πίστι πάντοτε, πόσο μάλλον τώρα με τη νέα γρίππη που εμφανίσθηκε. Τώρα τον έχομε περισσότερη ανάγκη, για να μας προφυλάξη απ’ αυτή. Θα εμβολιασθούμε βεβαίως και εμείς, εάν χρειασθή, να γνωρίζωμε όμως, ότι υπεράνω όλων των ιατρών, των φαρμάκων και των εμβολίων του κόσμου τούτου είναι ο Χριστός, ο οποίος μας καλεί να ενωθούμε μαζί Του με πολλούς τρόπους, με δοκιμασίες και ασθένειες, ακόμη και με τη γρίππη των ημερών μας. Και κάτι ακόμη, που αφορά στον ιερό μας Κλήρο. Τα παλιά χρόνια, τότε που η πίστι των ανθρώπων ήταν μεγαλύτερη, τις θεομηνίες η Εκκλησία μας αντιμετώπιζε με λιτανείες και ειδικές προσευχές. Καλό λοιπόν θα είναι οι αρχιερείς και ιερείς μας να καλέσουν σε ειδικές συνάξεις τον λαό μας ή μετά το τέλος της Θ. Λειτουργίας και να αναγνώσουν τις ειδικές εκείνες ευχές (Ευχή εις λοιμικήν νόσον, Κανών εις απειλήν λοιμικής ασθενείας), που έχει θεσπίσει η Εκκλησία μας προς αντιμετώπισι τέτοιων καταστάσεων. Μια πανδημία μόνο με πάνδημη μετάνοια και προσευχή μπορεί να αντιμετωπισθή.  Εὰν το κάνωμε αυτό, ο Θεός είναι πολυέλεος και πολυεύσπλαγχνος και θα μας σπλαγχνισθή και θα μας ελεήση και θα μας σώση. Να είμεθα βέβαιοι γι᾽ αυτό.