(Β’ Κορ. στ’ 1-10)

– Οι σχολαστικοί φιλόσοφοι λένε ότι τα ενάντια πράγματα, ουδέποτε ποιούν το ίδιο αποτέλεσμα. Ο δε επουράνιος φιλόσοφος Παύλος, διά της σημερινής επιστολής διδάσκει μάθημα εναντίον της σχολαστικής διδασκαλίας. Αυτός λέει ότι δύο πράγματα ενάντια, τα δεξιά και τα αριστερά, δηλαδή οι ευτυχίες και οι δυστυχίες, είναι όπλα της δικαιοσύνης, δηλαδή ποιούν ένα και το αυτό αποτέλεσμα, αυτό της αρετής. Ποιό άραγε από αυτά τα δύο μαθήματα είναι το αληθές; Το υπό των σχολαστικών διδασκόμενον ή το υπό του Παύλου κηρυττόμενον;

– Υπό Κυρίου πέμπονται προς τους ανθρώπους και οι ευτυχίες και οι δυστυχίες.

– Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ούτε μέτρο έχει ούτε τέλος και είναι γενική και καθολική.

– Πώς εν μέσω τόσον ανίσου διανομής (π.χ. του πλούτου) μένει σώα η ισότης της αγάπης;

– Ο Θεός δεν είναι μόνον φιλάνθρωπος αλλά και δίκαιος.

– Η δικαιοσύνη του Θεού είναι αλάνθαστος, ευθυτάτη, διακριτική και υπερτέλεια. Γιατί η δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι ατελής;

– Πώς οι ευτυχίες ή οι δυστυχίες μπορούν να γίνουν όργανα της αρετής ή της κακίας; Από τί εξαρτάται το αποτέλεσμα;
Διαβάστε ολόκληρο τον λόγο από το "Κυριακοδρόμιο εις τας Πράξεις των Αποστόλων", του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 292 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ